Ακολουθούν αποσπάσματα από τη συνέντευξη.

***

• Για τα σενάρια, σχετικά με τα επερχόμενα μέτρα σε Ασφαλιστικό και Φορολογικό:

«Και για το ασφαλιστικό σύστημα, το συνταξιοδοτικό, αλλά και για όλα τα υπόλοιπα ζητήματα, φορολογικό κ.λπ. ουσιαστικά μπαίνει ταφόπλακα σε οποιοδήποτε απ' αυτό που είχαμε γνωρίσει στο παρελθόν, ως στοιχειώδες δικαίωμα του εργαζόμενου, των λαϊκών στρωμάτων. Αυτό είναι το πραγματικό πρόβλημα και όχι τόσο τα διάφορα σενάρια που κατά διαστήματα βλέπουν το φως της δημοσιότητας.

Εμείς από την αρχή είχαμε πει ότι αυτό το σχέδιο της κυβέρνησης, αυτό που είχε παρουσιαστεί στην αρχή με τις επαφές που έκανε ο κ. Κατρούγκαλος με τα πολιτικά κόμματα, τους φορείς κ.λπ. - που υποτίθεται ήταν η καλύτερη δυνατή πρόταση της κυβέρνησης όπως την παρουσίαζε - ήταν ταφόπλακα, σχέδιο - λαιμητόμος για το κοινωνικο-ασφαλιστικό σύστημα, για τα υπόλοιπα δικαιώματα. Και επειδή είχαμε προβλέψει ότι αυτό που θα έρθει στη Βουλή ως τελικό σχέδιο νόμου θα είναι πολύ χειρότερο, γιατί μια διαπραγμάτευση με το κουαρτέτο, ξέρουμε, έχουμε εμπειρία πια, στον έβδομο χρόνο της κρίσης είμαστε μετά από τρία μνημόνια και πολλά προαπαιτούμενα και πολλά αντιλαϊκά μέτρα, το τελικό αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης πάντα είναι προς όφελος των μεγάλων ομίλων, των μεγάλων συμφερόντων, των κατευθύνσεων της ΕΕ, της ΕΚΤ, του ΔΝΤ...».

-- Βεβαίως το είχαμε πει. Μάλιστα, αμέσως μετά τη συνάντηση όπου μας παρουσίασε το σχέδιο, είχαμε κάνει και δηλώσεις και μάλιστα καλούσαμε το λαό σε αγωνιστική ετοιμότητα, σε κινητοποιήσεις, γιατί είπαμε ότι αυτό το σχέδιο που φέρνει η κυβέρνηση και η ταφόπλακα που πάει να μπει στο κοινωνικο-ασφαλιστικό σύστημα είναι μόνο αιτία πολέμου για τους εργαζόμενους και έτσι το αντιμετωπίζουμε ακόμη.

Ιδιαίτερα τώρα που έρχονται να προστεθούν και οι διαπραγματεύσεις που γίνονται για το Φορολογικό. Μιλάμε για νέα φορολογική αφαίμαξη των λαϊκών στρωμάτων, αυξάνονται οι συντελεστές, μειώνονται τα εισοδηματικά κριτήρια, αυτή η διαπραγμάτευση γίνεται.

• Για το ποια «συνταγή» θα έπρεπε να ακολουθηθεί με δεδομένα τα προβλήματα στα ασφαλιστικά ταμεία, τα ελλείμματα κ.τ.λ.:

