Συνεχίζεται η συζήτηση στο εσωτερικό της ΕΕ σχετικά με το ρόλο της τρόικας και τα μνημόνια, αποτυπώνοντας τις αντιθέσεις μεταξύ διαφορετικών τμημάτων του ευρωπαϊκού κεφαλαίου και συμβάλλοντας ταυτόχρονα στον αποπροσανατολισμό των εργαζομένων και τον εξωραϊσμό των θεσμών της ΕΕ.

«Κριτική» στην Κομισιόν και τ' άλλα θεσμικά όργανα της ΕΕ, σχετικά με το ρόλο της τρόικας, γίνεται και από την Επιτροπή Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων του ευρωκοινοβουλίου, με εισηγητή τον Ισπανό σοσιαλδημοκράτη Α. Σέρκας, γνωστό από τις περίφημες «Εκθέσεις Σέρκας» το 2005 και το 2013 που προωθούν τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων! Η Επιτροπή της ΕΕ, αφού πρώτα παραθέτει πασίγνωστα στοιχεία σχετικά με την απώλεια 4 εκατομμυρίων θέσεων εργασίας στις 4 «μνημονιακές» χώρες, ποσοστό που αντιστοιχεί στο 15% του συνολικού αριθμού των θέσεων εργασίας σ' αυτές, καταλογίζει στην τρόικα παραβίαση της Συνθήκης της Λισαβόνας του 2007, η οποία επικύρωσε τη στρατηγική του κεφαλαίου για την ανταγωνιστικότητα της καπιταλιστικής οικονομίας, έθεσε τις βάσεις για τ' αντιλαϊκά μνημόνια διαρκείας.

Παράλληλα, σε απάντηση ερωτήματος στο ευρωκοινοβούλιο για το ρόλο της τρόικας στην Ελλάδα, τα «λάθη» που ενδεχομένως έγιναν και για την άνοδο του «ευρωσκεπτικισμού», ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Ευ. Βενιζέλος απέδωσε τη συμμετοχή του ΔΝΤ στο γεγονός ότι στην Ευρωζώνη «δεν υπήρχαν μηχανισμοί διαχείρισης της κρίσης», σημειώνοντας ωστόσο ότι «η τρόικα είναι έκφραση δυσπιστίας προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή».

Ο πρώην υπουργός Οικονομικών (επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ - Σημίτη) Ν. Χριστοδουλάκης, σε συνέντευξή του στη γερμανική εφημερίδα «Handelsblatt», υποστήριξε ότι «η Ελλάδα μπήκε με νόμιμο και διαφανή τρόπο στην Ευρωζώνη», σημειώνοντας ότι αξιοποιήθηκε «η ευελιξία που είχαν τότε όλες οι χώρες για την είσοδο στη νομισματική ένωση». Σύμφωνα με τον ίδιο, «η Γερμανία δε συνυπολόγισε στο δημόσιο τομέα τα νοσοκομεία, η Γαλλία αποφάσισε ότι δεν είναι μέρος του Δημοσίου το ασφαλιστικό ταμείο για τον κρατικό φορέα τηλεπικοινωνιών, το Βέλγιο πούλησε χρυσό».

Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, τα σενάρια για την κάλυψη μέρους των νέων «δανειακών αναγκών» από τ' αδιάθετα υπόλοιπα του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, τα οποία προορίζονται για την κεφαλαιακή ενίσχυση των ντόπιων τραπεζικών ομίλων, επανέρχονται στο προσκήνιο. Αγνωστο ωστόσο παραμένει το ύψος της ανακεφαλαιοποίησης που θα χρειαστούν οι 4 «συστημικές» τράπεζες στη βάση των επισφαλειών που θα προκύψουν. Τ' αποτελέσματα του διαγνωστικού ελέγχου της «BlackRock» για το ύψος των «κόκκινων» τραπεζικών δανείων έχουν ήδη παραδοθεί στην Τράπεζα της Ελλάδος και αναμένεται να ανακοινωθούν τέλη Γενάρη. Οι κόντρες και τα παζάρια θα έχουν και συνέχεια στο πλαίσιο της επικείμενης αξιολόγησης από την τρόικα. Ενώ το τελικό ύψος της ανακεφαλαιοποίησης θα προσδιοριστεί στη βάση και άλλων παραμέτρων, όπως ο βαθμός ανάκαμψης του ΑΕΠ, η διαμόρφωση των κριτηρίων που να διασφαλίζουν τις τράπεζες από το ενδεχόμενο νέων κλυδωνισμών.

Ανοιχτά ζητήματα όπως τα παραπάνω φαίνεται να διαμορφώνουν το πλαίσιο των «καθυστερήσεων» γύρω από την εφαρμογή του αντιλαϊκού χρονοδιαγράμματος. Σ' αυτό το πλαίσιο, ο επικεφαλής του Γιούρογκρουπ Γ. Ντάισελμπλουμ δήλωσε χτες ότι «η ελληνική πλευρά δεν έχει καλύψει όλες τις προϋποθέσεις και τους όρους για την εκταμίευση των δόσεων του τέταρτου τριμήνου του 2013», σημειώνοντας ότι «παραμένει άγνωστο το πότε η τρόικα θα επιστρέψει στην Ελλάδα για την επόμενη αξιολόγηση».

Από την πλευρά του, ο πρώην επικεφαλής του Διεθνούς Χρηματοπιστωτικού Ινστιτούτου (IIF) Τσ. Νταλάρα, του οργανισμού που πρωτοστάτησε στο «κούρεμα» του 2012, σημείωσε ότι «η περίπτωση της Ελλάδας δεν αποτελεί συστημικό κίνδυνο, ικανό να οδηγήσει σε αποσταθεροποίηση τις διεθνείς αγορές». Μιλώντας στο περιθώριο του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ στο Νταβός, σημείωσε ότι «η Ευρώπη θα συνεχίσει να στηρίζει την Ελλάδα, η οποία έχει σημειώσει εντυπωσιακή δημοσιονομική προσαρμογή». Στο «διά ταύτα» έβαλε πλάτες στην ελάφρυνση του κρατικού χρέους, λέγοντας ότι «ήρθε η ώρα η Ευρώπη ν' αναγνωρίσει τις προσπάθειες της ελληνικής πλευράς». Σ' αυτό το ενδεχόμενο, η χασούρα θα μετακυληθεί αυτήν τη φορά στον «επίσημο τομέα», στα κράτη και τις κυβερνήσεις της ΕΕ, ενώ στο απυρόβλητο θα παραμείνει η πλευρά του ΔΝΤ.