Α) Σκέψεις για το 19ο Συνέδριο.

Στο συνέδριο αυτό - και σε αντίθεση με ό,τι υποστηρίζουν όσοι κριτικάρουν συνολικά τις Θέσεις - ξεκαθαρίζεται με τον πιο σαφή τρόπο η τακτική και η στρατηγική του Κόμματος και η σχέση μεταξύ τους. Η τακτική αναλύεται στις Θέσεις, ώστε να υπάρχει η δυνατότητα επεξεργασίας ή διορθώσεων από συνέδριο σε συνέδριο, ενώ η στρατηγική παρατίθεται στο πρόγραμμα με κατηγορηματικό τρόπο διασφαλίζοντας το χαρακτήρα του Κόμματος. Αυτό αποτελεί σαφώς βελτίωση σε σχέση με το 15ο Συνέδριο, όπου τακτική και στρατηγική παρατίθενται προγραμματικά, κάνοντας δύσκολη τη δυνατότητα τακτικών ελιγμών ανάλογα με την ιστορική συγκυρία. Η Λαϊκή Συμμαχία, σαφώς πιο ευέλικτη από το ΑΑΔΜ δεν είναι τίποτε άλλο από τις μάζες που βγαίνουν από την αδράνειά τους, μπαίνουν σε κίνηση σε αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική κατεύθυνση, ξεδιπλώνουν τη δημιουργική - επαναστατική τους δράση με τη βοήθεια - καθοδήγηση της πρωτοπορίας. Το ΑΑΔΜ, λόγω της πολύ συγκεκριμένης δομής με την οποία προσδιοριζόταν, κινδύνευε να εξελιχθεί σε γραφειοκρατικό μόρφωμα.

Οσον αφορά την αντιπαράθεση για τον ιμπεριαλισμό γίνεται πραγματική λαθροχειρία. Οι Θέσεις πολύ σωστά, με βάση τη θεωρία του ιμπεριαλισμού του Λένιν, αναλύουν τη σύγχρονη πραγματικότητα. Αντίθετα, οι επικριτές των Θέσεων χρησιμοποιούν τη θεωρία του ιμπεριαλισμού για να ερμηνεύσουν μια πραγματικότητα που βρίσκεται μόνο στη φαντασία τους και μοιάζει με τον κόσμο του 1916, όταν γράφτηκε η ομώνυμη μπροσούρα του Λένιν! Εναν κόσμο αποικιοκρατικών δυνάμεων και πολυεθνικών αυτοκρατοριών! Δυστυχώς είναι φανερό, για όσους γνωρίζουμε πρόσωπα και πράγματα, ότι κάποιοι που πια δεν συνδέονται «υλικά» με το Κόμμα ψάχνουν ιδεολογική φόρμουλα για τη μεγάλη έξοδο. Στο καλό! Ας βγει και κάτι θετικό από την οικονομική κρίση! Οι σύντροφοι, όμως, που εκφράζουν ειλικρινείς προβληματισμούς ας αναλογιστούν μήπως ασυνείδητα στο «αιώνιο» ερώτημα απαντούν ...μεταρρύθμιση. Και, μάλιστα, σε μια εποχή που ο καπιταλισμός δεν έχει περιθώριο να δώσει ούτε ένα ψίχουλο χωρίς σκληρούς, αιματηρούς, ταξικούς αγώνες.

Β) Για τις θέσεις 66 και 67

Στις Θέσεις της ΚΕ, στην Ενότητα «Τα βασικά καθήκοντα του Κόμματος έως το 20ό Συνέδριο» μπαίνει ο στόχος της συγκρότησης της Λαϊκής Συμμαχίας (ΛΣ) ως βασικής πολιτικής επιλογής για τη συσπείρωση δυνάμεων για την πραγμάτωση των στρατηγικών επιδιώξεων του Κόμματος. Στην υποενότητα «Το ΚΚΕ και η Λαϊκή Συμμαχία», στις θέσεις 66 και 67 προσδιορίζεται η σχέση της ΛΣ με άλλα κόμματα εκτός ΚΚΕ, καθώς και η στάση του ΚΚΕ απέναντι σε αυτά τα κόμματα. Θεωρώ προβληματική τη διαπραγμάτευση του παραπάνω θέματος σε δύο ενότητες και τον επακόλουθο διαχωρισμό σε δύο κατηγορίες των κομμάτων που μπορεί να προσεγγίσουν τη ΛΣ ή να προσεγγιστούν από το ΚΚΕ για να συμμετέχουν σε αυτή.

Τα χαρακτηριστικά που αποδίδονται στα κόμματα της θέσης 66 (ή κάποια από αυτά) θα μπορούσαν να ταιριάξουν σε κόμματα της θέσης 67 και το αντίθετο. Ποιος μπορεί, για παράδειγμα, να αποκλείσει στο χώρο της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς διασπάσεις, λόγω της συριζοποίησης της ηγεσίας των γκρουπών αυτών, και δημιουργία νέων δυνάμεων που να διάκεινται ευνοϊκά στη ΛΣ; Ποιος, επίσης, μπορεί να αμφιβάλει ότι τα κόμματα που περιγράφονται στη θέση 66 θα έχουν οπορτουνιστικές τάσεις ως μικροαστικά, χαρακτηριστικό που αποδίδεται στα κόμματα της θέσης 67.