«Εμείς έχουμε πει το εξής απ' την αρχή και επιμένουμε σ' αυτό το ζήτημα: Οταν πας να διαχειριστείς μια σαπίλα ενός συστήματος, ενός κράτους και το σχέδιο που βάζεις, οι στόχοι που θέτεις, είναι με βάση τις κατευθύνσεις της ΕΕ, για τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, δηλαδή των τραπεζιτών, των μεγαλοβιομηχάνων, των εφοπλιστών, όταν αυτό υπηρετείς και τους φοροαπαλλάσσεις και βάζεις κριτήρια πώς αυτοί θα ικανοποιηθούν για να αυξάνει ο καθένας την κερδοφορία του και να μπορεί να ανταποκρίνεται στον ανταγωνισμό που έχουν μεταξύ τους, όπου ο ένας είναι λύκος και εχθρός για τον άλλο και ενώνονται μόνο ενάντια στα λαϊκά συμφέροντα και δεν είναι κεντρικό κριτήριο ως κοινωνία, ως κράτος, ως οικονομία, ως κυβέρνηση η υπηρέτηση των λαϊκών συμφερόντων, το πώς δηλαδή να ανακουφιστεί ο εργαζόμενος, πώς θα ικανοποιηθούν οι λαϊκές ανάγκες, τότε είσαι σε λάθος δρόμο, είναι αδιέξοδη πολιτική ακόμη κι αν είχαν - που κατά τη γνώμη μας δεν είχαν ποτέ - τις καλύτερες των προθέσεων, ότι ήταν αν θέλετε ακόμη και ειλικρινείς σ' αυτά που υπόσχονταν και που έδιναν ψεύτικες προσδοκίες τελικά στο λαό.

Ακόμη κι αν τα πίστευαν όλα αυτά, παίρνοντας μέρος σε μια διαχείριση, και μάλιστα σε συνθήκες βαθιάς οικονομικής κρίσης, με όλα αναλλοίωτα γύρω και προσπαθώντας δήθεν να μερεμετίσουν αυτό το κράτος, αυτό το σύστημα και να πάρουν κάποια ημίμετρα, που ούτε αυτά πήραν, γιατί δεν μπορούν, τότε οδηγείσαι πάλι σε αδιέξοδο. Αποτέλεσμα αυτής της αδιέξοδης στρατηγικής αυτών των κομμάτων, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι και η σημερινή κατάσταση.

Αρα δεν υπάρχει λύση σ' αυτήν την κατεύθυνση, αν δεν υπάρχει ένα νέο εντελώς καινούργιο σχέδιο και στην οικονομία και στην κοινωνία, με ανατροπές εκ βάθρων...».

-- Με τους υπάρχοντες συνομιλητές;

-- Οχι. Πρέπει κατ' αρχήν αυτό να το αποφασίσει ο λαός, οι ίδιοι οι εργαζόμενοι ν' αποφασίσουν ότι πρέπει να βάλουν τέρμα. Και την πάλη τους, τις διεκδικήσεις τους, τα αιτήματά τους, να τα κατευθύνουν σε εκ βάθρων αλλαγές και στο σύστημα αυτό που έχει όνομα, είναι καπιταλιστικό και βεβαίως σε κυβερνήσεις ή δομές εξουσίας...

-- Μιλάτε για νέες εκλογές που θα ανατρέψουν την παρούσα κυβέρνηση και θα προκύψει κάτι άλλο; Αυτό εννοείτε;

-- Πρώτα απ' όλα, μιλάμε για οργάνωση της λαϊκής πάλης. Το πιο σημαντικό είναι ο ελληνικός λαός να βρίσκεται επί ποδός πολέμου. Εάν δεν αποφασίσει ο ίδιος ο ελληνικός λαός να βάλει πλάτη, τα σωματεία του, οι σύλλογοί του, οι επιτροπές του, ακόμη κι αυτοί οι ασυνδικάλιστοι, ο ανοργάνωτος κόσμος, οι άνεργοι όπως στην Πάτρα τώρα που κάνουν μια πορεία 220 χιλιομέτρων...

Η λαϊκή πάλη μπορεί να κατορθώσει να καθυστερήσει αντιλαϊκά μέτρα, αυτό θετικό είναι. Αν κατορθώσει έστω και να υπάρξουν κάποιοι νόμοι, έστω προσωρινής ανακούφισης κι αυτό καλό είναι, διότι κάτω από τη λαϊκή πάλη μπορεί να σου δώσει κάποια μέτρα ή να σου δώσει υποσχέσεις αλλά θα τα πάρει πίσω. Είδατε τι έγινε με τους αγρότες, που πιέστηκε από το κίνημα και στις συναντήσεις που είχε υποσχέθηκε κάποια πραγματάκια. Χτες, στην πανελλαδική σύσκεψη που έκαναν τα 68 μπλόκα είπαν ότι θα συνεχίσουν τις κινητοποιήσεις, διότι ακόμη κι αυτά που τους υποσχέθηκε έμειναν στον αέρα, ούτε καν αυτά τα 4-5 αιτήματα που είπε ότι θα υλοποιήσει, άρα ξαναπάμε στους δρόμους, βγαίνουμε και αγωνιζόμαστε.

