Μετά από μια δεκαετία που οι μισθοί και οι συντάξεις είχαν παγώσει κατόπιν των υποδείξεων του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και με το πρόσχημα της μείωσης του πληθωρισμού στο 15%. Η κυβέρνηση Τσάβες στους τρεις πρώτους μήνες από την ανάληψη των καθηκόντων της έδωσε αύξηση 20% στο βασικό μισθό και μικρότερες αυξήσεις στους μεγαλύτερους μισθούς. Οπως ήταν αναμενόμενο αυτό προκάλεσε λαϊκή ευφορία.

Ωστόσο, οι συνδικαλιστικές δυνάμεις που επηρεάζονται από τους κομμουνιστές θεώρησαν την αύξηση αυτή ανεπαρκή. Πρότειναν συμπληρωματικά μια σειρά μέτρα αλλά κυρίως την καθιέρωση αυτόματης τιμαριθμικής αναπροσαρμογής κάθε εξάμηνο και τη συγκρότηση μεικτής επιτροπής από την κυβέρνηση και τα συνδικάτα με στόχο τον έλεγχο των τιμών.

Στον ένα χρόνο διακυβέρνησης από τον «Πατριωτικό Πόλο» φαίνεται πως έγιναν επίσης κάποια αξιόλογα βήματα στον τομέα της παροχής δημόσιας δωρεάν υγείας και εκπαίδευσης και μιας στοιχειώδους κοινωνικής πρόνοιας.

Ο οικονομικός τομέας μπορεί πάντως να αποδειχθεί η αχίλλειος πτέρνα του Προέδρου Τσάβες. Η ολιγαρχία της χώρας επιχειρεί να καλλιεργήσει τη δυσαρέσκεια στο λαό με την άνοδο των τιμών, την απόκρυψη των εμπορευμάτων με στόχο όχι τόσο να αποκομίσει κέρδη όσο να πλήξει το κύρος της κυβέρνησης. Πρόκειται για πρακτική που εφαρμόστηκε σχεδόν με όμοιο τρόπο κατά την περίοδο της κυβέρνησης της «Λαϊκής Ενότητας» του Προέδρου Σαρβαδόρ Αγιέντε, στη Χιλή το 1970-73.

Επισημαίνοντας, όχι μόνο τον κίνδυνο αλλά κυρίως την ανάγκη να ληφθούν μέτρα σε βάρος της ολιγαρχίας και για την ανακούφιση του λαϊκού εισοδήματος, το ΚΚ Βενεζουέλας πιέζει και παροτρύνει συστηματικά την κυβέρνηση στην κατεύθυνση της λήψης μέτρων για τον έλεγχο των τιμών και των αποθεμάτων όπως και γενικότερα για τον περιορισμό της ασυδοσίας του μεγάλου κεφαλαίου.

Ενα από τα κρίσιμα συναφή ζητήματα είναι το μέλλον των συνδικάτων της χώρας. Σήμερα επικρατεί μια άκρως διεφθαρμένη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, μεξικανικού τύπου, που στηρίζει άμεσα την εργοδοσία, συναίνεσε στο παρελθόν στην περικοπή στοιχειωδών κοινωνικών κατακτήσεων και ζει πλουσιοπάροχα με τα εμβάσματα της εργοδοσίας και τους κράτους. Παράλληλα, όποιος συνδικαλιστής αντιτασσόταν στην εξουσίας τους χαρακτηριζόταν κομμουνιστής και διαγραφόταν από τα συνδικάτα. Ακολουθούσαν απόλυση και διώξεις.

Το ΚΚ Βενεζουέλας έχει θέσει σαν μία από τις προτεραιότητές του, τον εκδημοκρατισμό του συνδικαλιστικού κινήματος και την αποκατάσταση της ενότητάς του. Τελευταία, διαφαίνεται πως ο Πρόεδρος Τσάβες θα προωθήσει με νόμο τη διάλυση των επισήμων συνδικάτων, τον παραμερισμό της γραφειοκρατικής ξεπουλημένης ηγεσίας τους και τη δημιουργία ενιαίων συνδικάτων σε δημοκρατική, αγωνιστική βάση.

Η Βενεζουέλα της κυβέρνησης του «Πατριωτικού Πόλου» είναι μία από τις πρώτες χώρες που καταδίκασε απερίφραστα την επίθεση του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία. Η Κούβα επίσης βρήκε στη Βενεζουέλα ένα σημαντικό διπλωματικό σύμμαχο. Ο Πρόεδρος Τσάβες επισκέφτηκε την Κούβα και θεωρείται προσωπικός φίλος του Φιδέλ Κάστρο. Σημαντικό πρέπει να θεωρηθεί επίσης το ταξίδι του Τσάβες στην Κίνα, πριν μερικούς μήνες, όταν οι αμερικανικές πιέσεις είχαν κατά κάποιο τρόπο ενταθεί.

Θετική είναι επίσης η συμβολή της Βενεζουέλας, υπό τη νέα κυβέρνηση, στον εμφύλιο της Κολομβίας. Ο Τσάβες αρνήθηκε να επιτρέψει τη χρήση του εναέριου χώρου της χώρας του από τις ΗΠΑ ή την κυβέρνηση της Κολομβίας που ήθελαν έτσι να καταφέρουν χτυπήματα στους αντάρτες. Αντίθετα, η Βενεζουέλα δεν κρύβει πως διάκειται ευμενώς προς τις δημοκρατικές και ειρηνευτικές προτάσεις των Κολομβιανών ανταρτών. Η Βενεζουέλα αποτελεί επίσης σοβαρό παράγοντα ανάσχεσης μέχρι τώρα τουλάχιστον, της επέμβασης που σχεδιάζουν οι ΗΠΑ για την κατάπνιξη του αγώνα του λαού της Κολομβίας.