Η κατασυκοφάντηση του πολιτικού καλέσματος του ΚΚΕ σε ανυπακοή αποτελεί, το τελευταίο διάστημα, μόνιμη επωδό του αστικού Τύπου. Σε αυτό το πλαίσιο κινείται και το χτεσινό πρωτοσέλιδο κύριο άρθρο της «Καθημερινής» και, μεταξύ άλλων, γράφει: «Χιλιάδες είναι οι συμπολίτες μας οι οποίοι είναι οργισμένοι, νιώθουν ότι χάνουν κεκτημένα δικαιώματα ή προνόμια και πιέζονται ασφυκτικά από την οικονομική κρίση. Τα κόμματα της Αριστεράς και ορισμένα ακραία στοιχεία θέλουν να εκμεταλλευθούν τον θυμό τους και να προκαλέσουν το απόλυτο χάος στην Ελλάδα, μπλοκάροντας τα σύνορά μας με άλλες χώρες, σπάζοντας τα ακυρωτικά μηχανήματα στο μετρό ή με καταλήψεις δημοσίων κτιρίων. Αν αφήσουμε τους λίγους να εκμεταλλευθούν τον θυμό και τον πόνο των πολλών με αυτό τον τρόπο, η χώρα θα περάσει στη φάση της απόλυτης αναρχίας και εντέλει της χρεοκοπίας. Γι' αυτό χρειάζεται η κυβέρνηση, με τη στήριξη της αξιωματικής αντιπολίτευσης, να βάζει κόκκινες γραμμές και να μην επιτρέπει συνεχώς να παραβιάζεται ο νόμος χωρίς καμία επίπτωση».

Πρόκειται για άλλο ένα κομμάτι στο παζλ που συνθέτει την προπαγάνδα της πλουτοκρατίας εναντίον του εργατικού και λαϊκού κινήματος, ιδιαίτερα εναντίον των πολιτικών θέσεων που συμβάλλουν στη ριζοσπαστικοποίηση των συνειδήσεων και στην ανάπτυξη της λαϊκής πάλης σε κατεύθυνση ρήξης και σύγκρουσης με την εξουσία των μονοπωλίων. Γι' αυτό και οι γραφίδες του αστικού Τύπου αντιδρούν ακαριαία απέναντι στο σύνθημα του ΚΚΕ για ανυπακοή, ακόμα και όταν δεν το ομολογούν ευθέως ή, όταν, συχνά, αξιοποιούν προβοκατόρικες ενέργειες ακριβώς για να συκοφαντήσουν την ανυπακοή, τη δύναμη και το δικαίωμα του λαού να αντιπαλεύει την άδικη αντιλαϊκή πολιτική.

Γι' αυτό και η «Καθημερινή» μιλά για εκμετάλλευση του θυμού των πολλών από τους λίγους. Φοβάται, όπως και οι αστοί και το πολιτικό τους σύστημα, τη μετατροπή της λαϊκής δυσαρέσκειας σε συνειδητή λαϊκή αμφισβήτηση του αστικού πολιτικού συστήματος που με τον οργανωμένο στο δικό του αντιμονοπωλιακό μέτωπο λαό θα εγκαταλείπει τα αστικά κόμματα, θα συμπορεύεται με το ΚΚΕ και θα βάζει ρότα ανατροπής της εξουσίας του κεφαλαίου. Ετσι δεν απευθύνει απλά κάλεσμα στην κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα της πλουτοκρατίας να εντείνουν την καταστολή του εργατικού και λαϊκού κινήματος. Επιχειρεί να βάλει εμπόδια στην περαιτέρω ριζοσπαστικοποίηση των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων. Τα επιτελεία της άρχουσας τάξης, επειδή η αντιλαϊκή επίθεση δεν έχει τέρμα και η λαϊκή αγανάκτηση θα φουντώνει και θα πληθαίνουν οι αγωνιστικές διεργασίες στο λαό, χτυπούν το σύνθημα του ΚΚΕ για ανυπακοή, επιδιώκοντας να βάλουν φρένο στη ριζοσπαστικοποίηση των λαϊκών συνειδήσεων και την ανάπτυξη της ταξικής πάλης.

Απέναντι σε αυτήν την πολεμική, το ΚΚΕ εντείνει τη δράση του στους τόπους δουλειάς και κατοικίας, ώστε να φτάσει ακόμα πιο πλατιά το πολιτικό σάλπισμα σε ανυπακοή και λαϊκή αντεπίθεση. Οι θετικές διεργασίες στο εργατικό και λαϊκό κίνημα, η αφύπνιση των λαϊκών συνειδήσεων από την κυρίαρχη πολιτική, η κατανόηση από μεγαλύτερο μέρος των εργαζομένων ότι έχουν το δίκιο με το μέρος τους αποτελούν στοιχεία που συμβάλλουν στο άντρωμα του εργατικού και λαϊκού κινήματος. Ετσι ώστε να δυναμώνει η οργανωμένη εργατική και λαϊκή πάλη, με ταξικό προσανατολισμό και διεκδικήσεις και να ανοίγει δρόμους για τη διεκδίκηση όλων των εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων σε μια λαϊκή εξουσία και οικονομία.