• Για το ενδεχόμενο οι εξελίξεις να οδηγήσουν σε έξοδο από το ευρώ.

«Αυτό είναι ανοιχτό ως ενδεχόμενο. Για παράδειγμα, προξενεί προβληματισμούς γιατί στη Γερμανία στις εκλογές στα τρία κρατίδια που είχε μείωση το κόμμα της κ. Μέρκελ, είχε μεγάλη άνοδο ένα ακροδεξιό κόμμα και προβλήθηκε αυτό και ισχύει βέβαια η βάση ότι είναι ξενοφοβικό κόμμα, επειδή πήγαν πολλοί μετανάστες και πρόσφυγες στη Γερμανία και ο κόσμος αντέδρασε αρνητικά απέναντι στην πολιτική της Μέρκελ. Αυτό όμως είναι μια πλευρά του ζητήματος. Την ίδια στιγμή, βγήκαν εκπρόσωποι μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων της Γερμανίας, οι οποίοι τάσσονται με την έξοδο απ' το Ευρώ, τάσσονται με τη διάσπαση της Ευρωζώνης και να υπάρχει μια ένωση με διαφορετικά νομίσματα έξω από την Ευρωζώνη και στήριξαν αυτό το κόμμα.

Αρα πρέπει να δούμε ότι υπάρχουν και συμφέροντα μέσα στην αστική τάξη, σε συγκεκριμένες δυνάμεις που εκφράζονται και στο πολιτικό τους προσωπικό, που έχουν στόχο, για παράδειγμα, για την Ελλάδα το "grexit". Ο Σόιμπλε δεν τα λέει τυχαία αυτά, όπως επίσης και μια σειρά δυνάμεις εδώ στην Ελλάδα που εμφανίζονται δήθεν ως προοδευτικές, ως ριζοσπαστικές, έχουν διασυνδέσεις με δυνάμεις τέτοιων ομίλων, τέτοιων μεγάλων συμφερόντων. Διότι το να βγεις μόνο από το νόμισμα δε λύνεις το ουσιαστικό πρόβλημα της οικονομίας, της ανάπτυξης προς όφελος του λαού, αλλά μπορεί να εγκλωβιστείς σε ακόμη χειρότερες καταστάσεις.

Το νόμισμα δεν είναι η λύση. Είναι συνολικά η αποδέσμευση από την ΕΕ και από την Ευρωζώνη φυσικά, αλλά αυτό πάλι όχι από μόνο του, δηλαδή, βγαίνω από την ΕΕ και έχω καπιταλιστική οικονομία, γιατί έτσι είναι και στη Μεγάλη Βρετανία ή σε άλλες χώρες που δεν είναι στην ΕΕ και εκεί πάνε απ' το κακό στο χειρότερο.

Αρα, λοιπόν, πρέπει ταυτόχρονα να κάνεις αλλαγές στην οικονομία με απόφαση του λαού. Κατ' αρχήν να έχεις στα χέρια σου τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας, τον πλούτο που υπάρχει, ορυκτό πλούτο, Ενέργεια, μια σειρά συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, αυτά πρέπει να τα πάρεις, να είναι κοινωνικά όχι κρατικά με την έννοια που έχουμε γνωρίσει...».

• Για το αν αυτά που προτείνει το ΚΚΕ μπορούν να γίνουν δεδομένου ότι η Ελλάδα οδηγήθηκε στο να μην παράγει αυτά που μπορεί, δομές έχουν διαλυθεί κ.ο.κ.:

«Μπορούν, με προϋπόθεση ότι πραγματικά ο λαός θα είναι στην εξουσία, οι ίδιες οι δομές της εξουσίας ν' αλλάξουν. Σημαίνει αποφασισμένος ο λαός να είναι στους δρόμους, σημαίνει επιλογή των πολιτικών δυνάμεων και των κομμάτων όπως είναι το ΚΚΕ, που θα βάλει πλάτη σ' αυτό και θα μπει μπροστά σ' αυτόν τον αγώνα, με σχέδιο για την οικονομία, με κοινωνικοποίηση όλων αυτών των παραγωγικών δυνάμεων της χώρας, με κεντρικό πανεθνικό επιστημονικό σχεδιασμό, έτσι ώστε να κατανείμεις τους πόρους, να κατανείμεις το εργατικό δυναμικό, να υπάρχει σχέδιο για το ποιους τομείς θα αναπτύξεις...».

• Για το αν ένα τέτοιο πέρασμα μπορεί να γίνει ομαλά, χωρίς εντάσεις:

«Χωρίς σύγκρουση δε γίνεται τίποτε. Μήπως και τώρα μια συνεχή σύγκρουση δεν έχουμε; Μόνο που εκεί μέσα αυτή η σύγκρουση πάντα αποβαίνει σε όφελος των λίγων, σε όφελος αυτών που εκμεταλλεύονται τον εργαζόμενο λαό. Μέχρι στιγμής η σύγκρουση βαίνει σε όφελος της ΕΕ, των μεγάλων κεφαλαιοκρατικών εταιρειών, του ΝΑΤΟ, της Τουρκίας, ενός τμήματος που εκμεταλλεύεται την πλειοψηφία του λαού...».

-- Το ΚΚΕ με όλο αυτό το πλάνο που δομεί και παρουσιάζει δεν θα έπρεπε κάποια στιγμή να μπει στη διαδικασία της κυβερνητικής δράσης με κάποιον τρόπο;

-- Με μια έννοια είμαστε, αλλά αν εννοείτε να μπούμε σε μια κυβέρνηση σαν αυτή του ΣΥΡΙΖΑ ή σε μια οποιαδήποτε άλλη, που δήθεν θα είναι αριστερή και θα σπέρνει ψεύτικες ελπίδες και ψεύτικες προσδοκίες, λέμε όχι κατηγορηματικά.

Φαντάζεστε το ΚΚΕ, το 2012, τότε που υπήρχε η μεγάλη πίεση, γιατί τώρα επιβεβαιώθηκε και το καταλαβαίνει ευρύτερα ο ελληνικός λαός αυτό, να έμπαινε σε μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ή οτιδήποτε άλλο και να κάναμε συνεργασία; Εμείς λέγαμε ότι αυτή η συγκεκριμένη πολιτική είναι αδιέξοδη, δεν είμαστε προφήτες, δεν είμαστε μάντεις, κάτω από την ανάλυση και μελετώντας τις θέσεις τους και αυτά που έλεγαν στις συγκεκριμένες συνθήκες είπαμε ότι εκεί θα οδηγηθεί η κατάσταση. Αρα, λοιπόν, θα μας πετροβολούσαν όλους μαζί, και όχι μόνο αυτό, αυτό είναι το λιγότερο, να χάνεις κάποιες εκλογικές ψήφους. Το κύριο πρόβλημα είναι ότι απογοητεύεις έναν ολόκληρο λαό, δημιουργείς αρνητικά ανακλαστικά, δημιουργείς παθητικότητα, απογοήτευση, παροπλίζεις το εργατικό - λαϊκό κίνημα που πρέπει να βγει στο προσκήνιο.

-- Αρα, η φωνή του λαού που αντιπροσωπεύετε δε βγαίνει σε κυβερνητική πράξη;

-- Μα έχουμε πρόταση εξουσίας, αλίμονο. Το ΚΚΕ γεννήθηκε στην ελληνική κοινωνία - είναι το πιο παλιό κόμμα και ταυτόχρονα το πιο νέο, με βάση τις ιδέες και τις θέσεις μας - γι' αυτόν το σκοπό. Δηλαδή, για να φέρει την εργατική τάξη, τις λαϊκές δυνάμεις πραγματικά στην εξουσία.

Αρα, πρόταση εξουσίας, διακυβέρνησης έχει το ΚΚΕ και πρώτα απ' όλα όχι με την έννοια της ανάθεσης, να πούμε δηλαδή ψηφίστε το ΚΚΕ και αναθέστε του την κυβέρνηση. Εμείς λέμε ο λαός να πάρει την εξουσία, δηλαδή να εκλέγεται ο εργάτης, ο εργαζόμενος, ο υπάλληλος, ο φτωχός αγρότης, ο αυτοαπασχολούμενος, ο φοιτητής, απ' τη Γενική Συνέλευση του χώρου δουλειάς του, για να δείτε το σύστημα της ουσιαστικής δημοκρατίας, και από κει να γίνεται αντιπρόσωπος και βουλευτής του ελληνικού λαού και από κει να ανακαλείται. Που σημαίνει φτιάχνεις, ταυτόχρονα με όλα τα υπόλοιπα, το σχέδιο στην οικονομία και στην κοινωνία, νέες δομές άσκησης εξουσίας.

-- Η παρούσα κυβέρνηση πώς σας φαίνεται; Βγήκε καλλιεργώντας προσδοκίες στον ελληνικό λαό, βγήκε υποσχόμενη πράγματα τα οποία δεν της βγήκαν. Τα ήξερε ή όταν άρχισε να κυβερνά το κατάλαβε;

-- Σ' αυτές τις περιπτώσεις και στην πολιτική ιδιαίτερα δεν μπορείς να κάνεις ψυχογράφημα. Αυτά που βλέπουμε πάντως δείχνουν ότι ήταν συνειδητή επιλογή. Ηξεραν, ήταν προσανατολισμένοι, τα έλεγαν με έναν τρόπο και στα κείμενά τους και στις διατυπώσεις τους. Αυτό που έλεγε, για παράδειγμα, προεκλογικά ο κ. Τσίπρας, για όσους μπορούσαν να διαβάσουν πίσω από «τις λέξεις που έλεγε ο Αλέξης», που λέει και το τραγουδάκι. Εμείς, λοιπόν, επειδή τους ξέρουμε πολύ καλά, μπορούσαμε να τα διαβάσουμε αυτά και μπορούσαμε να καταλάβουμε ότι οι απόψεις ήταν «αυτό το σύστημα και ξερό ψωμί», «μεγάλο κεφάλαιο θα σας δώσουμε και ξερό ψωμί», γι' αυτό έκανε και τις συναντήσεις και με τον ΣΕΒ και με άλλους κλάδους μονοπωλιακών ομίλων και τους είχε υποσχεθεί πολλά. Αρα, λοιπόν, ήξεραν και βεβαίως χρησιμοποίησαν λαϊκίζοντας ψεύτικα συνθήματα, προσδοκίες σ' έναν λαό που αγωνιούσε, που δεν ήθελε τους προηγούμενους και έψαχνε να πιαστεί από κάτι δήθεν καινούργιο, κάτι που θα έκανε έστω δύο - τρία πράγματα και βλέπει ούτε αυτά να κάνει.

-- Ο κόσμος που ήδη έχει επιβαρυνθεί και δε βρήκε, όπως λέτε, αποκούμπι στη συγκεκριμένη κυβέρνηση αρχίζει και αντιδρά. Η συγκεκριμένη κυβέρνηση θα αντέξει ή θα έχουμε εκλογές;

-- Δεν αποκλείεται. Το θέμα, όμως, είναι η κυβέρνηση αυτή να μην αντέξει κάτω απ' το βάρος της λαϊκής πίεσης, που θα σπρώχνει σε ουσιαστικές ριζικές αλλαγές, ριζικής ανατροπής αυτής της αντιλαϊκής πολιτικής, των κυβερνήσεων και της τάξης που έχει την πραγματική εξουσία. Γιατί αν πάμε πάλι σε ένα κίνημα, σε αγώνες που απλώς θα μοιράζουν τον κόσμο σε μνημονιακούς - αντιμνημονιακούς, στην κατάργηση δήθεν κάποιων μνημονίων ή τα νέα αφηγήματα που μπορεί να δημιουργηθούν ενάντια στο λαϊκισμό για δήθεν μεταρρύθμιση... Ποια μεταρρύθμιση και τι κατεύθυνση θα έχει; Αν είναι μεταρρύθμιση σαν αυτή που λέει η ΕΕ, σαν αυτή που προτείνουν ο ΣΕΒ, οι τραπεζίτες, οι εφοπλιστές, ο ελληνικός λαός πρέπει να απαντήσει «να τη βράσω». Να κάνεις αλλαγές, μεταρρυθμίσεις, ανατροπές, λέμε εμείς, γιατί με ψευτο-μεταρρυθμίσεις δε γίνεται τίποτε. Αμα κάνεις ανατροπές σε όφελος του λαού, που σημαίνει συγκεκριμένες αλλαγές στην οικονομία και στην κοινωνία, τότε το ΚΚΕ θα είναι μπροστά, άρα λοιπόν αυτό είναι το ζήτημα που πρέπει και ο ίδιος ο ελληνικός λαός να απαντήσει. Να μη στενοχωριέται αν μια κυβέρνηση ανατραπεί έτσι.

