Ολα τα κόμματα, καιρό τώρα, προετοιμάζονται πολύμορφα γι' αυτές τις εκλογές. Από αύριο, μάλιστα, αναμένονται όλες οι μηχανές να δουλέψουν στο φουλ. Ηδη, οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί έχουν πάρει φωτιά και τα «νέα ξεκινήματα» και οι «νέες προοπτικές» έχουν κάνει την εμφάνισή τους στα τηλεοπτικά σποτ και στους δρόμους των πόλεων. Το χρήμα ρέει άφθονο, οι προσπάθειες αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης, με τους πιο απίθανους τρόπους και από τους πιο απίθανους δρόμους, έχουν προσλάβει μαζικές διαστάσεις και ο δικομματικός χορός των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης - σε συνδυασμό και με την πλήρη αδρανοποίηση του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης - καλά κρατεί. Ο αντικειμενικός τους στόχος είναι, φυσικά, κοινός: Πώς να «διαγράψουν» από τα κριτήρια ψήφου του Ελληνα εργαζόμενου αυτό που κύρια πρέπει να επικρατήσει: Να χρησιμοποιήσει, δηλαδή, την ψήφο του έτσι, ώστε να βάλει ισχυρά εμπόδια στο πέρασμα των νέων, χειρότερων και ακόμα πιο αντιλαϊκών μέτρων, που είναι προ των πυλών.

Σ'αυτή τους, βέβαια, την προσπάθεια, θα βρεθούν αντιμέτωποι με τα μέλη και τους φίλους του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, όλους τους ανθρώπους καλής θέλησης, που δεν ανέχονται άλλο την κατρακύλα που έχει πάρει η πολιτική και κοινωνικοοικονομική ζωή του τόπου. Ολοι εμείς λοιπόν, αξιοποιώντας και τις πλούσιες εμπειρίες από άλλες εκλογικές αναμετρήσεις, δεν πρόκειται να αφήσουμε ούτε ένα λεπτό της ώρας ανεκμετάλλευτο, από αύριο και μέχρι τις εκλογές, ώστε, ει δυνατόν, να πειστεί και ο τελευταίος εργαζόμενος, και ο τελευταίος Ελληνας ψηφοφόρος καλής θέλησης ότι:

• Η ψήφος στο ΠΑΣΟΚ είναι:

- Αέρας στα πανιά της πολιτικής της λιτότητας για τους εργαζόμενους και των υπερκερδών για τους βιομήχανους, τους εφοπλιστές και τους τραπεζίτες, της πολιτικής, που η ίδια η κυβέρνηση δε χάνει ευκαιρία να τονίζει ότι πρέπει να ενταθεί για να ικανοποιούνται συνεχώς οι όροι παραμονής - μετά την αναμενόμενη ένταξη - στην ΟΝΕ.

- Αέρας στα πανιά της πολιτικής, που παραδίδει τα κυριαρχικά μας δικαιώματα στους Αμερικάνους και Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές και εναποθέτει στις αδηφάγες ορέξεις τους τη λύση όλων των εθνικών μας θεμάτων. Που ετοιμάζεται να «κουβεντιάσει» με την Τουρκία κάθε της αμφισβήτηση και να αποδεχτεί τη διχοτόμηση της Κύπρου, που, ήδη, «μαγειρεύεται» στις ιμπεριαλιστικές κουζίνες.

- Αέρας στα πανιά της πολιτικής της συμμετοχής και σε νέες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στα Βαλκάνια - που, όπως πολλοί διατείνονται, δεν είναι και πολύ μακριά - της πολιτικής, που θέλει την Ελλάδα να πρωταγωνιστεί στο πλιάτσικο που οργανώνεται από το πολυεθνικό κεφάλαιο εναντίον των πολύπαθων λαών των Βαλκανίων.

• Η ψήφος στη Νέα Δημοκρατία σηματοδοτεί, ανεξάρτητα από προθέσεις για αλλαγή της κατάστασης προς το καλύτερο, την ενίσχυση, μέσα από αυταπάτες και ψευδαισθήσεις, της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής:

- Οτι το κόμμα, που εγκαλεί την κυβέρνηση διότι «καθυστερεί» το ξεπούλημα στο ιδιωτικό κεφάλαιο των επιχειρήσεων που έχουν παραμείνει ακόμη στο Δημόσιο, είναι δυνατόν να ασκήσει οικονομική πολιτική υπέρ των «φτωχών και αδυνάτων» και, άρα, ενάντια στα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου.

