Για να αποκρύψουν τη σύμπλευση με τα άλλα αστικά κόμματα, που αποκαλύπτει και το χαρακτήρα του νομοσχεδίου, τα στελέχη της κυβέρνησης προκλητικά διακήρυτταν από το βήμα της Βουλής ότι η «κοινωνική οικονομία» είναι τομέας έξω από τις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, με αποκορύφωμα την τοποθέτηση της βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Εύης Καρακώστα, που είπε ότι η «κοινωνική οικονομία» βοηθάει «βήμα βήμα να αλλάξουμε νοοτροπία στη χώρα μας» και ότι «έτσι θα κερδίσει η αριστερά και θα έχουμε ελπίδα να φτάσουμε στο σοσιαλισμό»!

Ο υπουργός Εργασίας, Γ. Κατρούγκαλος, ανέφερε ότι το νομοσχέδιο είναι σημαντικό «γιατί η κοινωνική οικονομία, ο λεγόμενος τρίτος τομέας, αφορά τους ίδιους τους εργαζόμενους, που μπορούν ειδικά σε συνθήκες κρίσης να αυτοδιαχειρίζονται τομείς οικονομικής δραστηριότητας έξω από το κράτος και στο περιθώριο της αγοράς». Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Χρ. Μαντάς ανέφερε ότι η «κοινωνική οικονομία» «μπορεί εν δυνάμει να βοηθήσει ανθρώπους, νέους, άνεργους, επιστήμονες κ.λπ., να δώσει μια κατεύθυνση και μια έμπνευση για ένα σύστημα, που, μπορούμε να μιλήσουμε πάρα πολύ γι' αυτό, θα έρθει με διάφορους συγκεκριμένους τρόπους».

Απαντώντας σε όλα αυτά τα ιδεολογήματα, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ Θανάσης Παφίλης ανέφερε μεταξύ άλλων: «Μη στεναχωριέστε για την κριτική που σας κάνει το ΚΚΕ, έχετε συμμάχους: ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, Ενωση Κεντρώων, ΟΟΣΑ, ΕΕ, ΣΕΒ, Ευρωκοινοβούλιο, μαζί σας όλοι. Ολοι αυτοί στηρίζουν τις καινοτόμες αυτές ιδέες σας που θα οδηγήσουν μάλιστα και στο σοσιαλισμό. Ελεος! (...)

Βγαίνετε εδώ και ντύνετε με αριστερή φρασεολογία μία πολιτική διαχείρισης του αστικού κράτους, που προωθείται από το ίδιο το καπιταλιστικό κράτος και τους καπιταλιστές και που στηρίζεται με χέρια και με πόδια από όλες τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις για να βοηθήσουν το βασικό σκοπό της καπιταλιστικής οικονομίας, τη διευρυμένη αναπαραγωγή του κεφαλαίου. Και επειδή αυτά μπορεί να φαίνονται λίγο θεωρητικά, για να δούμε: Στη Μ. Βρετανία ο καταναλωτικός συνεταιρισμός "Ντι Κοπερέιτιβ" με 123.000 υπαλλήλους, αυτοί με τι σχέσεις δουλεύουν, με σοσιαλιστικές; Δεν τους εκμεταλλεύονται στυγνά; Εντάξει, έχετε προσκυνήσει, έχετε υποταχθεί, έχετε αναλάβει να διαχειριστείτε και να βγάλετε τον καπιταλισμό από τα αδιέξοδα, αλλά υπάρχουν και ορισμένα όρια».

«Ποια είναι η μεγάλη σας προσφορά με τη διαφήμιση αυτής της υποτιθέμενης κοινωνικής οικονομίας;», είπε σε άλλο σημείο ο Θανάσης Παφίλης, και συνέχισε: «Οτι δημιουργούνται αυταπάτες πως μπορεί οι εργαζόμενοι να αλλάξουν τις συνθήκες υπέρ της εργατικής τάξης, δηλαδή να πάρουν αυτοί την εξουσία, χωρίς ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου. Οτι μπορεί να συνυπάρχει το κεφάλαιο με μια "κοινωνική οικονομία", η οποία θα δημιουργεί και προϋποθέσεις για το πέρασμα στο σοσιαλισμό».

Ο ειδικός αγορητής του ΚΚΕ, Χρήστος Κατσώτης, επισήμανε ότι η «κοινωνική οικονομία» αποτελεί «βασικό μοχλό για την ιδιωτικοποίηση και παράδοση στο κεφάλαιο κοινωνικών υπηρεσιών που καλύπτονταν από το κράτος. Κοινωνικές ανάγκες που καλύπτονταν με ευθύνη του κράτους, μεταφέρονται στις πλάτες των εργαζομένων που θα πρέπει να πληρώνουν ακριβά».