Αν βεβαίως δεν αντέξει μπορεί να πάει και σε εκλογές ή μπορεί να πάει και σε διεύρυνση του κυβερνητικού σχήματος. Ηδη υπάρχει τέτοια συζήτηση, από το χώρο της αντιπολίτευσης υπάρχουν τέτοιες σκέψεις. Και το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι ή δυνάμεις απ' αυτά τα κόμματα, γιατί δεν είναι και ενιαίοι...

-- Δεν το δέχονται πάντως επισήμως.

-- Ετσι γίνεται μέχρι να πέσουν οι «υπογραφές».

-- Βλέπετε, δηλαδή, να βγαίνει ο Καμμένος και να μπαίνουν Θεοδωράκης και Γεννηματά;

-- Το εκτιμάμε με βάση την αντικειμενική δυνατότητα που υπάρχει για να συνεργαστούν. Εχουν ψηφίσει το 3ο μνημόνιο που υλοποιείται τώρα, στα βασικά μέτρα συμφωνούν, στις Βρυξέλλες ο κ. Τσίπρας και η κα Γεννηματά φωτογραφίζονταν μαζί με τους Σοσιαλιστές, που σημαίνει είναι σε μια ίδια γραμμή πλεύσης. Τον Ολάντ τον κορόιδευε τότε που πήγε στη Γαλλία ο κ. Τσίπρας ως αντιπολίτευση και τον έλεγε «Ολαντρέου» και τώρα είναι όλο αγκαλιές και φιλιά, το ίδιο και με την Μέρκελ και τώρα λέει ότι είναι η μόνη που μας υποστηρίζει.

• Σχετικά με τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ για το Προσφυγικό:

«Και μόνο αν σκεφτούμε ότι στην Τουρκία είναι περίπου 2,5 εκατομμύρια πρόσφυγες που περιμένουν να φύγουν για την Ευρώπη, καταλαβαίνουμε ότι και αυτός ο αριθμός, είτε είναι 72.000 "ένας προς έναν" και γίνεται 36.000 στην ουσία, είτε ακόμη και μεγαλύτερος να ήταν, δε λύνει το πρόβλημα.

Το πρόβλημα είναι ότι έχει παρθεί απόφαση με την υπογραφή και της ελληνικής κυβέρνησης και δυστυχώς με τη συμφωνία και των άλλων κομμάτων που υπέγραψαν το κοινό ανακοινωθέν στην ανακοίνωση της Προεδρίας στη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών, είναι στην κατεύθυνση που οδηγεί, χωρίς να το θέλουν, στον εγκλωβισμό χιλιάδων προσφύγων στη χώρα μας».

-- Αυτοί που είναι ήδη εδώ έχετε καταλάβει τι θα γίνουν;

-- Αυτοί θα μείνουν εδώ απ' ό,τι φαίνεται. Η συμφωνία δε μας έχει δοθεί επίσημα, απ' ό,τι ακούσαμε κι εμείς από τα ρεπορτάζ και τις πληροφορίες που έχουμε, αυτή η συμφωνία αναφέρει ότι όσοι έχουν έρθει εδώ, μένουν εδώ. Θα γίνει μια προσπάθεια σταδιακά για μετεγκατάσταση, αλλά μπορεί, λένε, αυτές οι 50 - 60 χιλιάδες να μείνουν εδώ.

