Πριν λίγο καιρό ο κυβερνητικός εκπρόσωπος σε πρωινή εκπομπή τηλεοπτικού σταθμού, απαντώντας στο σενάριο ή στην περίπτωση που η Ελλάδα βρισκόταν εκτός ευρωζώνης, σημείωσε πως αυτό θα ωφελήσει όσους έχουν ρευστό σε τράπεζες του εξωτερικού που θα αυξήσουν τα χρήματά τους. Παρ' όλα αυτά ένα τέτοιο ενδεχόμενο δεν είναι εκτός πραγματικότητας, όσο και αν σ' όλους τους τόνους από τα αστικά επιτελεία εκφράζεται φόβος για την πορεία της οικονομίας ή και αποκλείεται. Αλλά φαίνεται ότι υπάρχουν αναλύσεις σε διάφορα επιτελεία για ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Το συγκεκριμένο ζήτημα δεν είναι καινούριο, αλλά δεν έχει σχέση μόνο με την Ελλάδα. Αλλωστε και η ελληνική κυβέρνηση, μετρώντας τα βήματα που κάνει στην αστική πολιτική που η ίδια προωθεί και εφαρμόζει για την αντιμετώπιση της κρίσης σε όφελος του κεφαλαίου, «πατάει» για την ώρα στο γεγονός ότι, με δεδομένη τη συγχρονισμένη κρίση στην ευρωζώνη και την ΕΕ, το σενάριο αποπομπής ή εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη πιθανά να προκαλέσει μεγάλα προβλήματα στο ευρώ. Αυτό το τελευταίο, επίσης, είναι στοιχείο αναζήτησης του τρόπου της ελεγχόμενης καταστροφής κεφαλαίου χωρίς να προκαλέσει προβλήματα στο κοινό νόμισμα. Και δεν μπορεί κανείς να προβλέψει τι σημαίνει η πρόσφατη «διαφωνία» με την τρόικα. Βεβαίως, πίσω από το νόμισμα πρέπει ο καθένας να βλέπει σχέσεις. Σχέσεις παραγωγής, σχέσεις καπιταλιστικών κρατών στο διεθνή ανταγωνισμό, σχέσεις μεταξύ διαφορετικών τμημάτων του κεφαλαίου, σχέσεις που οξύνονται στο έπακρο λόγω κρίσης. Πρόσφατο δημοσίευμα αστικής εφημερίδας συνέδεε το ενδεχόμενο εξόδου-αποπομπής της Ελλάδας από το ευρώ με την αναδιάρθρωση του κρατικού χρέους, δηλαδή την καταστροφή μέρους του. Ουσιαστικά, υπάρχει μερίδα των κεφαλαιοκρατών που την συμφέρει.

Φαίνεται πως υπάρχουν ενδοκαπιταλιστικοί ανταγωνισμοί και στο συγκεκριμένο ζήτημα. Βεβαίως, ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα σημαίνει ότι οι αντιθέσεις στην ευρωζώνη έχουν οξυνθεί τόσο που είναι αγεφύρωτες. Στη Γερμανία διάφορα επιτελεία τροφοδοτούν σενάρια για «δύο ευρώ», για «το τέλος του ευρώ» και άλλα παρόμοια, μιλώντας για αποπομπή της Ελλάδας από το ευρώ, την αποχώρηση της Πορτογαλίας και άλλων κρατών και τελικά την καθιέρωση του «ευρώ του Βορρά» με συμμετοχή Ολλανδίας, Βελγίου, Λουξεμβούργου, Φινλανδίας, Εσθονίας, Αυστρίας και Σλοβενίας (γερμανική εφημερίδα «Χάντελσμπλατ»).

