Σύντροφοι,

Μετά το απογοητευτικό αποτέλεσμα των τελευταίων εκλογών, διαβάσαμε προσεχτικά τη μετεκλογική ανακοίνωση της ΚΕ του Κόμματος. Βεβαίως και αναγνωρίζουμε τις δύσκολες αντικειμενικές συνθήκες και ιδιαιτερότητες των επαναληπτικών εκλογών, όμως αυτό δεν πρέπει να αποτελεί άλλοθι και κατά συνέπεια καμία ασφαλή δικαιολογία για κανένα. Μην ξεχνάμε ότι ιστορικά το Κόμμα πάντα ήταν υπό πίεση, ανέκαθεν υπήρχαν δύσκολες αντικειμενικές συνθήκες μάλιστα και χειρότερες.

Το τελευταίο εκλογικό αποτέλεσμα φανερώνει ότι το Κόμμα δε δουλεύει σωστά, αδυνατεί πλέον να εμπνεύσει το λαό και κυρίως τη νεολαία. Η ΚΝΕ που άλλοτε είχε ισχυρό ρεύμα στην νεολαία, στα σχολειά, που με την πανσπουδαστική σάρωνε τις φοιτητικές εκλογές, σήμερα έχει καταβαραθρωθεί. Δεν είμαστε πλέον σε θέση να πείσουμε ούτε τους μέχρι πρότινος φίλους μας. Φαντασθείτε πόσο πρέπει να καλυτερεύσουμε, να δουλέψουμε για να προσεγγίσουμε τα πιο απόμακρα λαϊκά στρώματα.

Σαν αιτίες όλων αυτών μπορούμε να αναφέρουμε τις μακροχρόνιες επικοινωνιακές αδυναμίες του Κόμματος, αλλά δεν είναι μόνο αυτές. Είναι και οι διάφορες εμμονές που έχει το Κόμμα στην εσωστρεφή πολιτική του.

Σήμερα με την όξυνση της καπιταλιστικής κρίσης που συνθλίβει τα φτωχά και μεσαία λαϊκά στρώματα, έχουμε καθήκον να αναγνωρίσουμε ότι ο λαός, παρά την μικροαστική ανυπομονησία που τον διακατέχει, έχει και ένα μέρος δίκιο που ζητά κάτι να αλλάξει, έστω στο βάθος να δει ένα αμυδρό φως ελπίδας. Από την άλλη, το Κόμμα μένει αφοσιωμένο στην ιδέα της σοσιαλιστικής επανάστασης, που θα συμβεί βέβαια όταν οι συνθήκες ωριμάσουν και το επιτρέψουν, μεταφέροντας έτσι τα πάντα στο μέλλον.

Η Λαϊκή Συμμαχία φαίνεται να μην έχει το χαρακτήρα του ανοιχτού προοδευτικού μετώπου, θέτοντας απαράβατο όρο και πάλι τη σοσιαλιστική επανάσταση, αποκλείοντας με αυτόν τον τρόπο υγιείς δυνάμεις που δεν είναι όμως ακόμη τόσο ώριμες στην ιδέα του σοσιαλισμού. Δυσκολεύεται έτσι η συγκρότηση διευρυμένου λαϊκού μετώπου. Τελικά, θα είναι έγκλημα αν η λαϊκή συμμαχία πλαισιωθεί μόνο από κομματικά μέλη και παραδοσιακούς πεισμένους φίλους.

Και δω γεννούνται διάφορες απορίες. Γιατί όλα μεταφέρονται στη μάλλον μακρινή επανάσταση, τη στιγμή που ο ίδιος ο Λένιν μίλαγε και για μεταβατική μη σοσιαλιστική εξουσία που θα ξεπερνά όμως τα πλαίσια του καπιταλισμού, μέχρι τελικά να φτάσουμε στο σοσιαλισμό. Αυτό δεν μας καλύπτει προς το παρόν;

Γιατί, επί της ουσίας, κλείνουμε τόσο εύκολα την πόρτα στον κάθε υγιή προοδευτικό δημοκράτη που δεν συμφωνεί σε όλα με εμάς, την στιγμή που ο Λένιν έλεγε ότι ανάγκη στο λαϊκό κίνημα έχουμε και τον πιο «καθυστερημένο εργάτη»;

Γιατί δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε σε ένα διευρυμένο μέτωπο λαϊκής συμμαχίας που δε θα είναι όμως απαραίτητο να συνάδει και με εκλογική συνεργασία;

Γιατί όποιος πάει να εκφράσει τέτοιου είδους απόψεις εύκολα αφορίζεται και βαπτίζεται οπορτουνιστής;

