Η κυβέρνηση ψεύδεται ασύστολα όχι μόνο στα μεγάλα αλλά και στα μικρά. Ο ισχυρισμός ότι τώρα έχουμε άλλον έναν τύπο σύμβασης, είναι πέρα για πέρα ένα ακόμα ψέμα. Διότι και με το υφιστάμενο νομοθετικό πλαίσιο μπορούσαν να υπογραφούν επιχειρησιακές συμβάσεις. Με μια λεπτομέρεια: Οι συμβάσεις αυτές δεν μπορούσαν να είναι χειρότερες από τις κλαδικές ή τις ομοιοεπαγγελματικές. Το αντίθετο, όπου υπογράφονταν θα έπρεπε να βελτιώνουν τους όρους και τις συνθήκες αμοιβής και εργασίας στη συγκεκριμένη επιχείρηση, να προσθέτουν πάνω στην κλαδική και όχι να αφαιρούν. Ομως με τις νέες «ειδικές επιχειρησιακές συμβάσεις» η κυβέρνηση καταργεί τις κλαδικές, μειώνει τους μισθούς και τα μεροκάματα κάτω από τα επίπεδα που έχουν κατοχυρωθεί στον κλάδο.

Εξίσου μεγάλο ψέμα είναι ότι έτσι θα διασωθούν οι θέσεις εργασίας μιας επιχείρησης. Γιατί ο νόμος που ψηφίστηκε όχι μόνο δεν απαγορεύει γενικά τις απολύσεις, αλλά δίνει τη δυνατότητα μέσα από την επιχειρησιακή σύμβαση να κατοχυρώνει για λογαριασμό του εργοδότη τις απολύσεις που θα κάνει. Ετσι προστατεύεται η αυθαιρεσία του εργοδότη και όχι το δικαίωμα στην εργασία. Αλλωστε αν αυτός ήταν ο σκοπός της κυβέρνησης, δε θα ψήφιζε μέσα στο καλοκαίρι διάταξη στο νόμο με το ασφαλιστικό, που αυξάνει τα όρια των απολύσεων. Απελευθέρωση και των απολύσεων, αυτό σηματοδοτούν οι ειδικές επιχειρησιακές συμβάσεις. Σηματοδοτούν επίσης επέκταση της μερικής απασχόλησης, της διαθεσιμότητας, της εκ περιτροπής εργασίας και όλων των μορφών ευελιξίας. Στοχοποιούνται όλα τα εργατικά δικαιώματα, ισοπεδώνονται όποιες κατακτήσεις είχαν απομείνει στην εργατική τάξη. Αν αυτό εννοεί η κυβέρνηση με τον ισχυρισμό ότι «μπαίνει τάξη στην αγορά», πράγματι τάξη μπαίνει, είναι η «τάξη» των καπιταλιστών, είναι η τάξη της σιδερένιας φτέρνας, της εξουσίας των μονοπωλίων.

Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι με τις συμβάσεις αυτές η εργοδοσία αποκτά -ελέω κυβέρνησης- τη δυνατότητα να ανατρέπει όχι μόνο τους «μισθολογικούς όρους» αλλά και τους «όρους που αφορούν εργασιακά θέματα», δηλαδή ωράρια εργασίας, καθήκοντα εργασίας, μεταθέσεις στα πλαίσια μιας επιχείρησης, όρους υγιεινής και ασφάλειας, διαλείμματα, ακόμα και ζητήματα ασφάλισης. Ετσι η κυβέρνηση επεκτείνει την παρέμβασή της σε ό,τι αφορά τους όρους εργασίας, που σημαίνει στο σύνολο των συνθηκών μέσα στους χώρους δουλειάς. Πρόκειται για μια καραμπινάτη αντεργατική παρέμβαση, προς όφελος της εργοδοσίας, που έρχεται να υπηρετήσει το στρατηγικό στόχο του ΣΕΒ για αύξηση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων και σε βάρος των εργατικών δικαιωμάτων. Είναι μια πρόσθετη απόδειξη του απύθμενου ψεύδους, περί της «ουδετερότητας» του αστικού κράτους και των κυβερνήσεών του, και του μύθου για την «ελεύθερη αγορά» και τις «ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις» στην αγορά εργασίας.

Οι εξελίξεις και στο ζήτημα των κλαδικών συμβάσεων, η δεδηλωμένη θέση της κυβέρνησης αλλά και της τρόικας, οι προκλητικές αξιώσεις του ΣΕΒ δείχνουν ότι οι εργαζόμενοι είναι αντιμέτωποι με μια γενική επίθεση σε όλο το μέτωπο, επίθεση που υπηρετεί τον στρατηγικό τους σχεδιασμό για κατεδάφιση όλων των δικαιωμάτων τους. Γι' αυτό η επίθεση αυτή δεν θα σταματήσει. Το επόμενο διάστημα θα πάρει ακόμα πιο αγριες μορφές, ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις. Αρα η μάχη για την υπεράσπιση των κλαδικών συμβάσεων, από τη μεριά των εργαζομένων, όχι μόνο πρέπει να είναι σκληρή και επίπονη, αλλά και να υπηρετεί έναν ευρύτερο σχεδιασμό των ταξικών συνδικάτων για την υπεράσπιση όλων των εργατικών δικαιωμάτων και για όλα τα τμήματα της εργατικής τάξης. Σχεδιασμός που πρέπει να αγκαλιάζει πρωτίστως τις νέες βάρδιες της εργατικής τάξης, που είναι και οι πιο ευάλωτες.