«Βέβαια, οι παρεμβάσεις πολλές φορές ξεπερνούν τις εισηγήσεις και είναι γεγονός ότι κάναμε πανελλήνιο ρεκόρ σήμερα παρεμβάσεων. Αυτό δείχνει, βέβαια, αν μη τι άλλο, ότι υπάρχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον για το ζήτημα και ως εκ τούτου κατανοείται, γιατί δεν εγκαταλείπουμε εύκολα το μικρόφωνο οι παρεμβαίνοντες.

Θα περιοριστώ σε δύο συγκεκριμένα θέματα, που αφορούν το νομοθετικό κείμενο μέσα απ' το οποίο κινείται σήμερα στην Ελλάδα η δίωξη, υποτίθεται, της τρομοκρατίας και γενικότερα του εγκλήματος και αυτά είναι η συνθήκη Σένγκεν, η οποία τέθηκε σε ισχύ στη χώρα μας με τον νόμο 2514/97 και ο πρόσφατος νόμος 2472/97, για την προστασία του ατόμου από την επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, που συνδέονται άμεσα και έμμεσα με τις εθνικές και ευρωπαϊκές κατευθυντήριες για την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας.

Και αυτό γιατί οι ρυθμίσεις που περιέχουν, συγκροτούν τη θεσμική βάση, μέσω της οποίας αμβλύνονται οι περιορισμοί στη δράση των ελληνικών και ευρωπαϊκών μηχανισμών καταστολής, εις βάρος θεμελιωδών δημοκρατικών δικαιωμάτων, στο όνομα της προστασία της δημόσιας τάξης και ασφάλειας, όπως εξειδικεύεται κατ' εξοχήν με τη μορφή της καταπολέμησης του κοινού και οργανωμένου εγκλήματος και της υποτιθέμενης ανάγκης εξάρθρωσης της τρομοκρατίας.

Λαμβανομένου, μάλιστα, υπόψη ότι η σύμβαση της εφαρμογής της συμφωνίας Σένγκεν έχει προσυπογραφεί απ' όλες σχεδόν τις χώρες - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, όπως φυσικά και από την Ελλάδα, ενώ ο νόμος 2472/97 λειτουργεί στη χώρα μας συμπληρωτικά για την εφαρμογή της, γίνεται αντιληπτό ότι οι διατάξεις τους διαμορφώνουν ένα εθνικό και ευρωπαϊκό σύστημα κανόνων αυξημένης ισχύος και γενικότερης εφαρμογής.

Πιο συγκεκριμένα, η δημόσια τάξη και ασφάλεια προβάλλονται στα παραπάνω νομοθετικά κείμενα, ως θεμελιώδη αντικείμενα προστασίας για τη διαφύλαξη των οποίων επιτρέπεται η χρήση κάθε μορφής αστυνομικών μεθόδων επιτήρησης του ατόμου.

Προσφέρουν, δηλαδή, τη νομιμοποιητική βάση για τη λήψη μέτρων πρόληψης και ελέγχου συμπεριφορών προσώπων και μόνο με το χαρακτηρισμό τους ως υπόπτων για τέλεση εγκλημάτων ή ανάπτυξη τρομοκρατικής δράσης. Διαμορφώθηκε έτσι ένα νομοθετικό πλέγμα μέσων διακρατικής αστυνόμευσης, που υπονομεύει βασικά ατομικά δικαιώματα και συνταγματικές αρχές προστασίας του πολίτη.

Ετσι, με τη Συνθήκη Σένγκεν, προβλέπεται για τη διαφύλαξη της δημόσιας τάξης και ασφάλειας, η δυνατότητα στο άρθρο 5, απαγόρευσης εισόδου στις συμβαλλόμενες χώρες αλλοδαπών. Για τον ίδιο λόγο επιτρέπονται οι κάθε μορφής διασυνοριακοί έλεγχοι στο άρθρο 6, σε πρόσωπα και η υποχρεωτική και άμεση απομάκρυνση αλλοδαπού από τις συμβαλλόμενες χώρες στο άρθρο 23 της συνθήκης, αν αυτό επιβάλλουν λόγοι που ανάγονται στην εθνική ασφάλεια και δημόσια τάξη.

Παράλληλα, και μόνο με την επίκληση ενδείξεων συμμετοχής ή υποψίας συμμετοχής σε αξιόποινες πράξεις, τα αστυνομικά και κάθε κατηγορίας κατασταλτικά όργανα ενός κράτους, αποκτούν το δικαίωμα εισόδου και παρακολούθησης του προσώπου αυτού, σε οποιαδήποτε από τις συμβαλλόμενες χώρες, σύμφωνα με το άρθρο 40.

