Associated Press |
Μέσα στο 2000 η τροπική ζούγκλα του Αμαζονίου, που αποτελεί τον έναν πνεύμονα της Γης, έχασε 19.600 τετραγωνικά χιλιόμετρα δάσους. Την ίδια χρονιά 6 δισ. τόνοι διοξειδίου του άνθρακα σκορπίστηκαν στη γήινη ατμόσφαιρα, ενώ οι επιστήμονες αναμένουν για την ΕΕ μέχρι το 2010 αύξηση της εκπομπής διοξειδίου του άνθρακα μέχρι και 45% σε σχέση με το 1985. Αυτό, βέβαια, δεν εμποδίζει τις πολυεθνικές να προγραμματίζουν επενδύσεις σε οδικά δίκτυα για την ανάπτυξη των μεταφορών τους της τάξης των 136 τρισ. δρχ., ενώ την ίδια στιγμή τα οδικά συμπλέγματα καλύπτουν το 1,2% της συνολικής επιφάνειας γης της Ενωσης. Σύμφωνα, μάλιστα, με τα στοιχεία της υπηρεσίας για την παρακολούθηση των συστημάτων μεταφορών, το 65% των βιότοπων βρίσκονται κοντά σε μεγάλους δρόμους.
Το να παλεύεις ενάντια στην καταστροφή του περιβάλλοντος χωρίς να παλεύεις ενάντια στον καπιταλισμό, είναι πραγματικά σαν να ζητάς από τον σφαγέα του μοσχαριού να σου προσφέρει το κρέας, έχοντας πλύνει πρώτα τα χέρια του από το αίμα του ζώου. Είναι σαν να πιστεύεις ότι μπορεί να υπάρχει καπιταλισμός χωρίς μόλυνση, σαν να πιστεύεις ότι μπορεί να υπάρχει καπιταλισμός χωρίς ανεργία. `Η και ακόμα χειρότερα. Οτι μπορούν οι καπιταλιστές να εφαρμόσουν πολιτικές φιλοπεριβαλλοντικές, που όμως δεν τις εφαρμόζουν γιατί έχουν έλλειμμα ευθύνης και συναισθημάτων. Ποιος άραγε πιστεύει ότι ο λύκος μπορεί να ξαπλώσει δίπλα στο αρνί; Ποιος πιστεύει ότι ο λύκος κατασπαράζει το αρνί λόγω έλλειψης διαπαιδαγώγησης;
Το περιβάλλον για τον άνθρωπο είναι πηγή ζωής. Οι καπιταλιστές έχουν υποβιβάσει τη ζωή στο επίπεδο του εμπορεύματος. Μεταχειρίζονται τον άνθρωπο ως εργατική δύναμη. Αφού μεταχειρίζονται τον άνθρωπο με αυτόν τον τρόπο, ποιος μπορεί να είναι τόσο αφελής ώστε να πιστεύει ότι μπορούν να μεταχειριστούν το περιβάλλον με διαφορετικό τρόπο;
Ο αγώνας για το περιβάλλον πρέπει να είναι αγώνας ενάντια στον καπιταλισμό συνολικά, ο οποίος ούτε μπορεί, ΟΥΤΕ ΘΕΛΕΙ να προστατεύσει το φυσικό περιβάλλον.
Η ανάπτυξη ενός κινήματος ενάντια στην καταστροφή της φύσης ή θα είναι συνδεδεμένη με το κίνημα ενάντια στις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής και στις πολιτικές που τις εκφράζουν ή δε θα υπάρχει καθόλου. Είναι παράλογο, σε τελική ανάλυση, να ζητάς μόνο την προστασία των φαλαινών όταν τα κόκαλα των ανθρώπων τσακίζονται από την υπεραξία.