Στην ομιλία της στα Τρόπαια, η Κυριακή Καμαρινού, κόρη του Αρίστου Καμαρινού, Ταγματάρχη του 1ου Τάγματος της 22 Ταξιαρχίας της 3ης ηρωικής Μεραρχίας του ΔΣΕ, αναφέρθηκε εκτενώς στη διάρθρωση και στη δράση του Δημοκρατικού Στρατού στην Πελοπόννησο, αλλά και στην ιστορία του Λαϊκού Διδασκαλείου. Ανάμεσα σε άλλα, είπε: «Δυστυχώς μετά από 70 χρόνια παραμένει και πάλι επίκαιρο το αίτημα να καλύπτεται η Παιδεία, ως βασική κοινωνική ανάγκη, καθολικά και δωρεάν! Σκληρή και πικρή πραγματικότητα αποτελούν η ημιμάθεια, το σμπαράλιασμα των νεανικών συνειδήσεων από τη σκόπιμη διαστρέβλωση της Ιστορίας των αγώνων των λαών και τον ωμό αντικομμουνισμό, από τη μεταφυσική κι αποσπασματική - αντιεπιστημονική προσέγγιση της γνώσης, από τον στραγγαλισμό της νεότητας στα όρια του σάπιου συστήματος της εκμετάλλευσης, των ψευδαισθήσεων της χημικής και "διαδικτυακής" ναρκω-μανίας, της αποστράτευσης.

Και μέσα σ' αυτήν την εχθρική κατάσταση που αναβιώνει στο παρόν, αισθανόμαστε ακόμη περισσότερο επίκαιρο το παράδειγμα του Δασκάλου που επιμένει να διαφωτίζει τον εργαζόμενο λαό, μορφώνοντας τα παιδιά του, στρατευμένος στην υπόθεση του φωτεινού μέλλοντος της ανθρωπότητας. Κόντρα στις σύγχρονες σειρήνες του σκοταδισμού (τα διαφημιζόμενα ευρωπαϊκά προγράμματα, σεμινάρια δεξιοτήτων, ταξίδια και βραβεία ψευτοαριστείας, την πανταχού παρούσα "αξιολόγηση" της συμμόρφωσης στα κυρίαρχα πρότυπα του καπιταλιστικού συστήματος...) και παρά το συνεχή βομβαρδισμό θανατηφόρων αυταπατών (περί εθελοντισμού και συμμετοχής των πολιτών, κοινωνικής κινητικότητας και... επιχειρηματικότητας) και την επιδημία της μοιρολατρίας, εμείς εξακολουθούμε να αντιστεκόμαστε: "Διαπαιδαγωγούμε τους διαπαιδαγωγητές" μέσα απ' την ταξική πάλη, εκπαιδεύουμε άξιους δασκάλους του λαού μας, εκείνους που διδάσκουν - και μάχονται μαζί - να σταματήσει η ταξική επιλογή στην εκπαίδευση και η ανισότητα στην κοινωνία, να βασιλεύσει δηλαδή ο κόσμος της δουλειάς, ο μόνος που δε φοβάται, αλλά χρειάζεται την ανθρωπιά και την ειρήνη. Ωστε οι μαθητές τους να γράψουν αύριο με το μυαλό και τα χέρια τους την αληθινή Ιστορία, την Ιστορία που όλες οι προηγούμενες γενιές χάραξαν με τους αγώνες και το αίμα τους, μην προσδοκώντας άλλο μνημείο αθανασίας από "το σοσιαλισμό που θα οικοδομήσουμε στην πράξη"».