Είναι γεγονός ότι η κρίση έχει οξύνει τις ενδοκαπιταλιστικές αντιθέσεις στο εσωτερικό των κρατών - μελών της ΕΕ και μάλιστα περισσότερο των ισχυρών (π.χ. Γερμανίας), που φαίνεται πως βάζουν τη σφραγίδα τους στις εξελίξεις. Πρέπει κανείς να παρακολουθεί όχι μόνο τα γενικά συμφέροντα του κεφαλαίου, αλλά και τα ιδιαίτερα των διαφορετικών τμημάτων του σε κάθε κράτος και διεθνώς προκειμένου να μπορεί να ερμηνεύει τη μια ή την άλλη προσέγγιση στην ενιαία στρατηγική: Αυτήν της εξόδου από την κρίση με τις λιγότερες απώλειες γενικά, για το κεφάλαιο. Αλλωστε, οι κυβερνήσεις επιδιώκουν να ασκήσουν πολιτική που να υπηρετεί τα γενικά συμφέροντα και να συμβιβάζει τις ενδοκαπιταλιστικές αντιθέσεις σε κάθε κράτος. Αλλά αυτές σε περίοδο κρίσης δύσκολα συμβιβάζονται. Το ποιος θα υπερισχύσει είναι το πρωτεύον για κάθε μονοπωλιακό όμιλο ενάντια στον ανταγωνιστή του. Ετσι στη Γερμανία υπάρχουν έντονες τέτοιες αντιθέσεις που αντανακλούν και στο πρόβλημα «κρίση στη Νότια Ευρώπη». Που εκφράζονται με απόψεις για μικρή, αλλά ισχυρή ευρωζώνη, αποπομπή κρατών απ' αυτήν κλπ. Η κρίση μπορεί να δημιουργεί ανακατατάξεις τόσο στη δύναμη ανάμεσα στα καπιταλιστικά κράτη όσο και ανάμεσα σε μερίδες του κεφαλαίου εντός των κρατών.

Για την υλοποίηση της απόφασης της Συνόδου Κορυφής της 21ης Ιούλη (δηλαδή της ελεγχόμενης ελληνικής χρεοκοπίας υπό την αιγίδα της ευρωζώνης) και συγκεκριμένα στο κομμάτι που αφορά το μηχανισμό ανταλλαγής ελληνικών ομολόγων, η ελληνική κυβέρνηση έχει από τις 27 Ιούλη ανακοινώσει «τον ορισμό των BNP-Paribas, Deutsche Bank και HSBC ως συν-αναδόχων για την εφαρμογή του PSI (εθελοντική ανταλλαγή ομολόγων, συμφωνία επανεπένδυσης σε ελληνικά ομόλογα και πρόγραμμα επαναγοράς χρέους)» (ευρωενωσιακοί όμιλοι), καθώς και «τον ορισμό του δικηγορικού γραφείου Gottlieb Steen & Hamilton LLP ως διεθνούς νομικού συμβούλου και της Lazard Freres ως οικονομικού συμβούλου της Ελληνικής Δημοκρατίας σε σχέση με την εφαρμογή του PSI» (αμερικανικοί όμιλοι). Πρόσφατα στον αστικό Τύπο δημοσιεύτηκε ότι η αμερικανική δικηγορική εταιρεία, σε «κλειστό» συνέδριο που οργάνωσε τον περασμένο Φλεβάρη στη Ρώμη, εξέτασε την εθελοντική έξοδο ή έξωση χώρας από την ευρωζώνη και αντικείμενο της έρευνας ήταν η ελληνική περίπτωση. Τι σημαίνουν όλα αυτά; Σημαίνει μήπως και προετοιμασία της ελληνικής κυβέρνησης για κάθε ενδεχόμενο; Σημαίνει απλά διαφορετικές εκτιμήσεις που διαπλέκονται με τους ανταγωνισμούς ΗΠΑ - Γερμανίας; Ο,τι και αν σημαίνει, για τους λαούς και το δικό μας η ζωή θα γίνεται ολοένα και πιο αφόρητη. Να, γιατί λέμε: Πάλη για την ικανοποίηση όλων των λαϊκών αναγκών σε ρότα λαϊκής εξουσίας και αποδέσμευσης από την ΕΕ.