Ο νόμος - πλαίσιο, που ψήφισε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ για ΑΕΙ και ΤΕΙ, γκρεμίζει ό,τι έχει απομείνει απ' το δημόσιο πανεπιστήμιο:

• Φτιάχνει πανεπιστήμια - επιχειρήσεις που η χρηματοδότησή τους θα εξαρτάται από το αν «τα φέρνουν». Δηλαδή από το κατά πόσο θα είναι «ανταγωνιστικά». Δηλαδή από το αν θα κάνουν «μπίζνες» με τις επιχειρήσεις και από το αν θα βολεύουν, αν θα εξυπηρετούν τις επιχειρήσεις (σ.σ.: τους «χορηγούς» και «αξιολογητές» των πανεπιστημίων) στις «μπίζνες» τους.
• Διαλύει τα επιστημονικά αντικείμενα σπουδών και την επιστημονική συνοχή τους, αντικαθιστώντας τα με προγράμματα σπουδών «μενού»! «Στόχος είναι οι φοιτητές να μπορούν να κάνουν ένα δικό τους μενού», έχει δηλώσει (περήφανα) η υπουργός Παιδείας!
• Κατασκευάζει πτυχία πολλών ταχυτήτων, αφού το πανεπιστήμιο θα δίνει ένα πτυχίο για τους φοιτητές και τους σπουδαστές που εισάγονται απ' τις πανελλήνιες εξετάσεις, ένα άλλο «πτυχίο» (απονομή τίτλου το λένε αυτό) για μονοετείς ή διετείς σπουδές κι ένα τρίτο «πτυχίο» κατάρτισης από τις λεγόμενες σχολές Διά Βίου Μάθησης των πανεπιστημίων, στις οποίες θα έχουν δικαίωμα να επιβάλλουν δίδακτρα.

*

Ολες οι παραπάνω αντιδραστικές «αλλαγές» πάτησαν σε προηγούμενες αναδιαρθρώσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, ώστε το αστικό πανεπιστήμιο να προσαρμόζεται - κάθε φορά - στις ανάγκες του κεφαλαίου για το εργατικό δυναμικό που εκείνο απαιτεί.

Γι' αυτό και οι φοιτητές και οι σπουδαστές ξεσηκώνονται.

Οχι γιατί έχουν λόγο να υπερασπίσουν τη σημερινή κατάσταση, το σημερινό αστικό πανεπιστήμιο.

Γι' αυτό και οι κινητοποιήσεις για να μην εφαρμοστεί ο νόμος - πλαίσιο είναι υπόθεση όλης της κοινωνίας, αφού τελικά είναι υπόθεση όλης της κοινωνίας μια Ανώτατη Εκπαίδευση που δε θα έχει καμία σχέση με την προ ή με την μετά το «νόμο Διαμαντοπούλου» κατάσταση.

Μια Ανώτατη Εκπαίδευση που θα τίθεται όχι υπό την εξουσία των «αγορών», αλλά στην υπηρεσία του λαού και της δικής του εξουσίας.