Μπροστάρης σ' αυτήν την επιχείρηση ο Κ. Σημίτης, μαζί με τους Γερμανούς, Βρετανούς και άλλους Ευρωπαίους συναδέλφους του. Οι κυβερνήσεις στην ΕΕ είναι δημοκρατικά εκλεγμένες και γι' αυτό ήταν απαράδεκτες οι εκδηλώσεις βίας στο Γκέτεμποργκ, δήλωσε και πάλι προχτές.

Δηλαδή, τι σημαίνει «δημοκρατικά εκλεγμένες», κύριε Σημίτη; Οτι απαγορεύονται οι διαδηλώσεις, όπου υπάρχουν «δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις»; Οτι επιτρέπεται στις αστυνομικές και άλλες κατασταλτικές δυνάμεις, να προκαλούν ασύδοτα και να προβαίνουν - και, μάλιστα, απρόκλητες - σε οποιοδήποτε αντιδημοκρατικό μέτρο, σε βάρος των όποιων διαδηλωτών, ενώ οι τελευταίοι δεν έχουν το δικαίωμα, ούτε να απαντήσουν, ούτε καν να αμυνθούν; `Η, μήπως, το «δημοκρατικά εκλεγμένες» σημαίνει, να υπόσχονται τα μεν προεκλογικά και να εφαρμόζουν τα αντίθετα μετεκλογικά, γράφοντας στα παλιά τους τα παπούτσια το λαό και την ψήφο του; Είναι ή δεν είναι ωμή καταπάτηση των πρώτιστων δημοκρατικών αρχών και κανόνων το πέταγμα της θέλησης του λαού στον κάλαθο των αχρήστων, όπως έγινε με το πρόσφατο δημοψήφισμα στην Ιρλανδία, σχετικά με τη συμφωνία της Νίκαιας; Αποτελεί ή όχι το γεγονός αυτό μια ακόμη εκδήλωση ωμής βίας - έστω και διαφορετικής μορφής - των κυβερνήσεων της ΕΕ, σε βάρος των λαών; Είναι ή δεν είναι ωμή βία, να εφαρμόζεις - ουσιαστικά με το «έτσι θέλω» - σκληρές πολιτικές μονόπλευρης λιτότητας και να καταδικάζεις στη φτώχεια και την ανέχεια εκατομμύρια εργαζομένους, ενώ μια ελάχιστη μειοψηφία θησαυρίζει ασύστολα;