Γνωρίζουμε ποιος ήταν εκείνος που έσωσε την Αθήνα. Κι όμως ήταν η Σπάρτη. Η Σπάρτη, ο μέγας εχθρός και αντίπαλος της πόλης των Αθηνών, αυτή ήταν που έσωσε την Αθήνα. Η Σπάρτη ήταν που εμπόδισε και απέτρεψε τη διάλυση του μεγαλύτερου εχθρού της, της Αθήνας.

Βλέπετε τότε υπήρχε άλλος πολιτισμός.

****

Ο Ουέλιγκτον, ο μεγαλύτερος εχθρός του Ναπολέοντα, απείλησε ότι θα ξηλώσει τα γαλόνια των επιτελών του, αν τολμούσαν να δολοφονήσουν τον Ναπολέοντα ακόμα και την ώρα της μάχης.

Βλέπετε ακόμα δεν είχε αναλάβει ο Σολάνα την ηγεσία των μισθοφόρων της Δύσης.

****

Τότε, βλέπετε, τους κώδικες τιμής δεν τους καθόριζε ο Κλίντον και ο Μπους.

***

Το είδος τους, όμως, κλωνοποιήθηκε και μετεξελίχτηκε. Τώρα ο φασισμός της «νέας τάξης» δε γνωρίζει κανένα κώδικα τιμής. Τώρα, από την εποχή που οι μάχες στην Τροία σταματούσαν για να ταφεί με τις δέουσες τιμές ο Εκτορας, επανήλθαμε στην ηθική της Ρωμαϊκής Αρένας που ο νικητής επικύρωνε την εξουσία του πάνω στο διαμελισμένο και συλημένο πτώμα του αντιπάλου.

***

Η ανθρωπότητα κυβερνιέται από μερικά καθάρματα, που ως άλλοι κυνηγοί κεφαλών στέλνουν τα σκυλιά τους για να καταξεσκίσουν και να διαπομπεύσουν το θήραμα.

Το θήραμα εν προκειμένω δεν είναι ο Μιλόσεβιτς. Δεν είναι μόνο ο Μιλόσεβιτς. Το θήραμα δεν είναι μόνο ο λαός της Γιουγκοσλαβίας. Δεν είναι μόνο τα Βαλκάνια που πεθαίνουν, που εξευτελίζονται και διασύρονται. Είναι όλο το οικοδόμημα του ανθρώπινου πολιτισμού που απάγεται, όπως απήχθη ο πρώην πρόεδρος τις Γιουγκοσλαβίας.

Απάγεται από το προσκήνιο της ιστορίας ο ανθρώπινος πολιτισμός για να δώσει τη θέση του σε ένα τεράστιο λευκό κελί, σαν κι αυτό που έριξαν το Μιλόσεβιτς. Ενα λευκό κελί σαν κι αυτό που έριξαν τον Οτσαλάν. Σαν κι αυτό που χτίζεται στα δικαστήρια των μαφιόζων του ιμπεριαλισμού και στα εκτελεστικά αποσπάσματα. Στα αποσπάσματα στα οποία βρήκαν δουλιά τα κάθε λογής αποβράσματα και οι προδότες Κουίσλινγκ που τώρα θα αποκαλούνται με το όνομα Τζίτζιτς.