Επιπλέον, μέσω του συστήματος πληροφοριών Σένγκεν, διασφαλίζεται το ηλεκτρονικό υπερεθνικό φακέλωμα με την καταχώριση δεδομένων και πληροφοριών, που αφορούν ατομικά στοιχεία προσώπων, για την προστασία πάλι της δημόσιας τάξης και ασφάλειας στα άρθρα 92 και 93, ενώ για τον ίδιο πάλι λόγο θεσπίζεται η επονομαζόμενη διακριτική παρακολούθηση προσώπων, ακόμη και αν υπάρχουν ενδείξεις και μόνο για προπαρασκευαστικές ενέργειες που θεωρούνται ότι προετοιμάζουν το έδαφος για την τέλεση αξιόποινων πράξεων σύμφωνα με το άρθρο 49 της σύμβασης».

«Οσον αφορά στον νόμο 2472/97 για την προστασία του ατόμου από την επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, που υποτίθεται ότι στοχεύει, όπως και ο τίτλος του ορίζει στη διασφάλιση των πολιτών από την αθέμιτη συλλογή και επεξεργασία πληροφοριών, που ανάγονται στην ιδιωτική τους ζωή, θα αρκεστώ στην επισήμανση των διατάξεων ενός μόνο άρθρου.

Ενός άρθρου που ανοίγει το δρόμο για την πλήρη νομιμοποίηση στην πράξη του πλήρους ηλεκτρονικού φακελώματος όλων μας, ακόμη και με πληροφορίες, που αφορούν τα πλέον απόρρητα και ευαίσθητα στοιχεία της προσωπικότητας και της ιδιωτικής ζωής.

Και να σκεφτεί κανείς ότι η θέσπιση αυτού του νόμου προηγήθηκε της ενεργοποίησης της συμφωνίας Σένγκεν, προκειμένου να περιοριστούν οι πιθανότητες καταχρηστικής εφαρμογής εις βάρος του ατόμου του συστήματος πληροφοριών Σένγκεν.

Αναφέρομαι στο άρθρο 7 του νόμου 2472/97, το οποίο αποτελεί κυριολεκτικά υπόδειγμα αντιδημοκρατικής και αντισυνταγματικής νομοθετικής απόκλισης. Με τις διατάξεις του γίνεται επιτρεπτή η συλλογή και επεξεργασία, πέρα των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα και αυτών των δεδομένων που χαρακτηρίζονται ως ευαίσθητα.

Παρενθετικά πρέπει να σημειωθεί ότι ως δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα λογίζονται πληροφορίες που αναφέρονται σε στοιχεία της ταυτότητας ενός ατόμου, όπως το επώνυμο και το όνομά του, τα ιδιαίτερα και αναλλοίωτα φυσικά του χαρακτηριστικά, η ημερομηνία και ο τόπος γέννησής του, το φύλο και η ιθαγένειά του.

Ευαίσθητα δεδομένα, σύμφωνα με τον ορισμό τους στο νόμο 2472/97 αποτελούν τα δεδομένα που αφορούν τη φυλετική ή εθνική προέλευση, τα πολιτικά φρονήματα, τις θρησκευτικές ή πολιτικές πεποιθήσεις, τις φιλοσοφικές πεποιθήσεις, τη συμμετοχή σε ένωση, σωματείο και συνδικαλιστική οργάνωση, την υγεία και ακόμη την ερωτική ζωή.

Ολα αυτά τα ευαίσθητα άκρως προσωπικά και προσδιοριστικά της ατομικής ελευθερίας στοιχεία, μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενα συλλογής και επεξεργασίας, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 7 του νόμου 2472/97, σε 7 περιπτώσεις που προβλέπονται ως εξαιρέσεις από τη γενική απαγόρευση συλλογής τους και που στην πραγματικότητα, όμως, μεταβάλλονται σε κανόνα, λόγω του διευρυμένου αριθμού τους και των λόγων που επιτρέπουν τη συλλογή και επεξεργασία τους.

Για παράδειγμα, τα παραπάνω ευαίσθητα δεδομένα μπορούν να γίνουν αντικείμενα συλλογής και επεξεργασίας, αν αυτό κρίνεται απαραίτητο, για την εξυπηρέτηση των αναγκών της εθνικής ασφάλειας και της εγκληματολογικής πολιτικής και αφορά τη διακρίβωση εγκλημάτων, σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στο άρθρο 7 παρ. 2, περίπτωση ε.

