Η προετοιμασία ενός γάμου είναι μια στιγμή ανεπανάληπτη στη ζωή ενός ζευγαριού. Μια και οι γάμοι αυτή την περίοδο είναι πολλοί, σκεφτήκαμε να ασχοληθούμε με το θέμα.

Στη στήλη μιλά σήμερα μια νέα γυναίκα, μια «μελλόνυμφη», όπως είναι και ο τίτλος του αριστουργηματικού μυθιστορήματος του Alessantro Manzoni: «Promessi sposi»: «Οι Μελλόνυμφοι».

Η δική μας υποψήφια κυρία, η Χαρά μας, εξηγεί στα Καθημερινά της Κυριακής όλα όσα πρέπει να γνωρίζουμε για να μη χάνουμε χρόνο και κυρίως για να μη χαλάσει η καλή διάθεσή μας, όταν έρθει εκείνη η στιγμή...

«Εμείς ζήσαμε από κοντά την προετοιμασία ενός πολιτικού γάμου, ενός πολύ αξιοπρεπή θεσμού - λέει - κάτι που δυστυχώς για τα ελληνικά δεδομένα είναι ακόμα στο περιθώριο και δεν προβάλλεται εξίσου με τον θρησκευτικό, για πολλούς και ευνόητους λόγους. Η συμπεριφορά ορισμένων αρμοδίων υπαλλήλων στους κατά τόπους δήμους, που οφείλουν να ενημερώνουν τα ζευγάρια που θέλουν να παντρευτούν με πολιτικό γάμο, είναι επιεικώς απαράδεκτη. Μείναμε έκπληκτοι, όταν υπάλληλος του δήμου, υπεύθυνη του γραφείου πολιτικών γάμων, μας είπε ότι: Γάμοι γίνονται μόνο πρωί και μάλιστα σε εργάσιμες ώρες, χωρίς να υπάρχει ειδικά διαμορφωμένος χώρος, με αποτέλεσμα οι γάμοι να γίνονται στην αίθουσα συνεδριάσεων του δημοτικού συμβουλίου. Αυτό, βέβαια, δεν έγινε αιτία να μας αποθαρρύνει, γιατί απευθυνθήκαμε σε άλλη δημαρχία και έτσι και ο γάμος έγινε όπως θέλαμε εμείς και απόγευμα και Σάββατο που ζητήσαμε έγινε.

Πάντως, όσοι από σας έχετε αποφασίσει να παντρευτείτε το διάστημα αυτό με πολιτικό γάμο που δεν έχει την ψευτιά και τη φτιασιδωμένη γκλαμουριά, ας μου επιτραπεί η έκφραση, του θρησκευτικού γάμου με τα "πρέπει" και τα στημένα χαμόγελα, την υποκρισία και πολλά άλλα παρελκόμενα που απεχθανόμαστε, σας λέμε ότι τα δικαιολογητικά που χρειαστήκαμε ήταν: Αδεια γάμου, ληξιαρχική πράξη γέννησης, φωτοτυπία της αστυνομικής ταυτότητας, τη δημοσίευση της αναγγελίας γάμου σε ημερήσια πρωινή εφημερίδα και ένα χαρτόσημο των 10.000 δρχ. από δημόσιο ταμείο. Σε 2 μέρες μαζέψαμε τα απαραίτητα δικαιολογητικά και σε μια βδομάδα πήραμε και την άδεια γάμου. Από εκεί και πέρα, δεν είχαμε παρά να επιλέξουμε τη δημαρχία και την αίθουσα, που έπρεπε να πληρεί τις προϋποθέσεις. Και αφού κανονίσαμε και την ημερομηνία του γάμου, δώσαμε και την αναγγελία στην εφημερίδα.

Οι επόμενες μέρες κύλησαν γρήγορα, αφού δεν έμενε παρά να παραγγείλουμε τα προσκλητήρια, τις μπομπονιέρες και τα γλυκά. Πήγαμε και για το φόρεμα, για παπούτσια και για το κοστούμι του γαμπρού, κανονίσαμε και το πώς θα μοιράσουμε τα προσκλητήρια, κλείσαμε και φωτογράφο. Απλά πράγματα».

«Και το στόλισμα; Τα άνθη;» ρωτάμε.

«Αφήσαμε για τις τελευταίες μέρες την επιλογή των λουλουδιών για στολισμό του αυτοκινήτου και του χώρου, καθώς και το πού θα πηγαίναμε για φαγητό και ποτό μετά το γάμο».

Μια τελευταία ερώτηση, η πιο σημαντική για μας, είναι, το ταξίδι του μέλιτος. Και εισπράττουμε την απάντηση:

«Θα δούμε... Δε μας απασχολεί προς το παρόν. Κάπου θα πάμε. Κάποτε. "Αμέσως μετά", μας υποδεικνύουν οι μεγαλύτεροι, "αμέσως μετά το γάμο, έτσι για να το θυμάστε, όταν θα περάσουν τα χρόνια". Ομως, εμείς το αφήσαμε έτσι στην τύχη. Οταν τα οικονομικά μας το επιτρέψουν».

Μέχρι να τυπωθεί αυτό το κομμάτι, η Χαρά παντρεύτηκε και επέζησε του γάμου της. Κάθε ευτυχία τής ευχόμαστε ολόψυχα.