Τι θέλουμε τελικά; Ενα κόμμα συμπαγές μεν, αλλά κλειστό και δύσπιστο προς την υπόλοιπη κοινωνία; Ενα κόμμα με μικρή λαϊκή και κοινοβουλευτική απήχηση; Ενα κόμμα που να δηλώνει περήφανα «ότι αυτοί είμαστε και σε όποιον αρέσει»;

Σύντροφοι, δε ζητάμε να στραφούμε στον οπορτουνισμό. Απλούστατα, πιστεύουμε ότι το κόμμα πρέπει να αναθεωρήσει πολλά πράγματα, να ανοίξει περισσότερο τον ορίζοντά του προς την κοινωνία να κατανοήσει, να φιλτράρει, να αφουγκραστεί το λαό για να μπορεί και πάλι να τον εμπνεύσει. Πρέπει να είμαστε ανοιχτοί προς το κάθε υγιές, σκεπτόμενο, προοδευτικό τμήμα της κοινωνίας, γιατί στον αγώνα δεν περισσεύει κανένας πλέον.

Παράλληλα, πρέπει να προβληθεί η πρόταση λαϊκής εξουσίας του σήμερα, ότι είναι ρεαλιστική, άμεσα πραγματοποιήσιμη και που μπορεί να επιβληθεί ακόμη και με εκλογές αρκεί ο λαός να το θελήσει, και όχι να αποποιούμαστε τόσο εύκολα την κοινοβουλευτική εξουσία. Να εξηγηθεί ότι η λαϊκή εξουσία βασίζεται σε καθαρά ελληνικό σοσιαλιστικό μοντέλο εκτός ΕΕ που δεν υπάρχει αντίστοιχο σε καμία άλλη χώρα αυτήν τη στιγμή στον κόσμο.

Εκτιμούμε ότι το επόμενο διάστημα με την όξυνση της καπιταλιστικής κρίσης, το Κόμμα θα βρίσκεται σε πολύ δύσκολη θέση, μεταξύ σφύρας και άκμωνος, δηλαδή συμπιεσμένο μεταξύ των αστικών κομμάτων και της ρεφορμιστικής αριστεράς. Το Κόμμα πλέον δε λεηλατείται μόνο από τον αλλοπρόσαλλο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και από τη φασιστική Χρυσή Αυγή που έχει βρει απήχηση στα φτωχά και αμόρφωτα λαϊκά στρώματα. Η πολιτική κατάσταση της χώρας είναι πολύ ρευστή και εντελώς απρόβλεπτη. Το πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα είναι απλώς υποθέσεις και πρόβλεψη εκ του ασφαλούς πλέον δεν υπάρχει. Το Κόμμα πρέπει να είναι πανέτοιμο για όλα.

Σύντροφοι,

Εάν στο επικείμενο συνέδριο, δεν εντοπίσουμε τα όποια λάθη μας, δεν κάνουμε σε βάθος την αυτοκριτική μας, αν δεν αναθεωρήσουμε θέσεις, αν δε βελτιώσουμε την επικοινωνιακή πολιτική, αν δε χαράξουμε νέα πορεία, αν δε σκληρύνουμε περισσότερο τη στάση και τη μαχητικότητά μας, αν δεν ανοιχτούμε περισσότερο στην κοινωνία, ειλικρινά φοβόμαστε ότι στις επόμενες εκλογές το Κόμμα κοινοβουλευτικά θα συρρικνωθεί και άλλο με ότι αυτό συνεπάγεται.

Το ιστορικό και τιμημένο ΚΚΕ που γι' αυτό θυσιάστηκαν και μαρτύρησαν χιλιάδες αγωνιστές δε δικαιολογείται, δεν του αξίζει να μην έχει πλέον το έρεισμα που του αξίζει στο λαό. Τίποτα δεν πρέπει να αφήνουμε αψήφιστα και οι παραμικρές λεπτομέρειες έχουν πλέον την απόλυτη σημασία τους.

Θέλουμε το 19ο Συνέδριο να γίνει αφορμή για ένα νέο ξεκίνημα, για ένα ΚΚΕ δυνατό στη Βουλή και στο λαό όπως του αξίζει. Ενα ΚΚΕ που θα θέσει υψηλούς εκλογικούς στόχους και να δείχνει ότι είναι πανέτοιμο να κυβερνήσει. Δυνατό κοινοβουλευτικά ΚΚΕ σημαίνει ότι θα προβληματίσει ακόμη και το πιο δύσπιστο κομμάτι του λαού, θα δημιουργήσει ένα άλλο ρεύμα στην κοινωνία, δίνοντας περισσότερο κουράγιο σε όλους μας για την πάλη προς την λαϊκή εξουσία.