Με αφορμή την προχτεσινή επιχείρηση καταστολής της κινητοποίησης που έκανε ομάδα φοιτητών στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου Αθήνας, κάποια δημοσιεύματα παρουσιάζουν το θέμα από τη σκοπιά των μελών του Συμβουλίου Διοίκησης του ιδρύματος και εμφανίζουν τα μέλη του Συμβουλίου που διδάσκουν σε ξένα πανεπιστήμια ως... «έκπληκτα» με τις κινητοποιήσεις και τις διαμαρτυρίες των φοιτητών. Δεν φάνηκε όμως αυτά τα μέλη του Συμβουλίου να εκφράζουν καμιά αποστροφή ούτε καν έκπληξη για την εισβολή της αστυνομίας στο ίδρυμα, τη χρήση χημικών και την προσαγωγή 31 φοιτητών που απλά πήγαν να εκφράσουν τη διαμαρτυρία τους. Δεν φάνηκε να εκφράζουν καμιά έκπληξη για την καταστολή...

Εμείς από την πλευρά μας, μπορούμε να φανταστούμε αυτά τα μέλη των Συμβουλίων από πανεπιστήμια του εξωτερικού να εκφράζουν την έκπληξή τους ακόμα και για την έννοια του ακαδημαϊκού ασύλου, όχι μόνο ως άσυλο απέναντι στην κρατική καταστολή, αλλά και άσυλο ιδεών. Γιατί όταν, για παράδειγμα, σε ένα από τα πρωτοκλασάτα αυτά ιδρύματα του εξωτερικού (που φέρουν στις υπογραφές του κάποια μέλη Συμβουλίων) για να κάνει ένας ερευνητής μια έρευνα πρέπει να βρει χορηγούς που να δεχτούν να του τη χρηματοδοτήσουν, τότε το άσυλο ιδεών έχει πάει περίπατο για τα καλά κι έχει κυριαρχήσει η ασυλία της επιχείρησης - χορηγού που παραγγέλνει και πληρώνει.

Και φυσικά όταν έχεις τσαλαπατήσει με τέτοιο τρόπο στη συνείδησή σου την έννοια του ασύλου των ιδεών, πώς να σου κάνει εντύπωση και να σε εκπλήξει αρνητικά η καταστολή...;