«Αν η Ελλάδα εφαρμόσει όσα υπέγραψε - κυρίως στο σκέλος των διαρθρωτικών αλλαγών - δεν θα γίνουν άλλες περικοπές σε μισθούς, συντάξεις και επιδόματα. Ούτε τώρα ούτε τα επόμενα χρόνια. Κι αν προκύψουν αποκλίσεις και ενεργοποιήσουμε τον μηχανισμό έγκαιρης παρέμβασης στις δαπάνες, αυτό δεν θα γίνεται από μισθούς και συντάξεις. Τι άλλο να πω; Και τι άλλο θέλουν να ακούσουν; Το κλειδί είναι να εφαρμόσουμε άμεσα όλες τις μεταρρυθμίσεις για αποκατάσταση της ανταγωνιστικότητας και έλεγχο της σπατάλης». Αν κάτι εντυπωσιάζει από την παραπάνω δήθεν οργισμένη απάντηση του πρωθυπουργού στην ερώτηση που του έγινε (από το «Πρώτο Θέμα») αν θα υπάρξουν νέες περικοπές σε μισθούς, συντάξεις και επιδόματα, δεν είναι βέβαια η άνεση με την οποία λέγονται συνειδητά τα πιο μεγάλα ψέματα, αλλά το πόσο αδίστακτοι είναι οι κυβερνώντες προκειμένου να χειραγωγήσουν το λαό και να τον πειθαναγκάσουν να σκύψει το κεφάλι στα μέτρα που τον εξαθλιώνουν. Ασφαλώς και ο πρωθυπουργός γνωρίζει ότι η κυβέρνηση έχει προαποφασίσει από κοινού με την τρόικα (ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ) νέα αντιλαϊκά μέτρα ύψους τουλάχιστον 6,4 δισ. για τη διετία 2015 - 2016 αλλά και για νέα μέτρα μέσα στο 2013 που θα λαμβάνονται «αυτόματα» κάθε φορά που δεν πιάνονται οι στόχοι του προϋπολογισμού ή από τις αποκρατικοποιήσεις. Ψεύδεται όμως αναίσχυντα ακριβώς για να εκβιάσει τη συναίνεση των λαϊκών στρωμάτων στην ταχύτατη εφαρμογή «των μεταρρυθμίσεων για την αποκατάσταση της ανταγωνιστικότητας», να τα βάλει, δηλαδή, να προσυπογράψουν τις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις που εγγυώνται την καταδίκη τους σε αιώνια φτώχεια και εξαθλίωση. Γιατί οι μεταρρυθμίσεις είναι αυτές που ενισχύουν την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου, που ρίχνουν τους μισθούς στα 500 - 300 ευρώ, τις συντάξεις σε επίπεδα προνοιακού επιδόματος 200 - 300 ευρώ και καταργούν πλήρως τα κοινωνικά επιδόματα... Το δίλημμα λοιπόν επανέρχεται διαρκώς αμείλικτο: `Η ο λαός θα δεχθεί να θυσιαστεί για τα μονοπώλια ή θα τα καταργήσει.