«Το δίπολο "μνημόνιο - αντιμνημόνιο", δεν μπορεί παρά να "υποκύπτει", να υπολείπεται, να υποχωρεί απέναντι σε άλλα κυρίαρχα δίπολα. Εκείνα που ορίζουν πάγιες και αδιαπραγμάτευτες διαχωριστικές γραμμές. Τη γραμμή ανάμεσα στη Δημοκρατία και τους αρνητές της. Ανάμεσα στον ρατσισμό και τον αντιρατσισμό. Ανάμεσα στον εθνικισμό και στον αντιεθνικισμό. Και, φυσικά, τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην Αριστερά και τη Δεξιά» («Αυγή» 16/2/2014).

Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να «παίξει» σε όλα τα «δίπολα» που μπορούν να του φέρουν ψήφους, με όλες τις διαχωριστικές γραμμές, στο πλαίσιο της αστικής πολιτικής. Ομως, εδώ μπλέκονται τα πράγματα. Γιατί και άλλες δυνάμεις της αστικής διαχείρισης δηλώνουν αντιμνημονιακοί π.χ. ΑΝΕΛ - Χρυσή Αυγή - Πολύδωρας κ.λπ. Πολύ περισσότερο που σήμερα σε ΕΕ - Ευρωζώνη αναζητούν αλλαγή μείγματος πολιτικής, οι καταγγελίες ενάντια στο μνημόνιο και την τρόικα δίνουν και παίρνουν ακόμα και από μερίδα του αστικού Τύπου που στηρίζει την κυβέρνηση. Ετσι, αφαιρείται το βασικό πεδίο αντιπαράθεσης του ΣΥΡΙΖΑ με την κυβέρνηση, αφού κάτι οι ρεαλιστικές προσαρμογές του ΣΥΡΙΖΑ, κάτι οι «κορόνες» της κυβέρνησης κάνουν πιο φανερό το κοινό στρατηγικό τους πλαίσιο. Πρέπει, λοιπόν, η διαχωριστική γραμμή να στηθεί σε άλλη βάση, έτσι ώστε να μπορεί να εγκλωβίζονται οι εργαζόμενοι σε αποπροσανατολιστικά διλήμματα και κυρίως να χάνεται το βασικό δίλημμα που είναι: με το κεφάλαιο, τα μονοπώλια ή με το λαό; Ο λαός να βγάλει τα συμπεράσματά του και να απεγκλωβιστεί από την κυβερνητική πολιτική, αλλά και την «αριστερή» εκδοχή της.