Σε τεντωμένο σχοινί παραμένει η κατάσταση στη Συρία, παρά την άρση της κατάστασης έκτακτης ανάγκης που ίσχυε από το 1963, η οποία αντικαταστάθηκε από ένα νέο αντιτρομοκρατικό νομοθετικό πλαίσιο. Η κίνηση αυτή, όπως και οι δεσμεύσεις της προεδρίας Ασαντ για «πολιτικές μεταρρυθμίσεις» δεν φαίνονται να κατευνάζουν την οργή των διαδηλωτών που κατακλύζουν τους δρόμους αρκετών πόλεων της χώρας εδώ και ένα μήνα.

Λαμβάνοντας υπόψη ότι δεν υπάρχει η δυνατότητα διασταύρωσης αρκετών πληροφοριών, τα αιτήματα των περισσότερων διαδηλωτών φαίνεται να εκφράζουν μια σειρά πραγματικών ζητημάτων που η ηγεσία Ασαντ ουδέποτε έδειξε τη διάθεση να διορθώσει και τα οποία σχετίζονται με όλα όσα, εκ των υστέρων, υπόσχεται. Με δεδομένη, πάντα, την προαναφερόμενη αδυναμία, φαίνεται ότι οι δυνάμεις ασφαλείας της Συρίας έχουν καταστείλει, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, με ιδιαίτερη σκληρότητα τις διαδηλώσεις, αν δεχτεί κανείς ότι σε ένα μήνα αναφέρονται περίπου 200 νεκροί, ενώ στην Υεμένη, όπου οι αντικαθεστωτικές διαδηλώσεις έχουν εισέλθει στον τρίτο μήνα και η συμμετοχή σε αυτές καταγράφεται ως σαφώς μαζικότερη από ό,τι στη Συρία, οι νεκροί δεν έχουν ακόμη ξεπεράσει τους 150.

Ταυτόχρονα, όμως, υπάρχουν και ορισμένα στοιχεία που δημιουργούν σειρά ερωτημάτων, όχι για την αυθεντικότητα και τα κίνητρα των διαδηλωτών, αλλά για τους τρόπους και τους λόγους που ορισμένοι προσπάθησαν (ή κατάφεραν) να υποδαυλίσουν το συγκεκριμένο ξέσπασμα αξιοποιώντας υπαρκτά προβλήματα. Μέχρι και 6 δισ. δολάρια φέρεται, σύμφωνα με έγγραφα που δημοσιοποίησε το Wikileaks, να χορήγησε από το 2006 μέχρι το Σεπτέμβρη του 2010 το Στέιτ Ντιπαρτμεντ προς αντιπολιτευόμενες προσωπικότητες, αλλά κυρίως προς το Κίνημα για τη Δικαιοσύνη και την Ανάπτυξη, εξόριστων Σύρων, που εικάζεται ότι σχετίζονται με τους «Αδελφούς Μουσουλμάνους», και προς το δορυφορικό δίκτυο «Barada TV» που συνδέεται με το Κίνημα.

Η συγκεκριμένη πληροφορία «έρχεται» να συμπληρώσει προηγούμενο διπλωματικό έγγραφο, που αποκάλυψε, και πάλι, το Wikileaks, σύμφωνα με το οποίο ο, μετέπειτα, Λιβανέζος πρωθυπουργός Σάαντ Χαρίρι είχε, από τον Αύγουστο του 2006 - ένα μήνα πριν την έναρξη των χρηματοδοτήσεων του Στέιτ Ντιπάρτμεντ - συμβουλεύσει την Ουάσιγκτον να αποκτήσει επαφές με ένα συνασπισμό μεταξύ των Αδελφών Μουσουλμάνων - κόμματος που είναι εκτός νόμου στη Συρία - και Σύρων εξόριστων πρώην αξιωματούχων, όπως ο πρώην αντιπρόεδρος Αμπντελ Χαλίμ Χαντάμ και ένας πρώην αρχηγός του γενικού επιτελείου ενόπλων δυνάμεων, ο Χικμάτ Σεχάμπι. Σύμφωνα με τα έγγραφα αυτά, ο Χαρίρι υποστήριζε ότι μια τέτοια φιλο-αμερικανική «πολιτική συμμαχία» θα μπορούσε να αντικαταστήσει το καθεστώς Ασαντ.

Βέβαια, όπως επισήμαιναν αρκετές αναλύσεις, στην παρούσα φάση όπου όλη η ευρύτερη περιοχή βρίσκεται σε αναβρασμό, δεν είναι διόλου βέβαιο ότι η Ουάσιγκτον συνεχίζει να επιθυμεί, άμεσα τουλάχιστον, αλλαγή καθεστώτος στη Συρία και εξίσου επιφυλακτική φέρεται να είναι και η ισραηλινή ηγεσία. Χαρακτηριστικό είναι ότι ισραηλινές διπλωματικές πηγές διέρρεαν ότι σε περιόδους περιφερειακής αβεβαιότητας, «οι εχθροί που ξέρεις, είναι προτιμότεροι από εκείνους που μπορεί να προκύψουν και να μην τους ξέρεις».