Ο δρόμος για την κατάκτηση της ισότητας και της ισοτιμίας, περνάει μέσα από τον αγώνα για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, για την ανατροπή της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, μέσα από τον αγώνα για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία, το σοσιαλισμό - κομμουνισμό.

Τα παραπάνω τόνισε μεταξύ άλλων η Αιμιλία Αγκαβανάκη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, μιλώντας το βράδυ της Δευτέρας σε εκδήλωση στο αμφιθέατρο Β' της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ, που διοργάνωσαν η Αχτίδα ΑΕΙ - ΤΕΙ της ΚΟΘ του ΚΚΕ και οι Οργανώσεις ΑΕΙ - ΤΕΙ Θεσσαλονίκης της ΚΝΕ, για τα 100 χρόνια από την καθιέρωση της 8ης του Μάρτη ως «Ημέρα της γυναίκας».

Η Αιμιλία Αγκαβανάκη, αναφέρθηκε στην ιστορία του αγώνα για την κοινωνική ισότητα και την ισότητα των δύο φύλων, σημειώνοντας ότι δεν αρχίζει από τότε που διεκδικήθηκε η ψήφος των γυναικών, δεν αρχίζει ακόμα και στα πιο πρωτοπόρα συνθήματα των πρώτων αστών γυναικών. «Αρχίζει από τότε που ο Μαρξ έκανε την μεγαλύτερη αποκάλυψη, το μυστικό της καπιταλιστικής ταξικής εκμετάλλευσης που είναι η απόσπαση της υπεραξίας.

Από τότε που ο Ενγκελς περιέγραψε επιστημονικά και με γλαφυρό τρόπο ότι το γυναικείο φύλο περιέπεσε στην ανισοτιμία με το πέρασμα στην πρώτη ταξική κοινωνία, τη δουλοκτητική. Από τότε που ο ίδιος ανέλυσε τη σχέση της ατομικής ιδιοκτησίας με το κράτος και την οικογένεια.

Ο Μαρξ, ο Ενγκελς και στη συνέχεια ο Λένιν, απέδειξαν ότι η απελευθέρωση της γυναίκας από την ταξική εκμετάλλευση και τη διπλή καταπίεση, η πραγματική ισοτιμία της με τον άνδρα, μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνον με την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο».

Ανέφερε ακόμα ότι «η ανισοτιμία ήρθε στην πρώτη ταξική κοινωνία, τη δουλοκτητική. Ο καπιταλισμός, ως προοδευτικότερο σύστημα, που κατάργησε τη δουλεία, έδωσε τη δυνατότητα στη γυναίκα να βγει μαζικά στην παραγωγή, γιατί ήθελε να αναπτύξει τις παραγωγικές του δυνάμεις. Χρειάστηκε τα λεπτά και ευκίνητα χέρια των γυναικών και των παιδιών για να χειρίζονται τις μηχανές. Την ίδια ώρα μοίρασε το ένα εισόδημα, του άνδρα, στα μέλη της οικογένειας μειώνοντας την αξία της εργατικής δύναμης».

Πρόσθεσε πως το καπιταλιστικό σύστημα, ιδιαίτερα στις πιο αναπτυγμένες χώρες και ηπείρους, προχώρησε σε ορισμένες παραχωρήσεις για να πετύχει το βασικό: Τη μεγαλύτερη εκμετάλλευση της γυναικείας εργασίας, την πολιτική και κοινωνική της χειραγώγηση, ακόμη και στο όνομα της ανισοτιμίας. Αναγκάστηκε να κάνει παραχωρήσεις, κάτω από την πίεση του εργατικού κινήματος, του λαϊκού κινήματος, του γυναικείου κινήματος, μέσα στα οποία ήταν καθοριστικός ο ρόλος των Κομμουνιστικών Κομμάτων.

«Σήμερα ο καπιταλισμός δεν είναι το προοδευτικό κοινωνικό σύστημα που διαδέχθηκε τη φεουδαρχία. Είναι ένα σύστημα που σαπίζει. Δεν μπορεί να ξεπερνά τις κρίσεις του παρά τα μέτρα που παίρνει», σημείωσε. Παρουσιάζοντας το τι επιφέρει σήμερα ο καπιταλισμός στις γυναίκες, περιέγραψε συνοπτικά:

«Καταργεί κατακτήσεις, μεγαλώνει την εκμετάλλευση και την καταπίεση ανδρών και γυναικών. Προσφέρει ευκαιρίες και όχι δικαιώματα, προσφέρει μέτρα ανακύκλωσης της φτώχειας. Τώρα η γυναίκα είναι η ελαστική - εφεδρική εργατική δύναμη. Τώρα στο όνομα της ισότητας και των ίσων ευκαιριών καταργούνται όποιες κατακτήσεις υπήρχαν και από τα δύο φύλα. Τώρα όλα εμπορευματοποιούνται. Η μητρότητα, η δημιουργία οικογένειας, είναι στο στόχαστρο. Παντού υπολογίζεται το κόστος, παντού υπολογίζονται τα κέρδη του κεφαλαίου».

Αξιοποιώντας την πείρα από την ιστορία της πάλης για τη χειραφέτηση της γυναίκας, που αποδεικνύει ότι ο αγώνας μπορεί να φέρει αποτελέσματα, κάλεσε τις γυναίκες να μπουν δυναμικά στον αγώνα. Να δυναμώσουν την κοινωνική συμμαχία που συγκροτούν το ΠΑΜΕ, η ΠΑΣΕΒΕ, η ΠΑΣΥ, το ΜΑΣ και η ΟΓΕ και να διεκδικήσουν στόχους πάλης και αιτήματα που ικανοποιούν τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων. Να ενισχύσουν τον αγώνα για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, τον αγώνα για την εξουσία των εργαζομένων και την ανάπτυξη της οικονομίας σε όφελός τους.