Ο Νίκος Σοφιανός, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και υποψήφιος δήμαρχος Αθήνας, πραγματοποίησε περιοδεία σε καταστήματα του Ν. Κόσμου και στη συνέχεια μίλησε σε συγκέντρωση σε καφενείο της περιοχής Λεύκα.

Κατά τη διάρκεια της περιοδείας, τα ζητήματα που τέθηκαν από την πλευρά επαγγελματιών και κατοίκων αφορούσαν την οικονομική ασφυξία που βιώνουν, με την πολιτική φοροαφαίμαξης από κεντρικό και τοπικό κράτος, τα επικείμενα λουκέτα και την αβεβαιότητα για τη επόμενη μέρα. Εντονη ήταν η ανησυχία για τις εξελίξεις και πολλά τα ερωτήματα για την κατάσταση του κινήματος και τους λόγους που ο κόσμος δεν ξεσηκώνεται ενάντια σε αυτήν την πολιτική.

«Δουλεύουμε για την εφορία και το Δήμο και την ίδια ώρα κυνηγάμε τον πελάτη με το τουφέκι», «3 μήνες ακόμα μπορώ να αντέξω, μετά πάω για κλείσιμο αν δεν αλλάξει κάτι», έλεγαν χαρακτηριστικά καταστηματάρχες της περιοχής. Ταυτόχρονα, υπήρχε και αποδοχή της προσπάθειας των δημοτικών συμβούλων του ΚΚΕ που βάζουν στην ατζέντα της συζήτησης το θέμα της φορομπηξίας από το Δήμο και πιέζουν για μέτρα ανακούφισης.

Ξεκινώντας την ομιλία του στη συγκέντρωση που ακολούθησε, από τα ζητήματα του Δήμου, ο Ν. Σοφιανός τόνισε: «Ολοι καταλαβαίνουμε ότι δήμος - περιφέρεια - ΕΕ είναι μια γροθιά που βαράει κατευθείαν στο στομάχι της λαϊκής πλειοψηφίας. Ξεκινάμε από το δήμο, όχι γιατί διαχωρίζουμε αυτήν την εκλογική αναμέτρηση από τις υπόλοιπες του Μάη, αλλά γιατί θεωρούμε ότι πρέπει να κάνουμε και απολογισμό ως δημοτικοί σύμβουλοι για το πώς αξιοποιήσαμε τη δύναμη που μας δώσατε, πώς προσπαθήσαμε να πάρει ανάσα η λαϊκή οικογένεια».

Στη συνέχεια, αναφέρθηκε στην οριακή κατάσταση που βρίσκεται σήμερα ο δήμος Αθηναίων, με την υποχρηματοδότηση και υποστελέχωση των κοινωνικών δομών, οργανισμών και υπηρεσιών του. Υπενθύμισε τα περίπου 300 εκατ. ευρώ που πληρώνουν οι κάτοικοι της πόλης μόνο για το Δήμο και το ιδιαίτερα βαρύ τίμημα για τους επαγγελματίες.

«Το κρίσιμο -τόνισε- είναι να δούμε τι ανάσες μπορεί να πάρει ο λαός αυτής της πόλης από μια δημοτική αρχή που διεκδικεί, που προσπαθεί να κινητοποιήσει τον κόσμο, που δεν υλοποιεί κατά γράμμα αυτήν την κεντρική πολιτική. Και υπάρχουν περιθώρια να μειώσεις τη φορομπηξία αισθητά, να διεκδικήσεις να προχωρήσουν οι απαλλοτριώσεις, να αξιοποιήσεις τις δυνατότητες από τις δομές του δήμου για να δώσεις ανάσα στη λαϊκή οικογένεια με τους παιδικούς σταθμούς, τα δημοτικά ιατρεία, για να στηριχθεί ο κόσμος που ζει στην ένδεια. Κι αυτά δεν είναι φιλευσπλαχνία, είναι υποχρέωση του Δήμου.

