«Η κυβέρνηση θα πρέπει να προωθήσει με ταχύτητα αλλαγές στην πιο σκληρή ζώνη του κράτους, εκεί όπου δρουν ισχυρά κομματικοποιημένα συνδικάτα και έχουν επικρατήσει συγκεκριμένα ήθη. Και βεβαίως να συγκρουσθεί με κομμάτι του εαυτού της, με δυνάμεις και ομάδες που πηγάζουν από τα σπλάχνα της. Αυτή είναι η πρόκληση της επόμενης περιόδου και έναντι αυτής ετέθη στις περιφερειακές εκλογές δίλημμα εθνικών εκλογών. Οι οποίες προφανώς και θα προκηρυχθούν πρόωρα, αν οι αντιστάσεις στην ευρύτερη ζώνη του κράτους είναι ισχυρές και οδηγήσουν σε συγκρούσεις γενικευμένες» (ο Α. Καρακούσης στο ΒΗΜΑ).

«Πολλοί συγχέουν τη συρρίκνωση του κράτους με την απόλυση των 150 με 200 χιλιάδων εργαζομένων, που υπολογίζεται ότι δεν μπορεί να πληρώσει ο προϋπολογισμός, στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Είναι σωστό ότι πολλοί απ' αυτούς θα βρεθούν αντιμέτωποι με την ανεργία. Οι περισσότεροι όμως θα επιστρέψουν στην εργασία, επειδή αυτή θα είναι απαραίτητη στις επιχειρήσεις που θα σπεύσουν να καλύψουν το κενό που θα δημιουργηθεί. Σε κάθε περίπτωση, όσο μένουμε στην Ευρωζώνη, θα χρειαστεί να διαχειριστούμε μια σημαντική εσωτερική υποτίμηση (...) Αξίες όπως εργασία, περιουσία, κέρδη κεφαλαίων θα χάσουν πολλές μονάδες (...) Η εσωτερική υποτίμηση θα οδηγήσει σε κατάρρευση μισθών και τιμών» (ο Μπ. Παπαδημητρίου στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).