Με επίθεση στο ΠΑΜΕ και στο ΚΚΕ προσπάθησε να κρύψει τις πομπές του ο ΠΑΣΚίτης πρόεδρος του ΕΚΘ Π. Τσαραμπουλίδης, που συντάχθηκε με την προσπάθεια κυβέρνησης και κεφαλαίου να εκφυλίσουν το περιεχόμενο της εργατικής Πρωτομαγιάς. Θυμίζουμε ότι η πλειοψηφία του ΕΚΘ (ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ) αρνήθηκε να προκηρύξει απεργία για την Πρωτομαγιά και μάλιστα για να μην «αναστατώσει» το κέντρο της αγοράς μετέφερε τη συγκέντρωσή του από την πλατεία Αριστοτέλους, όπου την πραγματοποιεί όλα τα τελευταία χρόνια, μπροστά στο ΕΚΘ.

Ετσι, σε χτεσινή συνέντευξη τύπου, ο Π. Τσαραμπουλίδης, κατηγόρησε το ΠΑΜΕ για υπόσκαψη της εργατικής ενότητας και προέτρεψε τα στελέχη του «να κοιτάξουνε τι γίνεται στα του οίκου τους», «τις απολύσεις και τις μειώσεις μισθών στο "Ριζοσπάστη" και στον "902"». Νομίζουν αυτοί οι δήθεν ακομμάτιστοι συνδικαλιστές των κομματικών μηχανισμών του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ, που ταυτίζουν τα συμφέροντα των εργαζομένων με αυτά των καπιταλιστών, ότι έτσι θα καταφέρουν να θολώσουν το μυαλό του εργαζόμενου λαού και θα κρύψουν τις υπηρεσίες που προσφέρουν στην εργοδοσία. «Εν χορώ» όλοι τους έχουν υπογράψει τις μειώσεις μισθών σε μια σειρά ομοσπονδίες και επιχειρήσεις, έχουν βάλει πλάτη να περάσουν μαζικές απολύσεις, εκ περιτροπής εργασία και κάθε άλλη ελαστική μορφή εργασίας, σε μια σειρά επιχειρήσεις. Στηρίζουν ενεργητικά την πολιτική της ανταγωνιστικότητας, την πολιτική διαχείρισης της φτώχειας και κατάργησης των εργατικών δικαιωμάτων. Πρόσφατο παράδειγμα τα 5μηνα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας του ΙΝΕ της ΓΣΕΕ, αλλά και το γεγονός ότι δεν «έβγαλαν κιχ» για την τροπολογία του ΠΑΣΟΚ που ψηφίστηκε προχτές στη Βουλή και που ανοίγει το δρόμο για ανώτατο μισθό στα 490 ευρώ, δηλαδή μικρότερο και από τον κατώτατο στο όνομα δήθεν αντιμετώπισης της ανεργίας.

Ας γνωρίζουν πως όσο και να χτυπούν το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ, η φωνή τους δε θα σταματήσει να φτάνει στους εργαζόμενους, καθαρή όπως πάντα, να αποκαλύπτει τον προδοτικό ρόλο του κυβερνητικού - εργοδοτικού συνδικαλισμού, να διαλύει τις αυταπάτες περί «άλλου μείγματος διαχείρισης του καπιταλισμού» δηλαδή της βαρβαρότητας, να δείχνει το δρόμο για την οργάνωση του αγώνα που θα βάζει εμπόδια στην αντεργατική πολιτική την οποία προωθούν μέσα στους εργάτες, θα πολιτικοποιεί την πάλη ενάντια στο κεφάλαιο για να φέρει στην εξουσία την ίδια την εργατική τάξη και τους συμμάχους της.