Εγραφε πρόσφατα η Χρ. Κοψίνη στην «Καθημερινή»: «"Πήγαμε καλά το 2013. Αυτό που μπορώ να πω για το 2014, είναι ότι θα είμαστε πάλι όλοι μαζί". Αυτά είπε ο διευθυντής των μεταλλείων Γερακινής της εταιρείας "Ελληνικοί Λευκόλιθοι" και χειροκροτήθηκε. Δεν είπε ούτε "εύχομαι να είμαστε" ούτε "μακάρι να είμαστε όλοι μαζί". Δεν ταλαντεύτηκε. Και σε αυτήν τη σύντομη πρόταση συμπυκνώθηκε η σταθερότητα ζωής 320 οικογενειών. Τόσοι είναι οι εργαζόμενοι της εταιρείας. Ο σεβασμός στον εργαζόμενο συνδέεται με την κερδοφορία». Τι επιδιώκεται από την αστική προπαγάνδα με τέτοια παραδείγματα; Η καλλιέργεια συνείδησης στους εργαζόμενους οτι υπάρχουν καλά αφεντικά, σαν τους "υγιείς" που λέει και ο ΣΥΡΙΖΑ, άρα τους συμφέρει να 'ναι πιστοί στ' αφεντικά. Υποταγή στους εκμεταλλευτές, συστράτευση μαζί τους για να κερδοφορούν, κλέβοντας «νόμιμα» τον πλούτο που παραγάγουν οι εργαζόμενοι θέλουν. Τα υπόλοιπα περί "σεβασμού στον εργαζόμενο" είναι «τυρί στη φάκα». Οι εργαζόμενοι να μην «τσιμπάνε». Στο δικό τους δρόμοι αυτοί...