Δεν μπορεί παρά να συμφωνήσει κανείς, στα περισσότερα σημεία, με τις διαπιστώσεις του πολύ ενδιαφέροντος άρθρου της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη στο «Ριζοσπάστη» της Παρασκευής 3 του Αυγούστου για τη δικτατοριοποίηση της «παγκοσμιοποίησης».
Χρειάζεται, όμως, να τονιστούν ορισμένα πράγματα σχετικά με τη φύση και τη μελλοντική πορεία της «παγκοσμιοποίησης» για να γίνουν πιο καθαρές οι επιδιώξεις, η στρατηγική και οι πρακτικές του πολυεθνικού κεφαλαίου, που τώρα δρα σε συνθήκες μεγάλου βαθμού διεθνοποίησης της αγοράς και παγκόσμιας κυριαρχίας του σκληρού πυρήνα του μονοπωλιακού κεφαλαίου.
Κατ' αρχάς η «δικτατοριοποίηση» της «παγκοσμιοποίησης» δεν αποτελεί κάποιο νέο φαινόμενο. Η δράση του διεθνικού κεφαλαίου, η δράση του ιμπεριαλισμού αποτελεί έκφραση της αστικής δημοκρατίας και η «δημοκρατία» αυτή δεν είναι παρά η δικτατορία της αστικής τάξης, του κεφαλαίου, πάνω στον υπόλοιπο πληθυσμό. Η δικτατορία αυτή εφαρμόζεται με διάφορες μορφές και σχήματα, ανάλογα με τις κάθε φορά διαμορφωμένες συνθήκες, άλλοτε με μανδύα κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, άλλοτε με περιορισμένο και κουτσουρεμένο κοινοβουλευτισμό και άλλοτε με ανοιχτά στρατοκρατικά, δικτατορικά καθεστώτα. Πάντα, όμως, σε κάθε περίπτωση, η εξουσία της αστικής τάξης είναι δικτατορία και γι' αυτό και στο στάδιο ανάπτυξης αυτής της εξουσίας αντιστοιχεί ένας κρατικός μηχανισμός με έντονο κατασταλτικό χαρακτήρα, ένας μηχανισμός επιβολής, με την ανοιχτή βία αν χρειαστεί, των συμφερόντων και των πολιτικών επιλογών της τάξης των καπιταλιστών.
Απ' αυτήν την άποψη, λοιπόν, δεν πρέπει να εκπλήσσει το γεγονός ότι οι πρόσφατες εξελίξεις, ιδιαίτερα οι αντιδράσεις του λαϊκού κινήματος σ' αυτό που ονομάζεται «παγκοσμιοποίηση», έχουν οδηγήσει σε υπέρμετρη χρήση των μηχανισμών καταστολής από μέρους των κρατούντων. Η τάση αυτή, δηλαδή της ισχυροποίησης της κρατικής βίας και των κατασταλτικών μηχανισμών του αστικού κράτους, πηγαίνει χέρι χέρι με την εξάπλωση της κυριαρχίας του ιμπεριαλισμού, την εμπέδωση της θέσης του μονοπωλιακού κεφαλαίου στις διεθνείς οικονομικές και πολιτικές σχέσεις.
Το άλλο θέμα που απαιτεί παραπέρα σκέψη είναι, πώς θα εξελιχθεί από εδώ και πέρα, μετά τη Γένοβα, η «παγκοσμιοποίηση»; Θα εξελιχθεί σε πιο δημοκρατική βάση, ή θα συνεχίσει την πορεία παραπέρα δικτατοριοποίησης στην αντιμετώπιση του λαϊκού παράγοντα και στην εξάσκηση της εξουσίας; Δεν υπάρχουν, νομίζω, πολλά περιθώρια ελπίδων ότι το διεθνές μονοπωλιακό κεφάλαιο, οι ηγέτες της G8, είναι αποφασισμένοι να προχωρήσουν σε δημοκρατικότερο δρόμο. Τόσο η προηγούμενη ιστορική εμπειρία από την εξέλιξη και τη δράση του αστικού κράτους στο στάδιο του ιμπεριαλισμού, όσο και οι πρόσφατες εξελίξεις μετά τη Γένοβα ενισχύουν την άποψη ότι ο ιμπεριαλισμός θα κινηθεί σε αντιδραστικότερη βάση με πιο έντονα τα στοιχεία της δικτατορικής εξάσκησης εξουσίας.
Ηδη οι ηγέτες της ΕΕ προτείνουν την ίδρυση των ευρω-ΜΑΤ και ο Γερμανός υπουργός Εσωτερικών, Οτο Σίλι, δηλώνει δημόσια ότι «σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να υπάρξει υποχώρηση του κράτους». Με την άποψη αυτή συμφωνούν οι κυβερνήσεις των χωρών της ΕΕ και έχει ήδη μπει σε κίνηση η ίδρυση της Ευρωαστυνομίας, ενός διεθνούς μηχανισμού καταστολής, κοντά στους ήδη υπάρχοντες. Αλλά και οι εξελίξεις στη χώρα μας - με την εφαρμογή του «τρομονόμου», το νομοσχέδιο για την κατάργηση των διαδηλώσεων - δείχνουν ότι και η χώρα μας κινείται στην κατεύθυνση της δικτατοριοποίησης στην άσκηση της εξουσίας.
Η προδιαγεγραμμένη πορεία συνεπώς είναι ότι, πέρα από τους πιθανούς ελιγμούς και μεταμφιέσεις που θα επιχειρηθούν από την ηγεσία του ιμπεριαλισμού για να ξεγελάσουν τον κόσμο, η «παγκοσμιοποίηση» θα κινείται σε όλο και αντιδραστικότερη κατεύθυνση με περισσότερη βία και ισχυρότερο κατασταλτικό μηχανισμό. Την πορεία αυτή μπορεί να την αλλάξει μόνο το λαϊκό κίνημα των χωρών του κόσμου. Μόνο οι λαοί με τον αγώνα τους μπορούν να παρεμβάλλουν εμπόδια και να μην επιτρέψουν τα πράγματα να εξελιχθούν όπως τα σχεδιάζουν οι ισχυροί της Γης, οι εκπρόσωποι του αδηφάγου μονοπωλιακού κεφαλαίου. Ο συντονισμός, η οργάνωση, το πλάτεμα αυτού του αγώνα και ο σωστός πολιτικός του προσανατολισμός στην κατεύθυνση της ρήξης με την εξουσία του κεφαλαίου, είναι ο παράγοντας που στην πορεία του χρόνου θα αποτελέσει τη δύναμη αντίστασης στην «παγκοσμιοποίηση», που μπορεί να ανοίξει δρόμους για αλλαγή του σκηνικού.
Στράτος ΜΑΥΡΑΝΤΩΝΗΣ
Feeds
Τροχιοδεικτικές βολές ενόψει συνεδρίου 
