Μεταβατική χαρακτηρίστηκε από τους περισσότερους πολιτικούς αναλυτές η τελευταία χρονιά της χιλιετίας για την ταλανισμένη βορειοαφρικανική χώρα. Η διενέργεια των πρώτων «ελεύθερων», όπως ονομάστηκαν, προεδρικών εκλογών συνοδεύτηκε από ποικιλία αντιδράσεων, τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και σε διεθνές επίπεδο. Εντούτοις, οι υποσχέσεις του για οριστική ειρήνευση και τερματισμό της αιματηρότατης εμφύλιας διαμάχης, που έχει κοστίσει, από το 1992 μέχρι σήμερα, τη ζωή σε περισσότερους από 100.000 ανθρώπους, επισήμως, βρήκαν ανταπόκριση στον αλγερινό λαό, που, έστω και αν δεν πείστηκε, μοιάζει απεγνωσμένα να αναζητά σανίδα σωτηρίας.

Μετά από μία σύντομη, σε χρονικά όρια, προεκλογική περίοδο, ο 60χρονος Αμπντελαζίζ Μπουτεφλίκα, εκλέχτηκε (στις 15 Απρίλη '99) στην προεδρία της Αλγερίας, αντικαθιστώντας το στρατηγό και αυτοαναγορευόμενο, επί χρόνια, πρόεδρο Λιαμίν Ζερουάλ. Ο Μπουτεφλίκα δεν είναι νέο πρόσωπο στην αλγερινή πολιτική σκηνή. Αντίθετα, διατέλεσε στέλεχος σε διάφορες κυβερνήσεις του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου της Αλγερίας, μετά από την απελευθέρωσή της από το γαλλικό ζυγό το 1962. Μετά από μακρόχρονη απουσία από τα πολιτικά δρώμενα, επανεμφανίστηκε ως υποψήφιος πρόεδρος. Η επικρατούσα εντύπωση ήταν ότι υποστηρίχτηκε σφοδρά από, τουλάχιστον, ένα ισχυρό τμήμα του αλγερινού στρατού, ο οποίος, επί της ουσίας, κυβερνά τη χώρα από το Γενάρη του 1992.

Η απόσυρση της υποψηφιότητας 6 άλλων συνυποψηφίων του, δύο μόλις ημέρες πριν από το άνοιγμα της κάλπης, οι οποίοι εκσφενδόνισαν δριμείες κατηγορίες για ευρύτατη νοθεία, δε φάνηκε, λαμβάνοντας υπόψη μόνο το αποτέλεσμα, να επηρεάζει τα 17,5 εκατομμύρια ψηφοφόρους, οι οποίοι εξασφάλισαν στον Μπουτεφλίκα το 60% της προτίμησής τους. Αυτό, ακριβώς, το ποσοστό ήταν και το μεγάλο επιχείρημα του νέου Προέδρου, κατά τη διάρκεια των παρθενικών του εξαγγελιών, όταν έθεσε ως πρωταρχικό του μέλημα την εκπόνηση ενός ειρηνευτικού σχεδίου, που θα δώσει τέλος στην εμφύλια αιματοχυσία με τους εξτρεμιστές ισλαμιστές και θα βελτιώσει, σταδιακά, τη διεθνή παρουσία της χώρας και κατά συνέπεια τις διπλωματικές και οικονομικές της σχέσεις με τη διεθνή κοινότητα. Οι δηλώσεις «καλών προθέσεων» του Μπουτεφλίκα έγιναν δεκτές με ενθουσιασμό στο Αλγέρι, όπου οι οπαδοί του πανηγύρισαν έξαλλα τη νίκη του, αλλά με σκεπτικισμό από την Ουάσιγκτον, την ΕΕ και το Παρίσι, που εξέφρασαν τις επιφυλάξεις τους.