Και μόνο αυτή η εξαίρεση από την απαγόρευση συλλογής τους, αρκεί, για να φακελωθούν όλοι οι Ελληνες πολίτες και όσοι ξένοι διαμένουν στη χώρα μας και μάλιστα με στοιχεία που ακόμη και σε περιόδους δικτατορίας, όπως αυτής του Μεταξά και της πρόσφατης του Παπαδόπουλου, δεν αποτελούσαν αντικείμενα ενδιαφέροντος των οργάνων ασφαλείας, όπως είναι η ερωτική ζωή, η υγεία και οι θρησκευτικές πεποιθήσεις.

Γιατί, βέβαια, η επίκληση τόσο γενικών, ελαστικών, αόριστων και πολυερμηνευόμενων λόγων, όπως η εξυπηρέτηση των αναγκών της εθνικής ασφάλειας και της εγκληματολογικής πολιτικής, μπορούν να περιλαμβάνουν περιπτώσεις από την επικίνδυνη οδήγηση, τις επαναλαμβανόμενες τροχαίες παραβάσεις, τα συχνά ταξίδια στο εξωτερικό, τις επαφές με τουρίστες και τις συνδικαλιστικές συνεργασίες, με αλλοδαπούς εκπροσώπους εργατικών ενώσεων, μέχρι τις καταλήψεις χώρων, τις εργατικές κινητοποιήσεις κάθε μορφής ή τις κοινωνικές διαμαρτυρίες».

«Απομένει, βέβαια, να διερωτηθούμε με ποιους τρόπους θα γίνεται η περισυλλογή αυτών των στοιχείων. Με το χαφιέ της γειτονιάς μας; Αρκεί αυτός για τον έλεγχο της ερωτικής μας ζωής και των θρησκευτικών, ιδεολογικών ή φιλοσοφικών μας πεποιθήσεων; 'Η θα αξιοποιούνται οι σύγχρονες τεχνολογικές δυνατότητες, όπως οι υποκλοπές προσωπικών τηλεφωνικών επικοινωνιών, οι κρυφές κάμερες και οι δορυφορικές λήψεις εικόνων της κρεβατοκάμαράς μας;

Υπάρχει, βέβαια, πάντα ανοιχτό το ενδεχόμενο της καταπολέμησης της ανεργίας, με τη δημιουργίας ενός πολυπληθούς σώματος κρυφών ασφαλιτοχαφιέδων, που θα παρακολουθούν ποιους συναντάμε και με ποιους κάνουμε παρέα, ό,τι γράφουμε, λέμε σε κοινωνικές εκδηλώσεις και σε ημερίδες όπως αυτή ή επιστημονικές συζητήσεις, προς δόξα των αναγκών της εθνικής ασφάλειας και της προστασίας της δημόσιας τάξης.

Είναι προφανές αγαπητές φίλες και φίλοι, ότι η συμφωνία Σένγκεν και οι νόμοι όπως ο παραπάνω, που θεσμοθετούν και νομιμοποιούν τη διαρκή παρακολούθηση και το ολοκληρωμένο φακέλωμα πολιτών και μεταναστών στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, δε στοχεύουν στην καταπολέμηση του εγκλήματος και πολύ περισσότερο, δεν αιτιολογούνται στο όνομα των αναγκών εξάρθρωσης της τρομοκρατίας.

Σε τελική ανάλυση, τελευταία όχι μόνο δε βρίσκεται σε έξαρση, αλλά, αντίθετα, τείνει ως κοινωνικό φαινόμενο να εξαφανιστεί. Αυτό που δεν έχει εξαφανιστεί, και ευτυχώς ακόμη, είναι οι κοινωνικοί και εργατικοί αγώνες για ένα καλύτερο μέλλον των λαών της Ευρώπης.

Αυτούς τους αγώνες τους πρωτοπόρους των λαϊκών κινητοποιήσεων και τους μαχητικά συμπορευόμενους μαζί τους, επιδιώκουν να ελέγχουν, να παρακολουθούν και τελικά να εξουδετερώνουν τα σύγχρονα μοντέλα κρατικής αστυνόμευσης και καταστολής που προωθούνται από τους φορείς και διαχειριστές της πολιτικής εξουσίας στις χώρες της Ευρώπης. Ευχαριστώ».