Την ίδια σκοπιμότητα υπηρετεί και η δήλωση Κουβέλη ότι «αναγνωρίζουμε την ανάγκη μεγάλων διαρθρωτικών αλλαγών, μέτρων εκσυγχρονισμού και μεταρρυθμίσεων», αλλά «η προοπτική αυτή δεν πρέπει να οδηγήσει στη διάλυση της κοινωνικής συνοχής, δεν μπορεί να παραγνωρίζει τις τεράστιες κοινωνικές ανισότητες». Οι ανάγκες του κεφαλαίου, διαμετρικά αντίθετες με τις ανάγκες του λαού, ικανοποιούνται στη δοσμένη στιγμή με τέτοιες αλλαγές, με τις οποίες η ΔΗΜΑΡ ομολογεί ότι συμφωνεί, στηρίζοντας επί της ουσίας την πολιτική κυβέρνησης - τρόικας.

Το ξέρει καλά αυτό η ΔΗΜΑΡ, γι' αυτό προσπαθεί να δώσει άλλοθι στο ΠΑΣΟΚ, με το οποίο φιλοδοξεί κάποια μέρα να συνεργαστεί μέχρι και σε κυβερνητικό επίπεδο. Ηταν σαφής ως προς αυτό ο Φ. Κουβέλης, λέγοντας: «Στόχος της (σ.σ. ΔΗΜΑΡ) είναι να ετοιμάζει την επόμενη μέρα. Να διαμορφωθούν οι όροι και οι προϋποθέσεις σε επίπεδο προγραμματικών θέσεων, πολιτικών προτάσεων, φερεγγυότητας προσώπων (...) αυτή η ευρεία συμπαράταξη δυνάμεων στο πολιτικό πεδίο πρέπει να περιλαμβάνει τους χώρους της δημοκρατικής αριστεράς, της πολιτικής οικολογίας, της σοσιαλδημοκρατίας». Με άλλα λόγια, κύλησε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι...