Πριν μερικά χρόνια, είχε προβληθεί ένα ντοκιμαντέρ για το στρατιωτικό πραξικόπημα στη Χιλή το 1973. Ενα πραξικόπημα που έγινε με τη βοήθεια των ΗΠΑ - ακόμη και νεοναζί τρομοκρατικές ομάδες είχαν ενθαρρυνθεί και χρηματοδοτηθεί από τη CIA. Στο ντοκιμαντέρ, είδαμε το βρώμικο ρόλο που έπαιξε τότε η Διεθνής Ομοσπονδία των «Ελεύθερων συνδικάτων» (μέλος της είναι η ΓΣΕΕ), η οποία οργάνωσε απεργίες και διαδηλώσεις ενάντια στην κυβέρνηση του Σαλβαντόρ Αλλιέντε. Σ' αυτό το ντοκιμαντέρ ο πρεσβευτής των ΗΠΑ στη Χιλή την περίοδο του στρατιωτικού πραξικοπήματος ομολόγησε με κυνισμό « ...τι περίμεναν αυτοί οι ανόητοι σοσιαλιστές, ότι η αστική τάξη της Χιλής θα αυτοκτονούσε χαμογελώντας...».

Σήμερα, που συμπληρώνονται 40 χρόνια από το στρατιωτικό πραξικόπημα στη Χιλή, νομίζω ότι θα είναι ανοησία να εξακολουθεί να πιστεύει κάποιος ότι η αστική τάξη της χώρας μας θα ανεχόταν ένα μοντέλο διαχείρισης του καπιταλισμού που δε θα κέρδιζε. Η αστική τάξη δε θα αυτοκτονούσε.

Οι καπιταλιστές, δεν πειραματίζονται, δε χρονοτριβούν σε μεταβατικές περιόδους. Το κεφάλαιο θέλει να ξεπεράσει την κρίση τώρα, θέλει κέρδος, θέλει περισσότερο κέρδος, τα θέλει όλα τώρα. Και γι' αυτό βυθίζει τους λαούς στη βαρβαρότητα και δε διστάζει ακόμα και να σκοτώσει.

Με τον ηρωικό θάνατό του ο Σαλβαντόρ Αλλιέντε, μέσα στο προεδρικό μέγαρο, πριν 40 χρόνια, κρατώντας στο χέρι το όπλο που του είχε κάνει δώρο ο Φιντέλ, έστελνε ένα μήνυμα, σε όσους είχαν την ψευδαίσθηση για το ειρηνικό πέρασμα στο σοσιαλισμό.

Ενα μήνυμα που εξακολουθεί και σήμερα να είναι επίκαιρο.

Αγαπητοί σύντροφοι, Πιστεύω ότι οι Θέσεις της ΚΕ του Κόμματός μας για το 19ο Συνέδριο, ανταποκρίνονται στις σημερινές εξελίξεις με τα άμεσα πολιτικά καθήκοντα που θέτουν, για ποιον σοσιαλισμό παλεύουμε και τι Κόμμα θέλουμε να οικοδομήσουμε.

Θέλω να συμβάλω στον προσυνεδριακό διάλογο με το ζήτημα του προλεταριακού διεθνισμού.

Από την ίδρυσή του, το Κόμμα μας έχει ως βασική αρχή τον προλεταριακό διεθνισμό. Ο διεθνισμός μας δεν έχει καμιά σχέση με τον κοσμοπολιτισμό των σοσιαλδημοκρατών και των οπορτουνιστών και τον «κινηματικό τουρισμό» τους.

Κάποτε ένας προοδευτικός Αμερικανός είχε πάει στη Νότια Αφρική να εκφράσει την αλληλεγγύη του στον αγώνα ενάντια στο απαρτχάιντ. Και οι Νοτιοαφρικάνικοι αγωνιστές, αφού τον ευχαρίστησαν για τον κόπο και τα έξοδα που έκανε γι' αυτό το ταξίδι, του είπανε ότι η μεγαλύτερη προσφορά στον αγώνα τους θα είναι, όταν γυρίσει στην πατρίδα του να συμβάλει στον αγώνα να ανατρέψει το σύστημα της χώρας του.

Οι κομμουνιστές έχουν εκφράσει ποικιλοτρόπως τη διεθνιστική αλληλεγγύη τους. Εχουν πάρει μέρος σε εκατοντάδες αποστολές αλληλεγγύης, κάποιες από αυτές σε επικίνδυνες περιοχές.

Ομως, ο προλεταριακός διεθνισμός δεν είναι μόνο οι μαχητικές διαδηλώσεις μας έξω από τις πρεσβείες π.χ. των ΗΠΑ ή του Ισραήλ ή στα γραφεία της ΕΕ.

Δεν είναι μόνο τα ψηφίσματα αλληλεγγύης των διοικήσεων ή των συνελεύσεων μαζικών μας οργανώσεων.

Δεν φτάνει αυτό.

Η διαπαιδαγώγηση όλων των συντρόφων και στα ζητήματα του προλεταριακού διεθνισμού, μέσα από την ΚΟΒ που ανήκουν, με τη μελέτη και την αξιοποίηση του «Ριζοσπάστη» και των άλλων εκδόσεων του Κόμματος, με τη συστηματική παρακολούθηση των εξελίξεων στο διεθνές εργατικό κίνημα, συμβάλει στο να μπορέσει η ίδια η ΚΟΒ στο χώρο ευθύνης της, μέσα στο εργοστάσιο, μέσα στην επιχείρηση, εκεί να ανεβάσει το αίσθημα της διεθνούς αλληλεγγύης.

Να οξυνθεί η ιδεολογική αντιπαράθεσή μας με τις δυνάμεις του οπορτουνισμού, που δρουν στα διάφορα ευρωπαϊκά και εναλλακτικά φόρουμ, στη συνομοσπονδία ευρωπαϊκών συνδικάτων και συνεργάζονται με τα διάφορα «ιδρύματα» της σοσιαλδημοκρατίας.

Να γίνει η διεθνιστική αλληλεγγύη υπόθεση της εργάτριας και του εργάτη μέσα στο χώρο δουλείας και να συνδεθεί με την αλληλεγγύη στους αγώνες που δίνονται στη χώρα μας.

Τα τελευταία χρόνια αποκτήθηκε πλούσια πείρα στους εργάτες, από την αλληλεγγύη που αναπτύχθηκε στις πολυήμερες και πολύμηνες απεργίες που στηρίχθηκαν από το Κόμμα μας (Χαλυβουργία, Ανακύκλωση, Καζίνο Πάρνηθας, Phone Marketing, Νοβοτέλ κ.λπ.).

Μέσα και από αυτή τη δράση του Κόμματός μας, ανεβαίνει το πολιτικό, ιδεολογικό και οργανωτικό επίπεδο της εργατικής τάξης, συμβάλλει στον αγώνα της για τη μετατροπή της από «τάξη καθ' εαυτή» σε «τάξη για τον εαυτό της».

Μας έλεγε ένας βετεράνος σύντροφος ότι, όταν το 1934 έστησαν κομματική οργάνωση στο χωριό του, σ' ένα μικρό χωριό της Κεφαλονιάς, στην πρώτη της συνεδρίαση έστειλαν μήνυμα αλληλεγγύης στους εργάτες της Κίνας που έκαναν απεργία και το μοίρασαν σε όλο το χωριό.

Αγαπητοί σύντροφοι,

Με αυτές τις σκέψεις εύχομαι επιτυχία στο 19ο Συνέδριο του Κόμματός μας.