Προτείνω σε μια ενότητα να παρατίθενται τα χαρακτηριστικά των κομμάτων (θετικά και αρνητικά) τα οποία μπορεί να στηρίξουν τη ΛΣ, χωρίς να προσδιορίζονται οι καταβολές τους.

Επίσης, στη θέση 67 γίνεται αναφορά στην επαναστατική κατάσταση και τις πολιτικές συνεργασίες με κόμματα. Πέρα από τις γενικές νομοτέλειες, η τακτική που θα ακολουθηθεί στη συγκεκριμένη πολιτική, διεθνή, στρατιωτική συγκυρία δεν μπορεί να προβλεφθεί. Προτείνω να απαλειφθεί η συγκεκριμένη αναφορά.

Επίσης, στη θέση 67 αναφέρεται ότι η ΛΣ δεν παίρνει μέρος σε εκλογές, ευρωεκλογές, δημοψηφίσματα. Και πάλι θεωρώ ότι δεν μπορεί να αποκλειστεί αυτό το ενδεχόμενο στο πλαίσιο ιστορικών συγκυριών που δεν μπορούμε από τώρα να προβλέψουμε. Προτείνω να απαλειφθεί η συγκεκριμένη αναφορά.

Γ) Προπαγάνδα ως προς το ζήτημα της βασικής αντίθεσης κεφαλαίου - εργασίας.

Η συσπείρωση δυνάμεων για την επίτευξη του στρατηγικού στόχου επιβάλλει διαφώτιση των μαζών σε σχέση με τη βασική αντίθεση του καπιταλισμού. Η προπαγάνδα ως προς το συγκεκριμένο ζήτημα πρέπει να ξεκινά από την εμπειρία και στη συνέχεια να εμβαθύνει στην ουσία της εκμετάλλευσης (απόσπαση υπεραξίας). Ενώ, όμως, μέσα από ανακοινώσεις, αρθρογραφία κ.λπ. φανερώνουμε τις επιπτώσεις αυτής της αντίθεσης στους εργαζόμενους και μάλιστα σε συνθήκες κρίσης, δεν προβάλλουμε στο βαθμό που θα έπρεπε την άλλη όψη του νομίσματος: Οτι η αστική τάξη της χώρας ζει μέσα στη χλιδή και απολαμβάνει αμύθητο πλούτο σε βάρος των εργαζομένων. Πρέπει να καλλιεργήσουμε το «ταξικό μίσος» στους εργαζόμενους της χώρας μας και μάλιστα σε αντίθεση προς το τυφλό, πρωτόγονο και χειραγωγήσιμο από τους ναζί και την άρχουσα τάξη εθνικιστικό - ρατσιστικό μίσος. Επίσης, οι εκπρόσωποι του Κόμματος σε κάθε ευκαιρία παρουσίας τους στα ηλεκτρονικά ΜΜΕ πρέπει να τονίζουν τη διαπλοκή των υψηλόμισθων δημοσιογράφων με τα αφεντικά τους. Οι εργαζόμενοι του μεροκάματου πρέπει να καταλάβουν πως τα δικά τους συμφέροντα δεν μπορεί να τα εκπροσωπούν άνθρωποι που βγάζουν το μήνα τόσα όσα οι απλοί εργαζόμενοι βγάζουν σε δύο χρόνια.

Δ) Προπαγάνδα και Εμπειρία.

Πολύ σωστά διαπιστώνεται ότι οι μάζες πείθονται από την εμπειρία τους. Αυτό όμως που πρέπει να συνειδητοποιήσουν το Κόμμα και οι φίλοι του είναι πως η προσέλκυση των μαζών δεν είναι μόνο το αποτέλεσμα μιας μαθηματικής πράξης: προσωπική εμπειρία (φτώχεια, εκμετάλλευση κ.λπ.) συν ο επεξηγηματικός - καθοδηγητικός λόγος του Κόμματος. Χρειάζονται τολμηρές πολιτικές κεντρικές πρωτοβουλίες που να αγκαλιάζουν όλη την κοινωνία. Πρωτοβουλίες που να προσθέτουν - εγχαράζουν στην προσωπική εμπειρία των εργαζομένων, δίπλα στις αντικειμενικές συνθήκες φτωχοποίησής τους, την πρωτοπόρα δράση σε πρακτικό επίπεδο του Κόμματος και της Λαϊκής Συμμαχίας. Θεωρώ ότι υστερήσαμε σε αυτόν τον τομέα. Ενώ κατά κλάδο εργαζομένων υπήρξαν τέτοιου είδους πρωτοβουλίες (μαχητικές απεργίες, δράσεις αλληλεγγύης) σε κεντρικό επίπεδο είχαμε μόνο δύο τέτοιου είδους πρωτοβουλίες: το κίνημα ενάντια στα χαράτσια και τη συγκρότηση Λαϊκών Επιτροπών. Καλό θα ήταν ενόψει και του Συνεδρίου να ανοίξει αυτή η κουβέντα και να πέσουν προτάσεις στο τραπέζι.