- Οτι το κόμμα, που επαίρεται για το ότι «έβαλε» την Ελλάδα στην ΕΟΚ και θεωρεί εαυτόν ως το πλέον αμερικανόφιλο στη χώρα μας, είναι δυνατόν να «ορθώσει ανάστημα» στους ιμπεριαλιστές και να αποσπάσει τα εθνικά μας θέματα από τις δολοφονικές δαγκάνες τους.

- Οτι το κόμμα, που δε χάνει ευκαιρία να κατηγορεί την κυβέρνηση ότι του «έκλεψε» την πολιτική του, έχει σκοπό να εφαρμόσει μια διαφορετική πολιτική.

Είναι νομίζουμε κάτι παραπάνω από φανερό ότι η ψήφος στο ΠΑΣΟΚ και στη ΝΔ, όχι μόνο δε θέτει το παραμικρό εμπόδιο στα χειρότερα που προετοιμάζονται για το λαό μας, αλλά, αντίθετα μάλιστα, προωθεί και στηρίζει την υλοποίησή τους.

• Η ψήφος στο Συνασπισμό σημαίνει ενίσχυση σε μια μασκαρεμένη ΠΑΣΟΚική πολιτική. Διότι το κόμμα αυτό σ' όλες τις κρίσιμες πολιτικές αποφάσεις που κλήθηκε να πάρει θέση, από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ μέχρι το Σύμφωνο Σταθερότητας για τη Νοτιοανατολική Ευρώπη και από τον περίφημο κοινωνικό διάλογο μέχρι τις αναδιαρθρώσεις που επιχειρούνται στις εργασιακές σχέσεις, υπήρξε πολύτιμο στήριγμα της κυβερνητικής πολιτικής.
• Αλλά και η ψήφος στο ΔΗΚΚΙ αποτελεί νοσταλγία στα «κατορθώματα» του ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του '80 - θιασώτης του οποίου το ΔΗΚΚΙ εμφανίζεται - όπως, π.χ., η εκπαραθύρωση της νόμιμης ηγεσίας της ΓΣΕΕ και ο διορισμός νέας από τα δικαστήρια κλπ. Φαίνεται, επίσης, σαν επιβεβαίωση αποδοχής γεγονότων, που χαρακτήρισαν τη θητεία και άλλων ηγετών της «δημοκρατικής παράταξης», όπως η δολοφονία του Μπελογιάννη και άλλων αγωνιστών - κομμουνιστών επί Πλαστήρα, ο νόμος για το Ιδιώνυμο του Ελ. Βενιζέλου που έστελνε τους αγωνιστές στις φυλακές και τις εξορίες, και ο ρόλος του Γ. Παπανδρέου στα Δεκεμβριανά. Αναφερόμαστε, βέβαια, σε πολιτικούς που φιγουράρουν στις αφίσες του ΔΗΚΚΙ, όπου παρέχεται η διαβεβαίωση ότι το ΔΗΚΚΙ αποτελεί τη ...φυσική τους πολιτική συνέχεια. Μια προσεκτικότερη εξέταση στην πολιτική του ΔΗΚΚΙ δείχνει πως οι αντιπολιτευτικές κορόνες, που συχνά - πυκνά ακούγονται από το στόμα του προέδρου του, αντιφάσκουν με τις συγκεκριμένες θέσεις, που το ίδιο κόμμα παίρνει για μια σειρά επίκαιρα ζητήματα. Οπως, π.χ., για την παραμονή της Ελλάδας στην ΟΝΕ, αφού, όπως λέει, προηγηθεί η πολιτική ένωση της οικονομικής, καθώς και για την άρνησή του να απαιτήσει να επιστρέψουν οι Ελληνες στρατιώτες από τα, εκτός Ελλάδας, εκστρατευτικά σώματα που συμμετέχουν και να ξεκαθαρίσει, αν, π.χ., οι στρατιωτικές δυνάμεις που σήμερα βρίσκονται στο Κόσσοβο είναι δυνάμεις ειρηνευτικές ή δυνάμεις κατοχής.

Το συμπέρασμα που αβίαστα βγαίνει είναι ότι ούτε η ψήφος στο Συνασπισμό ή στο ΔΗΚΚΙ είναι ουσιαστικά ψήφος - εμπόδιο στην εφαρμογή των νέων αντιλαϊκών σχεδίων, που ετοιμάζονται να τα ρίξουν στις πλάτες των εργαζομένων.