ΔΕΝ είναι μόνο αποκαλυπτικό, αλλά και αιχμηρά αναγκαίο και χρήσιμο το μικρό «οδοιπορικό» της εφημερίδας μας στο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο τη χρονιά που πέρασε. Κι «άξιζε με το παραπάνω, καθώς φρεσκάρει στην κατά μήνα παρουσίασή τους όλα εκείνα τα στοιχεία που τεκμηριώνουν την ωμή επέμβαση, που επιχειρεί να επιβάλει η κυβέρνηση για να 'χει εκείνη το πάνω χέρι στα ΜΜΕ.

ΕΧΟΥΜΕ το σχέδιό τους για να ρεγουλάρουν, να ελέγχουν την πληροφορία, αλλά και τη σκέψη και την απόφαση του ελληνικού λαού, καθώς άνοιξαν και συντηρούνε από καιρό τώρα το προεκλογικό τους παιχνίδι. Είναι ορατό και δε χρειάζεται να υπογραμμιστεί πώς το σχέδιο, μεθοδευμένα βέβαια, χτύπησε κι υπονόμευσε το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης (ΕΣΡ).

ΜΕ απανωτές προκλητικές παρεμβάσεις ο υπουργός Τύπου, ο κ. Δ. Ρέππας, έβγαλε από τη μέση πρόεδρο και αναπληρωτή πρόεδρο του ΕΣΡ (Π. Σούρλα και Α. Μανιτάκη) και τα πήρε όλα πάνω του. Για να παίξει το παιχνίδι της κυβέρνησης στο χώρο των ΜΜΕ. Και έφτασε στο σημείο η αμαρτωλή Ζαλοκώστα να ακυρώνει αποφάσεις του ΕΣΡ και να αξιώνει να υποταχθούν στα δικά της «όρντινα».

ΧΑΡΑΣ ευαγγέλια για τα ιδιωτικά κανάλια. Η κυβέρνηση, βέβαια, ουδέποτε τους χάλασε το χατίρι. Γι' αυτά είναι όλα δικά τους. Κι αυτά ασταμάτητα, ολόκληρο το 24ωρο - με ελάχιστες κάποιες εξαιρέσεις - εισβάλλουν στα σπίτια μας και μπροστά στα μάτια των παιδιών, μας «τροφοδοτούν» με όλα τα σκύβαλα, τα οποία καθημερινά σκηνοθετούνε και σερβίρουν.

ΚΙ ΠΡΩΤΗ ύλη για τις εκπομπές, που σέρβιραν και εξακολουθούν να σερβίρουν τα ιδιωτικά κανάλια με τα προγράμματά τους, είναι σχεδόν πάντα η βία, το αίμα και ο θάνατος. Συνεχής «τροφοδοσία με εκπομπές εύπεπτες, με ροζέ σκάνδαλα, με ιστορίες κρεβατοκάμαρας, με παιδεραστές και με κάθε άλλο γαργαλιστικό αντικείμενο, που προσφέρει εντυπωσιασμό.

ΚΙ Ο ΑΓΡΙΟΣ ανταγωνισμός μεταξύ των σταθμών για εξασφάλιση, για αιχμαλωσία «πελατείας» και φυσικά περισσότερης διαφήμισης καθορίζει την αναζήτηση όλο και πιο τολμηρών, συνταρακτικών εικόνων, που καθηλώνουν το θεατή. Σκηνές φρίκης από ατυχήματα, κορμιά απανθρακωμένα, δράματα οικογενειακά και στιγμές προσωπικές. Ολα στη λεηλασία, στη σκύλευση.

ΟΛΑ ιεραρχούνται όχι βέβαια από τη σημασία του γεγονότος. Ολα κρίνονται με βάση τον οπτικό εντυπωσιασμό. Ετσι, είδηση χωρίς εικόνα δε θεωρείται είδηση. Σχεδόν δε μετράει. Ολα προσαρμόζονται και παίζονται στη λογική του θεάματος. Χάνεται επίσης κι ο λόγος ή ελαχιστοποιείται μπροστά στο οπτικό στοιχείο.

ΑΥΤΟ είναι που αναζητείται μετά πάθους. Κι αυτό είναι, που καθορίζει κι αξιολογεί σχεδόν αποκλειστικά την κάθε είδηση. Ολα αυτά πλάθουν τα εξαχρειωμένα πρότυπα κι όλα τα άλλα τα ευτελή. Ενα φρικαλέο κυνηγητό του αποτρόπαιου και σπαρακτικού, που πολλές φορές παίρνει μορφή σαδισμού και απανθρωπιάς.

