Για όποιον διατηρεί αυταπάτη για το χαρακτήρα της «Αυγής» και του πολιτικού φορέα της, δημιουργείται μια απορία. Κακώς. Οπως ο βήχας και ο έρωτας δεν κρύβονται, έτσι κι αυτού του τύπου η αρθρογραφία έρχεται σαν επιβεβαίωση ενός γνωστού -εδώ και πολύ καιρό- γεγονότος: Οτι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κάνει τις αυτονόητες για το χαρακτήρα του επιλογές. Πασχίζει να εκφράσει τα συμφέροντα του κεφαλαίου υποσχόμενος μια καλύτερη πολιτική διαχείριση, όπως στην προκειμένη περίπτωση των εταιρειών ιχθυοκαλλιέργειας. Το 'χει κάνει π.χ. και με τους φαρμακοβιομήχανους, αλλά και με τον ΣΕΒ. Και καλεί το λαό να κάνει δική του σημαία το αίτημα των καπιταλιστών για νέα δάνεια, ώστε να έρθει η περίφημη ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας. Στο συγκεκριμένο άρθρο υπό τον εύγλωττο τίτλο «ποιοι και πώς θα βάλουν τη μηχανή μπροστά;», παρουσιάζει τους καπιταλιστές ως αναντικατάστατους, λέει δηλαδή ότι δεν μπορεί να υπάρχει οικονομία χωρίς αφεντικά και άρα με αυτό το δεδομένο πρέπει και η υποψήφια «αριστερή» κυβέρνηση από σήμερα να κάνει τα κουμάντα της, δηλαδή να βρει τρόπο να στηρίξει τους αναξιοπαθούντες καπιταλιστές που τους πνίγουν οι τράπεζες...