Σε αυτές τις συνθήκες, λέμε ότι μπορεί να αξιοποιηθεί η ψήφος και στις τρεις κάλπες, ώστε να χτυπηθεί η ηττοπάθεια που υπάρχει στον κόσμο. Εχουν τσακίσει το ηθικό του λαού μας ότι τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει. Η συζήτηση περιστρέφεται στο ποιος διαχειριστής θα αναλάβει για να κάνει τον τροχονόμο στη φτώχεια και στη μιζέρια του λαού μας. Ομως ο κόσμος πρέπει να σκεφτεί με βάση την πείρα του, να θυμηθεί τι του έλεγαν για την ΕΕ, το παραμύθι για τη μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια, τη μεγάλη αγορά και να δει σήμερα πού βρισκόμαστε. Να θυμηθεί τα πανηγύρια για την ένταξη της χώρας στο ευρώ που τα έκαναν και αυτοί που λένε σήμερα για επιστροφή στη δραχμή, ξεκόβοντάς το από το ποιος έχει στα χέρια του τον πλούτο.

Εμείς είπαμε καθαρά: Εντός αυτών των τειχών δεν μπορεί να υπάρχει φιλολαϊκή κυβερνητική διαχείριση. Θα αναγκαστούν -γιατί αυτή είναι η κρίση, γιατί ποντάρουν σε μια ανάκαμψη που θα την πληρώσει ο κόσμος- να κάνουν ακόμα χειρότερη τη θέση του εργαζόμενου.

Αυτή η κατάσταση αλλάζει μόνο αν πειστεί ο λαός μας ότι έχει τη δύναμη να συγκρουστεί, ότι μπορούμε να σταθούμε στα πόδια μας, αξιοποιώντας τον πλούτο αυτής της χώρας. Η λογική που λέει ότι έξω από τη ΕΕ θα μας φάει ο λύκος, είναι η λογική που δεν βλέπει ότι ο λύκος είναι μέσα στο μαντρί. Η πρόταση του ΚΚΕ δεν είναι μακρινή ούτε ουτοπική. Ο άλλος ρεαλισμός είναι αυτό που ζούμε, τα χειρότερα που έρχονται, η προσαρμογή σε αυτά τα δεδομένα. Πρέπει να σπάσει ο φόβος και η μιζέρια.

Υπάρχει και η λογική "αφού είμαστε βρεγμένοι τι έχουμε να χάσουμε, ας τους δοκιμάσουμε κι αυτούς, χειρότερα δε γίνεται". Κι όμως γίνεται και χειρότερα, γιατί η κρίση αυτής της οικονομίας, για να πάρει μπροστά πρέπει να τσακίσει ό,τι υπάρχει από δικαιώματα. Δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι, αν αυτός που ψήφιζε ΠΑΣΟΚ τώρα ψηφίζει τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που έγιναν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Πρέπει να αλλάξει κάτι στη συνείδησή του.

Γίνεται προσπάθεια να στήσουν αναχώματα στην οργή του κόσμου όπως με το "Ποτάμι" που παρουσιάζεται ως νέο και άφθαρτο, αλλά με τις εξαγγελίες του ΠΑΣΟΚ του 1996. Με τη Χρυσή Αυγή, τη ναζιστική εγκληματική οργάνωση που αποδεδειγμένα έχει κάνει κακουργηματικές πράξεις, όσο γερές κι αν είναι οι πλάτες που αποκαλύπτονται ότι έχει στο Μέγαρο Μαξίμου και στο σύστημα που την εξέθρεψε. Και αυτά τα δεδομένα πρέπει να γίνουν κριτήριο ψήφου.

Πολύς κόσμος εκτιμάει ότι το παλέψαμε και στους δρόμους, και στη Βουλή, και στο Δήμο. Εμείς λέμε η ψήφος να μην είναι απλά τιμωρίας ή εκδίκησης, αλλά να στηρίξει μια άλλη προοπτική γιατί όσο πιο ενισχυμένο βγει το ΚΚΕ, τόσο πιο δυνατή θα είναι η αυτοπεποίθηση του λαού μας».