-- Η κυβέρνηση προσπαθεί να επαναπροσεγγίσει τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Σήμερα υπάρχει μια συνέντευξη του κ. Μόσιαλου που ζητά εθνική συστράτευση για τη μάχη που θα δώσει στο εξωτερικό, υπήρχε και μια συνάντηση ανάμεσα στον κ. Βενιζέλο και στον κ. Τσίπρα, φαίνεται να υπάρχει μια ανοιχτή γραμμή και ανάμεσα στον κ. Σαμαρά και τον κ. Βενιζέλο, εσείς είστε έτοιμοι να συναινέσετε σε μια προσπάθεια που αφορά στη διαπραγμάτευση της κυβέρνησης στο εξωτερικό ενόψει και της Συνόδου Κορυφής; Αν σας καλέσουν σε μια συνάντηση θα πάτε;

-- Η συστράτευση στην επιλογή της μορφής χρεοκοπίας για το ΚΚΕ είναι προδοσία του εργαζόμενου λαού. Δεν πρόκειται για ένα ζήτημα π.χ. να μαζευτούμε για να δούμε πώς θα γίνουν οι βιολογικοί καθαρισμοί, για το αποχετευτικό και τις χωματερές, όπου εκεί μπορεί και να τα βρεις. Να πάμε όλοι μαζί στον κ. Ρομπάι και στον κ. Μπαρόζο, αγκαλιά όλοι για να συζητάμε τα 33 σχέδια χρεοκοπίας, δεν υπάρχει καμία περίπτωση. Και τι έχει να προσφέρει μια συνάντηση, δεν καταλαβαίνω; Δεν είναι γνωστές οι θέσεις μας; Δεν έχει κανένα νόημα η συνάντηση των πολιτικών αρχηγών. Οποιος θέλει να συνεισφέρει στην κυβέρνηση, ας πάει να συνεισφέρει.

Να πω και το εξής: Κοιτάξτε, δεν μας παρασύρει εμάς ότι ο αρχηγός ενός κόμματος πήγε και συναντήθηκε με τον κ. Βενιζέλο, μπορεί να πάει να συναντηθεί για να ενημερωθεί. Αυτό καθαυτό δε σημαίνει συστράτευση. Αυτό που εμείς θέτουμε για τον ΣΥΡΙΖΑ και τον ΣΥΝ, είναι ότι λέει πως έχουμε «κρίση χρέους στην Ελλάδα και την ευρωζώνη» και πρέπει να αντιμετωπιστεί στα πλαίσια της ευρωζώνης. Οτι η Ελλάδα έχει διαπραγματευτικό ατού μέσα στην ΕΕ που της λέει, «άμα χρεοκοπήσω εγώ, θα έχετε και εσείς συνέπειες στη χρεοκοπία». Αυτό σημαίνει αναποδογύρισμα της κατάστασης και αυτό σημαίνει βάζω στο λαό κουρτίνες να μη δει την κατάσταση.

Δε μας απασχολεί αν συναντηθεί ο κ. Τσίπρας με τον κ. Παπανδρέου, αυτό δε σημαίνει τίποτα, δικαίωμά του να πάει να ενημερωθεί. Δεν είναι αυτό το πρόβλημα. Είναι η θέση. Οταν επικρίνει την κυβέρνηση ότι δε διαπραγματεύεται και μόνο με τη λέξη διαπραγμάτευση του χρέους, αναγνωρίζεις ότι το πρόβλημα είναι το χρέος. Αφήστε τώρα άλλες τοποθετήσεις να διαχωρίσουμε το χρέος σε τίμιο και μη. Διαγραφή του χρέους.

Η ολοκληρωμένη θέση του ΚΚΕ είναι αποδέσμευση, διαγραφή του χρέους με λαϊκή εξουσία. Δεν υπάρχει νόμιμο και μη νόμιμο χρέος. Δηλαδή, όταν η κυβέρνηση δανείζεται για να τα δώσει στο κεφάλαιο και τα παίρνει απ' τους εργαζόμενους για να πληρώνει τους πιστωτές και χρωστάει στο ΙΚΑ, στον ΟΑΕΔ, στους δήμους, γιατί θα πάμε να μιλήσουμε εμείς για νόμιμο και μη νόμιμο χρέος; Υπάρχει το χρέος, αλλά δεν δεχόμαστε ότι πρέπει να το πληρώσει ο λαός, πολύ περισσότερο να πάρουμε μέρος στη διαπραγμάτευση.

Είναι ουσιαστική η διαφορά μας με τα άλλα κόμματα. Μπορεί σε επιμέρους ζητήματα που λένε «όχι στο μνημόνιο», «όχι στο μεσοπρόθεσμο», «όχι στον εφαρμοστικό» να συμπίπτουμε, αλλά δεν αρκεί να συμπίπτεις σε αυτό το «όχι». Ακούω να κάνουμε «αντιμνημονιακό μέτωπο». Το μέτωπο πρέπει να είναι προς τα μπρος, για το ποια Ελλάδα θέλω, ποια κοινωνία, ποια οικονομία.