Ο ΦΑΚΟΣ συχνά λεηλατεί τον ανθρώπινο πόνο. Πέφτει πάνω στα φέρετρα. Συχνά προβάλλει την οικογένεια με τη θρασύτατη εισβολή του στις πιο προσωπικές και άξιες κάθε σεβασμού στιγμές. Είναι κι αυτό μια επαίσχυντη και απαράδεκτη καπηλεία του ανθρώπινου πόνου. Αλλά μ' όλα αυτά τα υλικά σερβίρονται τα συνταρακτικά, προκειμένου να καθηλωθεί ο θεατής. Και να εκτοξευτούν την καίρια στιγμή οι χρυσοτόκοι διαφημίσεις!!!

ΟΛΑ συνήθως σερβίρονται εύπεπτα. Δεν υπάρχει λόγος για λογική επεξεργασία, που απαιτεί κάποια προσπάθεια. Ολα συνοδεύονται με μπόλικα, αχνίζοντα αίμα και θάνατο, οπτικά ντοκουμέντα. Αφθονα επίσης τα μενού τα γαργαλιστικά, τα οποία αναζητούνε σε κάθε γωνιά της οικουμένης. Δε λείπει βέβαια η μουσική επένδυση και μάλιστα ποιότητας από το Μέγαρο Μουσικής!!!

ΚΑΙ όλα τ' άλλα; Τα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας; Τα προβλήματα της νεολαίας, των εργαζομένων; Η απελπισία, που βασιλεύει στην ύπαιθρο, που σε πολλές περιοχές βρίσκεται σε συνθήκες εγκατάλειψης και ενός νέου μεσαίωνα; Ολα αυτά κι άλλα επίσης σημαντικά, όλα τα εξοβελίζουν. Κι είναι ανύπαρκτα για το δημοσιογραφικό τους ορίζοντα.

ΤΟ μικρό οδοιπορικό, που δούλεψε η Κούλα Αντωνίου, με λεπτομερή τεκμηρίωση καλύπτει το 12μηνο του χρόνου, που πέρασε και παρουσιάζει όλα τα στοιχεία, τα οποία φέρνουν στο φως την ωμή συνεχή επέμβαση, που επιχειρεί η κυβέρνηση στο χώρο της ενημέρωσης. Η κυβέρνηση, που θέλει με κάθε τρόπο να αποκτήσει τον απόλυτο έλεγχο στα ΜΜΕ.

ΜΙΑ στάση στο «Οδοιπορικό» στο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο στο μήνα Μάιο όπου ανάμεσα στ' άλλα διαβάζουμε: «...Η Λιάνα Κανέλλη απολύεται από τον "Πλάνετ" γιατί καταγγέλλει τα εγκλήματα και το ρόλο του ΝΑΤΟ και τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης. Μετά τις 10 Μαΐου και ενώ οι ΝΑΤΟικές βόμβες σκοτώνουν άμαχους πολίτες, αίφνης και ως διά μαγείας και σχεδόν συγχρονισμένα τα δελτία ειδήσεων των τηλεοπτικών σταθμών επανέρχονται στην "κανονική" τους ροή... Τα παράθυρα ανοίγουν στο έγκλημα του δικηγόρου, που δολοφόνησε τη γυναίκα του, στα σκάνδαλα της Πάτμου... κι άλλα παρόμοια...».

ΟΙ ραδιοτηλεοπτικοί σταθμοί «κατέβασαν» το διακόπτη για τον πόλεμο στη γειτονική Γιουγκοσλαβία. Κι ας έπεφταν ακόμη οι βόμβες. Κι ας σκοτώνονταν άμαχοι. Ολοφάνερες οι διαπλοκές των αφεντικών που έχουν τα κανάλια με την κυβέρνηση.

ΤΟ «ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ» έχει επίσης επισήμανση και για την ΕΡΤ. Κι αυτή εγκλωβισμένη στις κυβερνητικές επιταγές. Η μερίδα του «λέοντος» μέσα στην ειδησεογραφία είναι δοσμένη πλουσιοπάροχα στην κυβέρνηση. Θεραπαινίδα της, λιβανιστήρι δικό της. Προκλητικός αυτός ο καθημερινός, ο δοξαστικός εξάψαλμος για να παρουσιαστούν της κυβέρνησης, του κ. Σημίτη, τα έργα.

ΚΑΙ μέσα σ' αυτό το χαώδες αλλά και σάπιο τηλεοπτικό τοπίο ξεπετιούνται όλα τα παράσιτα της μιας τάχα δημοσιογραφίας ή της ψυχαγωγίας και το αποτέλεσμα είναι όλο και περισσότερο χειροπιαστό κι αισθητό με την υποβάθμιση ακόμα περισσότερο του ραδιοτηλεοπτικού τοπίου. Η τεκμηρίωση που έδωσε η εφημερίδα μας δεν είναι, δεν πρέπει να είναι απλά και μόνο μια καταγραφή. Είναι ταυτόχρονα κάλεσμα αγώνα και δράσης για πολλά και σημαντικά μέσα σ' αυτό το ομιχλώδες σάπιο τοπίο. Κάλεσμα με πολλούς αποδέκτες.