Διέξοδος από την κρίση και ανάπτυξη προς όφελος του λαού θα υπάρξει μόνο με αποδέσμευση από την ΕΕ και το ΔΝΤ, κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων και μονομερή διαγραφή του χρέους

Η Αλέκα Παπαρήγα σημείωσε στην παρέμβασή της:

«Για να δοθεί η δόση πρέπει να εφαρμοστούν στο ακέραιο τα βάρβαρα μέτρα που έχουν ψηφιστεί, να συνεχιστεί η δραστική μείωση μισθών, συντάξεων και των όποιων κρατικών δαπανών έχουν μείνει, αλλιώς θα ενεργοποιηθούν αυτόματα οι ρήτρες... Ακόμη, να "ξανακουρευτούν" τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων, να επιβληθούν νέα εξοντωτικά χαράτσια και φόροι.

Μετά και από αυτή τη δόση, λοιπόν, ο βασανισμός του λαού συνεχίζεται, τα εκβιαστικά διλήμματα δυναμώνουν. Είναι ολοφάνερο πια ότι η λεγόμενη επαναδιαπραγμάτευση εντός της ΕΕ και με γνώμονα τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων αποδεικνύεται επικίνδυνη για το λαό, όποια κυβέρνηση και αν την κάνει.

Η κρίση βαθαίνει και οι αντιθέσεις στην ΕΕ οξύνονται. Ο συμβιβασμός που έγινε μεταξύ Γερμανίας και ΔΝΤ, εκτός από αντιλαϊκός, είναι προσωρινός και εύθραυστος. Ο τσακωμός τους αφορά κυρίως το πώς θα μοιραστούν συνολικά οι ζημιές ανάμεσα στα κράτη, ανάμεσα στα μονοπώλια.

Αυτή η διαμάχη αντανακλάται και στο εσωτερικό της ελληνικής πλουτοκρατίας. Κάποια τμήματά της προσβλέπουν στη συμμαχία με την Ευρωζώνη - Γερμανία και κάποια άλλα με ΔΝΤ - ΗΠΑ. Αυτό εκφράζουν τα δύο μείγματα πολιτικής διαχείρισης που το ένα προτείνει η συγκυβέρνηση και το άλλο ο ΣΥΡΙΖΑ. Ομως για το λαό έχουν το ίδιο καταστροφικό αποτέλεσμα.

Διέξοδος από την κρίση και ανάπτυξη προς όφελος του λαού θα υπάρξει μόνο με αποδέσμευση από την ΕΕ και το ΔΝΤ, κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων και μονομερή διαγραφή του χρέους. Αυτή τη διέξοδο μπορεί να την επιβάλει σήμερα ο λαός, χειραφετημένος, οργανωμένος και αποφασισμένος με τη δική του εξουσία».

Ο Α. Σαμαράς αναφωνεί στη δική του παρέμβαση ότι «τώρα πια μπορούμε» να σώσουμε την Ελλάδα, επειδή «με την τελευταία απόφαση του Eurogroup, κερδίσαμε την "επιμήκυνση", την πρόσθετη περικοπή του χρέους, το να "μπαίνουν" περισσότερα χρήματα στην ελληνική οικονομία από εκείνα που θα "βγαίνουν", την περικοπή επιτοκίων σε επίπεδα πρωτοφανή, την αναστολή πληρωμής τόκων και χρεολυσίων για δέκα και δεκαπέντε χρόνια».

Πρόκειται για μέτρα που στο σύνολό τους σώζουν την πλουτοκρατία και όχι το λαό, αφού προαπαιτούμενο για την εκταμίευση της δόσης και για την ανάπτυξη που ευαγγελίζεται, είναι να βυθιστεί πιο πολύ στη φτώχεια η λαϊκή οικογένεια.

«Ημίμετρα για το χρέος», χαρακτηρίζει τις αποφάσεις του Γιούρογκρουπ ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ Α. Τσίπρας, ο οποίος γράφει ακόμα ότι «ελάχιστο πατριωτικό καθήκον μιας συγκυβέρνησης με λαϊκή εντολή την επαναδιαπραγμάτευση και την απαγκίστρωση από το μνημόνιο είναι να μην αποδεχθεί την επανάληψη των ίδιων ολέθριων επιλογών». Λανσάρει, δηλαδή, το κόμμα του σαν τον καλύτερο διαπραγματευτή στα πλαίσια της Ευρωένωσης των μονοπωλίων, συσκοτίζοντας την από χέρι αντιλαϊκή στρατηγική της.

Ο ίδιος ισχυρίζεται ότι με τη δική του διαχείριση «θα υπήρχε πρωτογενές πλεόνασμα και για την αποπληρωμή μισθών και συντάξεων, αλλά και για την ανάπτυξη», κρύβοντας βέβαια ότι τα πρωτογενή πλεονάσματα προϋποθέτουν πετσόκομμα και φοροαφαίμαξη του λαού, ενώ από το αστικό κράτος διοχετεύονται στο κεφάλαιο για να κάνει ανάπτυξη.

«Μια νέα αφετηρία για τη χώρα μας» βλέπει ο Ε. Βενιζέλος στην απόφαση του Γιούρογκρουπ και ζητάει αξιοποίηση της συμφωνίας με κυβέρνηση που θα έχει «ορίζοντα τετραετίας». Πιέζει ακόμα για ταχύτερη εφαρμογή των «διαρθρωτικών αλλαγών», για την «εκτέλεση του προϋπολογισμού» που τσακίζει τα λαϊκά στρώματα.

Ζητάει, ακόμα, «αναπτυξιακές πρωτοβουλίες» και «μέτρα για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά και τους ανασφάλιστους», όπως αυτά που προωθεί το ΠΑΣΟΚ και τα οποία είναι κομμένα και ραμμένα στην ανάγκη των τραπεζών να διασφαλίσουν τα κεφάλαιά τους.

Οι αποφάσεις του Γιούρογκρουπ «αποτελούν αποφασιστικό βήμα στη σωστή κατεύθυνση», γράφει ο Φ. Κουβέλης και πανηγυρίζει για τη «σαφή πολιτική δέσμευση για παραμονή της χώρας στο ευρώ», η οποία «δημιουργεί προϋποθέσεις σταθεροποίησης και ανάκαμψης».