ΣΤΗΝ ΚΙΝΑ: «από τα 18 της έχει δουλέψει σε 20 εργοστάσια (...) σήμερα στα 26 της είναι εργάτρια σε ένα εργοστάσιο της Foxconn (...) ο βασικός της μισθός φθάνει στα 180 ευρώ (...) παρ' όλα αυτά σκοπεύει να φύγει (...) "η δουλειά στο εργοστάσιο είναι πολύ σκληρή" εξηγεί» (από την ιστορία της εργάτριας Ζανγκ Σουζιάνγκ / τα ΝΕΑ).

ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ: «οι γονείς του τον έστειλαν στην Ελλάδα για να βρει δουλειά και να τους βοηθήσει οικονομικά. Χρειάστηκαν 7.500 ευρώ για να τον οδηγήσουν οι διακινητές στην Αθήνα (...) εργαζόταν σε ξυλάδικο (...) επτά φορές την εβδομάδα, χωρίς ένσημα, μέχρι και δέκα ώρες την ημέρα για 25 ευρώ» (από την ιστορία του εργάτη Χομαγιούν Ανγουάρ / τα ΝΕΑ).

Η ΑΣΤΙΚΗ ΤΑΞΗ: «βρισκόμαστε όλο και περισσότερο στο στόχαστρο κομματικών δυνάμεων που με την ευκαιρία της κρίσης διεκπεραιώνουν ένα συγκεκριμένο σχέδιο κοινωνικής και πολιτικής εκτροπής (...) δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι (αργά ή γρήγορα) η δημοκρατική Πολιτεία θα αναγκαστεί να αντιδράσει» (από άρθρο στα ΝΕΑ).

ΦΩΝΑΖΕΙ Η ΒΙΑ ΓΙΑ «ΒΙΑ»: «Πληθαίνουν τα κρούσματα βίας (...) τα οποία συνιστούν πλέον ανοιχτή απειλή για τη Δημοκρατία και τη σταθερότητα της χώρας (...) Μας οδηγούν (...) με μεγάλη ταχύτητα σε εμφυλιοπολεμικές καταστάσεις. Η Δημοκρατία και το κράτος οφείλουν να αντιδράσουν (...) Μηδενική ανοχή στη βία είτε εκ δεξιών είτε εξ αριστερών είναι ο μόνος δρόμος για να μην μπει σε πολύ μεγάλες περιπέτειες η Ελλάδα» (το κύριο άρθρο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

ΟΙ ΕΡΓΑΤΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ: «το πρόβλημα παραμένει και κάποια στιγμή θα το ξαναβρούμε μπροστά μας. Ρητή ήταν η απειλή των συνδικαλιστών (...) ότι θα κλιμακώσουν τις κινητοποιήσεις τους και τους θερινούς μήνες (...) Οποιο κόμμα ή όποια κόμματα αναλάβουν την ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας, θα πρέπει να έχουν ως κύριο μέλημά τους να εξασφαλίσουν τις προϋποθέσεις της έγκαιρης εξουδετέρωσης ενεργειών που θα έχουν ως στόχο να πλήττουν την εθνική οικονομία. Οποια πολιτική στήριξη ή υποκίνηση κι αν έχουν οι ενέργειες αυτές» (από το κύριο άρθρο στο ΕΘΝΟΣ).