Την αυταπάτη ότι μια «κυβέρνηση της αριστεράς» μπορεί να εξαλείψει την ανεργία, χωρίς σύγκρουση με την ΕΕ και τα μονοπώλια και χωρίς την κοινωνικοποίησή τους, πουλάει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, που παρουσίασε χτες την πρόταση νόμου για την προστασία των ανέργων. Διακήρυξαν: «Προτεραιότητα και στόχος του ΣΥΡΙΖΑ είναι να έχουν όλοι οι κάτοικοι της χώρας μας πλήρη, σταθερή, ποιοτική, ασφαλισμένη και αξιοπρεπώς αμειβόμενη εργασία. Ο στόχος αυτός μπορεί να προωθηθεί από μια αριστερή προοδευτική κυβέρνηση (...) Υπ' αυτή την έννοια, αντιλαμβανόμαστε απολύτως ότι ο αγώνας για την στήριξη των ανέργων είναι απόλυτα συμβατός με τον αγώνα για ανάπτυξη».

Οι ίδιοι αναιρούν τον εαυτό τους δυο αράδες πιο κάτω, όταν διαπιστώνουν ότι «η ύπαρξη μαζικής ανεργίας (...) αποδεικνύει με τον πιο σαφή και κατηγορηματικό τρόπο ότι ο καπιταλισμός (...) δεν μπορεί να εξασφαλίσει πλήρη και ποιοτική απασχόληση για όλους (...) Αδυνατεί να εξαλείψει την ανεργία. Το γεγονός "συνύπαρξης" υψηλών ρυθμών ανάπτυξης και υψηλών ποσοστών ανεργίας επιβεβαιώνει την θέση της Αριστεράς, ότι η οικονομική ανάπτυξη και μεγέθυνση δεν είναι α-ταξική κατηγορία, δεν παράγει αφ' εαυτής θετικά αποτελέσματα και για το κεφάλαιο και για την εργασία»!

Αυτά όταν η πολιτική πρόταση του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δομείται στην αυταπάτη ότι με μια άλλη διαχείριση μπορεί να επανέλθει το κεφάλαιο σε τροχιά ανάπτυξης, απ' την οποία θα ωφεληθεί και ο λαός. Στη βάση αυτής της αυταπάτης, παρακάτω και σε αντίθεση με τα προηγούμενα, ισχυρίζονται ότι τα υψηλά ποσοστά ανεργίας στη χώρα μας είναι «αποτέλεσμα των βάρβαρων μνημονιακών πολιτικών». Συσκοτίζοντας ότι η ανεργία υπήρχε και πριν το μνημόνιο και ότι η καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων, πρώτα και κύρια εργατικής δύναμης, είναι παρελκόμενο της καπιταλιστικής κρίσης.

Στη συνέντευξη Τύπου επιχειρήθηκε να υποδειχτεί ως πηγή άντλησης των απαιτούμενων πόρων για την προστασία των ανέργων «η φορολογία του μεγάλου κεφαλαίου» και η «παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας», η οποία ωστόσο, διευκρίνισαν, είναι ζήτημα διαπραγμάτευσης με την ΕΕ.

Ο Αλ. Τσίπρας επανέλαβε τις φαιδρότητες του τύπου «εάν επιμείνουν στις απειλές τους ότι θα φύγουν από τη χώρα ή θα διώξουν τις επιχειρήσεις τους ή θα κατεβάσουν τις ελληνικές σημαίες από τα πλοία τους, ε τότε να πάρουν και τις βίλες τους και τα "Καγιέν" τους και να μετακομίσουν στη Λιβερία. Δεν μπορούν να έχουν πολιτικά δικαιώματα στη χώρα και να απαιτούν να μην πληρώνουν μία, τη στιγμή που η χώρα βυθίζεται». Απειλεί δηλαδή ότι θα αφαιρέσει την «ιθαγένεια» από το ντόπιο κεφάλαιο, όταν αυτό αποδεδειγμένα δεν έχει πατρίδα και το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας του βρίσκεται εκτός Ελλάδας.

Σε ό,τι αφορά αυτή καθαυτή την πρόταση νόμου, περιλαμβάνει μέτρα πίσω απ' τις ανάγκες και υπό την αίρεση της πορείας των κερδών που καταγράφει η κάθε επιχείρηση, όπως «απαγόρευση των αναιτιολόγητων απολύσεων σε όλες τις επιχειρήσεις και των ομαδικών και ατομικών απολύσεων στις κερδοφόρες επιχειρήσεις», «απαγόρευση απολύσεων των άνω των 55 ετών χωρίς καμία αιτιολογία», «οι ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων που απολύονται και είναι μεγαλύτεροι των 55 χρόνων, καλύπτονται υποχρεωτικά από τις επιχειρήσεις που τους απέλυσαν για περίοδο μέχρι πέντε (5) χρόνια, εφόσον γι' αυτό το διάστημα παραμένουν άνεργοι. Προϋπόθεση για την κάλυψη αυτή είναι η επιχείρηση να έχει πραγματοποιήσει κέρδη το προηγούμενο της απόλυσης οικονομικό έτος»...

Ακόμα, ζητά επαναφορά του επιδόματος ανεργίας «στα επίπεδα του 2011», «καθιέρωση ρήτρας απασχόλησης για τα επιδοτούμενα επενδυτικά σχέδια του ιδιωτικού τομέα», φορολογικές απαλλαγές για τους ανέργους, διασφάλιση της πρόσβασής τους σε υπηρεσίες κοινής ωφέλειας, ιατροφαρμακευτική κάλυψη, προστασία τους απ' τις τράπεζες κ.ά.