Τα στοιχεία για τις αιτήσεις συνταξιοδότησης των περασμένων χρόνων, που κατέθεσε στη Βουλή ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, έρχονται να επιβεβαιώσουν τις χειρότερες ανησυχίες για την προαποφασισμένη και δρομολογημένη κατάρρευση των ασφαλιστικών ταμείων και τη μετατροπή των συντάξεων σε γλίσχρα προνοιακά επιδόματα. Οι αιτήσεις συνταξιοδότησης, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, στο ΙΚΑ το 2001 ανέρχονταν σε 39.000, ενώ το 2012 αυξήθηκαν στις 50.000. Στα τέλη του 2012 ο αριθμός των αιτήσεων που εκκρεμούσαν για κύρια σύνταξη ανέρχονταν σε 85.333, ενώ στην επικουρική είχαν ξεπεράσει τις 71.000, με αποτέλεσμα η αναμονή για απονομή σύνταξης να κυμαίνεται από 11 μήνες μέχρι 2 χρόνια. Παρόμοια είναι η κατάσταση στο δημόσιο όπου οι αιτήσεις συνταξιοδότησης από 15.928 το 2009 ανήλθαν σε 33.928 το 2010 και σε 28.480 το 2011. Είναι ευνόητο ότι οι μαζικές συνταξιοδοτήσεις, απόρροια των αντιασφαλιστικών νόμων που ψηφίστηκαν τα τελευταία χρόνια και αύξησαν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης και πετσόκοψαν τις συντάξεις καθώς και των ανατροπών που έγιναν στις εργασιακές σχέσεις είναι μία όψη του προβλήματος. Το σημαντικότερο είναι ότι την ίδια στιγμή τα Ταμεία δεν έχουν «έσοδα», επειδή η περιουσία τους έχει λεηλατηθεί και κουρευτεί ανελέητα, αλλά και λόγω της επέκτασης της ευέλικτης και «μαύρης» εργασίας, της υψηλής ανεργίας, της μείωσης των εργοδοτικών εισφορών, των χρεών του κράτους σ' αυτά, που την ίδια στιγμή «αποσύρεται» με ταχείς ρυθμούς από τη στήριξή τους. Δεν πρέπει να υπάρχουν ψευδαισθήσεις. Η ανάπτυξη που επαγγέλλονται δεν προβλέπει συντάξεις αλλά φιλοδωρήματα. Ο λαός δεν μπορεί να ανακουφιστεί από τα βάρη της κρίσης και να ζήσει καλύτερα, αν δεν αποφασίσει να απαλλαγεί από τα δεσμά της ΕΕ και των μονοπωλίων.