Η μάχη ανάμεσα στους διαδηλωτές και τους σιδερόφραχτους αστυνομικούς - ρομπότ, το αίμα που χύθηκε, σημάδεψε πρόσφατα το Γκέτεμποργκ της Σουηδίας. Ομως, στην ίδια αυτή πόλη έγινε πρόσφατα και η Σύνοδος της Ομάδας της Αριστεράς του Ευρωκοινοβουλίου που πέρασε σχετικά απαρατήρητη μέσα στη ροή των γεγονότων. Δυο ήταν τα θέματα που απασχόλησαν αυτή τη φορά τη Σύνοδο: «Η στρατιωτικοποίηση της Ευρώπης» και «Η πορνεία και το δουλεμπόριο». Εκτός από τους ευρωβουλευτές κάθε χώρας - μέλους της ΕΕ, ήταν και προσκαλεσμένοι από το αριστερό κόμμα της Σουηδίας και από την Ομάδα της Ενωμένης Αριστεράς του Ευρωκοινοβουλίου (Ενωση Ευρωπαίων Αριστερών). Προσκαλεσμένη και η πρόεδρος της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας, Καλλιόπη Μπουντούρογλου, να πάρει μέρος με παρέμβαση στο θέμα της πορνείας. Αμέσως μετά την επιστροφή της τη συναντήσαμε και μας μίλησε για τις εντυπώσεις της:

Ενα από αυτά που την εντυπωσίασαν ήταν, εκτός από την εμφάνιση της αστυνομίας, του στρατού, των εισαγγελέων, αλλά και του αρμόδιου Σουηδού υπουργού, η εμφάνιση κάποιων εισηγητών «εμπειρογνωμόνων» και «ειδικών».

«Σε όλες τις τοποθετήσεις αυτών των εισηγητών προβλήθηκε το «δουλεμπόριο ανθρώπινων όντων» και η «προσπάθεια που πρέπει να γίνει από την ΕΕ για την πάταξή του». Κάποιοι ψέλλισαν κάτι για τα κοινωνικά αίτια της πορνείας, έτσι, για να διαφυλάξουν και την ονομασία της ομάδας - οργανώτριας. Κυριάρχησε στη Σύνοδο η ψυχολογία για την καταστολή του κοινωνικού φαινομένου της πορνείας, στην οποία πρωτεύοντα ρόλο παίζει η «Συνθήκη Σένγκεν» και η «Ευρωπόλ». Καμιά αναφορά στο ρόλο των λαών, στην ύπαρξη του λαϊκού κινήματος. Η αναφορά τους πια επικεντρώνεται στους όρους «κοινωνία των πολιτών» και στις μη κυβερνητικές οργανώσεις (εθελοντικές κ.ά.). Ομως, επισημαίνει η συνομιλήτρια μας, «η Αριστερά δεν μπορεί να καταγράψει μόνο το κοινωνικό φαινόμενο της πορνείας και να δέχεται ή να προτείνει η ίδια αποσπασματικές λύσεις, όπως τη λύση της καταστολής... Εμεινα κατάπληκτη όταν άκουσα τον Σουηδό υπουργό να λέει ότι η Κομισιόν ετοιμάζει οδηγία μέσα στην οποία δεν υπάρχει η κοινωνική διάσταση της πορνείας...».

Γίνεται προσπάθεια να αποσυνδεθεί η πορνεία από τις κοινωνικοοικονομικές της αιτίες και να προσεγγίζεται σαν «το πιο αρχαίο επάγγελμα» συνυφασμένο με τη φύση κάποιων γυναικών ή σαν αναγκαίο κακό ή σαν μονομερές ποινικό αδίκημα.

Μπορεί να χαρακτηριστεί σαν επάγγελμα η πορνεία; Οχι, είναι η απάντηση της προέδρου της ΟΓΕ, δεν μπορεί να χαρακτηριστεί σαν επάγγελμα ή «ελεύθερη» επιλογή, γιατί η πορνεία είναι ασυμβίβαστη με την αξία και την αξιοπρέπεια του ανθρώπου, είναι έσχατη μορφή προσβολής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και η πόρνη το έσχατο σύμβολο της εκμετάλλευσης και της κυριαρχίας του άνδρα.