Εγώ σας λέω ότι δε θα μείνουν μόνο τόσοι, θα είναι και άλλοι και δε θα τηρηθεί ούτε καν η επαναπροώθηση, παρότι δεν το λένε έτσι επειδή το απαγορεύει το διεθνές προσφυγικό δίκαιο, αυτό μάλιστα ειπώθηκε και στη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών, να μην αναφερόμαστε σε επαναπροώθηση αλλά σε επανεισδοχή, γι' αυτό χρησιμοποιούνται αυτές οι εκφράσεις. Γιατί είναι παράνομο αυτό, ο πρόσφυγας με βάση το διεθνές δίκαιο έχει δικαίωμα να πάει στη χώρα που θέλει, άρα κακώς εγκλωβίζονται εδώ. Ο πρόσφυγας, εφόσον είναι πρόσφυγας, έπρεπε να πάει όπου θέλει, Γερμανία, Δανία κ.α. και οι χώρες αυτές μπορούν να τους αφομοιώσουν. Είναι στοιχειώδες ανθρώπινο δικαίωμα αυτός που έχει χάσει την οικογένειά του να θέλει να επανασυνδεθεί.

(...) Είμαστε ακόμη στην αρχή. Γιατί οι άνθρωποι όσο αντέχουν ακόμη και οι ίδιοι οι πρόσφυγες, αλλά και ο ελληνικός λαός που τους φιλοξενεί και έχει αλληλεγγύη και σωστά κάνει και πρέπει αυτό να ενισχυθεί παραπέρα, αλλά όσο ο καιρός θα περνά και οι ίδιοι θα βρίσκονται μπροστά σε αδιέξοδα στέγασης, σίτισης, τι θα κάνουν τα παιδιά τους; Μπορεί να βρεθούμε σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις.

Γι' αυτό λέμε εμείς ότι η μοναδική λύση είναι η απευθείας μεταφορά τους στους χώρους προορισμού τους, όπως επίσης και η απευθείας μεταφορά από τις χώρες πρώτης υποδοχής, Τουρκία, Ιορδανία και Λίβανο.

• Για την αποφυλάκιση του χρυσαυγίτη δολοφόνου Γ. Ρουπακιά:

«Είναι πολιτικά τουλάχιστον απαράδεκτο αυτό που συμβαίνει. Γιατί αν πάρεις το γράμμα του νόμου βεβαίως μετά από ένα 18μηνο πρέπει να αφεθεί ελεύθερος ο κατηγορούμενος. Ομως, εδώ υπάρχουν ευθύνες διαχρονικά, όλα αυτά τα 3 χρόνια που ξεκίνησε η υπόθεση. Και το χρόνο που ήταν κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και τον προηγούμενο που ήταν κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ. Καθυστέρησε το έργο της προανάκρισης για να ξεκινήσει η δίκη. Καθυστέρησε η Βουλή να ζητήσει την άρση της ασυλίας ώστε να δικαστούν οι βουλευτές, γιατί εντάσσονται μέσα στην ίδια δίκη. Μετά ο χώρος που βρέθηκε ήταν ακατάλληλος, δεν ήταν λειτουργικός και οι καθυστερήσεις και οι χειρισμοί που έγιναν ήταν απαράδεκτοι. Με τη συνεχή καθυστέρηση της διαδικασίας από τους δικηγόρους της εγκληματικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής, και τα αποδέχονταν αυτά το δικαστήριο και η προϊσταμένη πολιτική αρχή. Και το ζήτημα είναι ότι δεν άφησαν μετά και με πολιτική παρέμβαση και με απόφαση του Δικηγορικού Συλλόγου να διεξαχθεί η δίκη τις μέρες των απεργιών.

Αν τα βάλουμε όλα αυτά κάτω μας έφεραν ως εδώ. Το ζήτημα είναι ότι μπορεί να μην τέλειωνε όλο το φάσμα αυτής της δίκης, γιατί είναι μεγάλη δίκη, όμως τουλάχιστον η υπόθεση του Π. Φύσσα, που είναι ομολογημένη εγκληματική πράξη του συγκεκριμένου μαζί με τους συνεργούς του, θα έπρεπε να λήξει».