Ο Μπουτεφλίκα, που στους διπλωματικούς κύκλους ήταν γνωστός ήδη από τη δεκαετία του '60 ως «αλεπού της πολιτικής», πέτυχε να εξασφαλίσει, αν όχι την υποστήριξη, τουλάχιστον μια θετικότερη διεθνή αντιμετώπιση απέναντι στο σχέδιό του περί ειρήνευσης. Μάλιστα, στις αρχές φθινοπώρου, μετά από πολλές δεκαετίες, ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών Ιμπέρ Βεντρίν επισκέφθηκε, για λίγες ημέρες, το Αλγέρι, από όπου επέστρεψε με δηλώσεις αισιοδοξίας για το μέλλον των σχέσεων των δύο χωρών.

Στο πλαίσιο αυτής της αναθέρμανσης προγραμματίστηκε και η σταδιακή αποκατάσταση των πτήσεων της «Air France» στο Αλγέρι, οι οποίες διεκόπησαν μετά από την αεροπειρατεία που πραγματοποίησαν εξτρεμιστές ισλαμιστές τα Χριστούγεννα του 1994. Επίσης, μεταβαίνοντας στην κηδεία του βασιλιά Χασάν του Μαρόκου, που πέθανε μετά από 38 χρόνια στο τιμόνι της βορειοαφρικανικής χώρας, στις 23 Ιούλη 1999, αποκατέστησε, αν όχι τις σχέσεις, τουλάχιστον ένα στοιχειώδη διάλογο με το Ραμπάτ, που είχε διακοπεί εξαιτίας της υποστήριξης που έχει, κατά καιρούς, παράσχει η Αλγερία στο «Μέτωπο Πολισάριο» που μάχεται για την ανεξαρτησία της Δυτικής Σαχάρας.

Τηρώντας την αρχική του υπόσχεση, ο νέος πρόεδρος, αφού προχώρησε σε σχετική αναδόμηση της κυβέρνησης, κατέθεσε στη λαϊκή κρίση το σχέδιο ειρήνευσης, το οποίο καλεί όλα τα μέλη ισλαμιστικών οργανώσεων που δεν έχουν συμμετάσχει σε σφαγές και βομβιστικές επιθέσεις να παραδώσουν τα όπλα τους και να ανταμειφθούν με αμνηστία. Ο αλγερινός λαός ενέκρινε με συντριπτική πλειοψηφία την πρόταση του Μπουτεφλίκα, ενώ η μεγαλύτερη ισλαμιστική οργάνωση το «Μέτωπο Ισλαμικής Σωτηρίας» τήρησε ιδιαίτερα θετική στάση, σεβόμενο και προηγούμενες αποφάσεις του περί εκεχειρίας. Εντούτοις, η έτερη ισλαμιστική οργάνωση «Ενοπλος Ισλαμικός Αγώνας» συνέχισε τόσο τις σφαγές όσο και τις βομβιστικές επιθέσεις, οι οποίες, όμως, ήταν σαφώς μειωμένες σε σύγκριση με τα προηγούμενα χρόνια.

Στην εντονότατη διαμάχη που έχει ξεσπάσει στους κόλπους των ισλαμιστικών οργανώσεων αποδόθηκε και η δολοφονία του Αμπντελκαντέρ Χατσανί, Νο 2 στην ηγεσία του «Μετώπου Ισλαμικής Σωτηρίας», στις 22 του περασμένου Νοέμβρη. Ο Χατσανί, γνωστός για τις μετριοπαθείς του απόψεις και την επιμονή του στην έναρξη διαλόγου με την αλγερινή ηγεσία, είχε αποφυλακιστεί μόλις στα μέσα του 1998. Ο Αμπντελαζίζ Μπουτεφλίκα καταδίκασε απερίφραστα τη δολοφονία του Χατσανί ως «τρομοκρατική ενέργεια που θέλει να σαμποτάρει τις ειρηνευτικές προσπάθειες» και διακήρυξε την επιμονή του στο σχέδιο του διαβεβαιώνοντας τον αλγερινό λαό ότι το 2000 θα είναι «έτος ηρεμίας και ευημερίας» για τη χώρα.