«Κι όμως - όπως επισήμανε και στην ομιλία της η πρόεδρος της ΟΓΕ - στη χώρα μου παρ' όλες τις αντιδράσεις του γυναικείου κινήματος θεσπίστηκε νόμος που καθιερώνει την πορνεία σαν επάγγελμα και την αντιμετωπίζει σαν αγοραπωλησία, με οικονομικούς όρους και φορολογικές υποχρεώσεις για τις εκπορνευόμενες γυναίκες. Κατέβασε το όριο ηλικίας στα 18 χρόνια και περιόρισε τον ήδη υποτυπώδη ιατρικό έλεγχο, σε εποχή μάλιστα αύξησης των κρουσμάτων του ΕΪΤΖ. Αφήνει στο απυρόβλητο τα κυκλώματα εμπορίας και εκμετάλλευσης, που ανενόχλητα διαφημίζονται μέσα από τηλεφωνικές γραμμές, ακόμη και κατά τη διάρκεια των δελτίων ειδήσεων, με τα γνωστά τρέιλερ. Η ροζ βιομηχανία νόμιμη και σε πλήρη δράση με τα ποικιλώνυμα "ινστιτούτα αισθητικής και μασάζ", τις ροζ αγγελίες, τις πορνοταινίες και σύμφωνα με γυναικείες ερευνητικές ομάδες μέσα στο 2001 η αναλογία στην Ελλάδα θα διαμορφωθεί σε 25% Ελληνίδες και 75% αλλοδαπές πόρνες. Η φτώχεια, η ανεργία και η εξαθλίωση που εμφανίστηκαν στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες σπρώχνουν τις νέες γυναίκες στη φυγή από τη χώρα τους, με την ελπίδα ότι στη χώρα προορισμού θα βρουν καλύτερη τύχη. Από τις γυναίκες αυτές μόνο το 22-23% των ενηλίκων γνώριζε το σκοπό για τον οποίο ερχόταν στη χώρα. Οι υπόλοιπες εντάχθηκαν στο χώρο της πορνείας μέσω της χρήσης ψυχικής και σωματικής βίας, χωρίς τη δυνατότητα άρνησης ή αντίστασης, αφού κατά κανόνα εισέρχονται παράνομα στη χώρα και δεν μπορούν να απευθυνθούν σε τοπικές ή προξενικές αρχές. Πολλές απ' αυτές καταφεύγουν στην αυτοκτονία, αλλά αυτές οι αυτοκτονίες δεν καταγράφονται με αυτό το αιτιολογικό».

Οσο για το πώς αντιδρά το κράτος απέναντι σ' όλη αυτή τη «ροζ βιομηχανία», η Καλλιόπη Μπουντούρογλου απαντά: Ποιος ν' ασχοληθεί μ' αυτά όταν όλη η προσοχή της κρατικής μας μηχανής είναι πώς θα περιορίσει την έκρηξη των κοινωνικών αντιδράσεων που έχει ξεσπάσει από την επίθεση που γίνεται στα εργασιακά, στα ασφαλιστικά και στα κοινωνικά δικαιώματα των εργαζομένων. Η ελληνική κυβέρνηση κάτω από την πίεση των ΗΠΑ βρήκε το άλλοθι της τρομοκρατίας για να νομοθετήσει τον περιορισμό των δημοκρατικών ελευθεριών του λαού μας.

Γνωρίζουν οι κυβερνώντες ότι οι νέες θεότητες της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης της «ελεύθερης» και της «ανταγωνιστικής» αγοράς καταλύουν φραγμούς, όρια, παραδόσεις και αξίες, δημιουργούν ποικίλες κοινωνικές παθογενέσεις. Αφήνουν τους λαούς να εθίζονται και να θεωρούν ότι αυτά τα φαινόμενα είναι φυσικά και αναπόφευκτα της «σύγχρονης» εποχής μας, όπως ο «Μπιγκ Μπράδερ», που ήρθε να συμπληρώσει την πολιτιστική τηλεοπτική προσφορά των ΜΜΕ.

Μόνη λύση είναι να γνωρίσουν οι γυναίκες ότι όσο οι ταξικές διαφορές διευρύνονται, τόσο οι φυλετικές διακρίσεις θα οξύνονται και να πειστούν ότι μόνο ο μαζικός, ο συλλογικός αλλά και ο διεθνιστικός τους αγώνας ενάντια στην ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα μπορεί να ανατρέψει τις πολιτικές που τις οδηγούν στο κοινωνικό περιθώριο - μέσα στο οποίο βρίσκει πρόσφορο έδαφος η εργασιακή, η σεξουαλική και η κάθε είδους εκμετάλλευσή τους.