Ως παράδειγμα ανέφερε ότι «ήδη η κυβέρνηση προσπάθησε να πείσει τις καθαρίστριες των δημόσιων σχολείων να κάνουν ΚΟΙΝΣΕΠ, απαλλάσσοντας τον κρατικό προϋπολογισμό από τη μισθοδοσία τους και την Ασφάλισή τους», προσθέτοντας ότι «η μείωση αυτών των δαπανών αξιοποιείται από τις κυβερνήσεις για νέες φοροελαφρύνσεις, για επιδοτήσεις προς το μεγάλο κεφάλαιο. Είναι ο δότης για το κεφάλαιο».

Σε άλλο σημείο τόνισε: «Ο όρος "κοινωνική οικονομία", όπως και το περιεχόμενο του όρου, είναι τελείως αντιεπιστημονικός και αποπροσανατολιστικός. Ο δημόσιος και ιδιωτικός τομέας στον καπιταλισμό εξυπηρετούν τις ίδιες ανάγκες, τις ανάγκες της διευρυμένης αναπαραγωγής του κεφαλαίου. Το κεφάλαιο είναι κοινωνική σχέση. Η δράση και ο έλεγχός του δεν αφορούν την ξεχωριστή επιχείρηση, αλλά το σύνολο της καπιταλιστικής οικονομίας. Στην πραγματικότητα, κάθε επιχείρηση που δρα μέσα στον καπιταλισμό, εξυπηρετεί την κερδοφορία του κεφαλαίου.

Η μοναδική διέξοδος για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών είναι η κοινωνικοποίηση του συνόλου των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, η ανάπτυξή τους με επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο. Αυτό προϋποθέτει ανατροπή της πολιτικής εξουσίας του κεφαλαίου, προϋποθέτει λαϊκή εξουσία που είναι η μόνη που θα οδηγήσει την κοινωνία στην πραγματική ευημερία. Μόνο τότε εξαλείφονται η πείνα, η φτώχεια και οι ελλείψεις σε μέσα συντήρησης, ασφαλείς κατοικίες, η ανεργία και ο ζυγός της μισθωτής εργασίας».

Ο Μανώλης Συντυχάκης τόνισε: «Με τον παραπλανητικό τίτλο "κοινωνική και αλληλέγγυα οικονομία" η κυβέρνηση επιχειρεί να δημιουργήσει αυταπάτες στα εργατικά - λαϊκά στρώματα, απόλυτα βολικές στους εκμεταλλευτές τους, ότι η απάντηση στην καπιταλιστική κρίση βρίσκεται μέσα στον καπιταλισμό, άρα δεν χρειάζεται να τον ανατρέψεις. Οτι αυτό το βάρβαρο σύστημα έχει λύσεις στα αδιέξοδα που το ίδιο γεννά και αναπαράγει, ότι και εσύ, εργάτη, άνεργε, γυναίκα διπλά καταπιεσμένη, και εσύ, νέε, μπορείς να γίνει αφεντικό.

Η μείωση των απαιτήσεων σε συνθήκες απόλυτης εξαθλίωσης, η κυριαρχία της αντίληψης ότι είναι πιο πιθανό να βρούμε μια διέξοδο μέσα στον καπιταλισμό παρά να τον ανατρέψουμε, αποτελεί το υπόβαθρο πάνω στο οποίο αναπτύσσονται οι θεωρίες της ενσωμάτωσης και της ταξικής συνεργασίας.

Αυτά τα εγχειρήματα της αυτοδιαχείρισης, της "κοινωνικής οικονομίας", δίνουν το φιλί της ζωής στον καπιταλισμό για τη διαιώνισή του. Η συγκυβέρνηση επιχειρεί να αποπροσανατολίσει την εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα και τους ανέργους λέγοντάς τους ότι η απάντηση στην καπιταλιστική κρίση, στη φτώχεια και την ανεργία δεν είναι ο δρόμος του οργανωμένου ανειρήνευτου ταξικού αγώνα για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, ούτε ο αγώνας για την κατάκτηση της δικής τους εξουσίας με κοινωνικοποιημένα τα μέσα παραγωγής, κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας και εργατικό - λαϊκό έλεγχο».

Οτι πρόκειται για ικανοποίηση των αναγκών του κεφαλαίου ανέδειξε ο Κώστας Στεργίου, αναφερόμενος σε συγκεκριμένα άρθρα του νομοσχεδίου. Οπως σημείωσε, διευρύνονται οι αρμοδιότητες και τα πεδία δράσης των ΚΟΙΝΣΕΠ και ανοίγει ο δρόμος στην πλήρη ιδιωτικοποίηση νευραλγικών τομέων στη Υγεία, στην Παιδεία, στην Ενέργεια, στην Υδρευση κ.α. Οι ΚΟΙΝΣΕΠ και οι συνεταιρισμοί εργαζομένων μπορεί να είναι κερδοσκοπικοί φορείς με θέσεις εργασίας που θα αμείβονται με βάση τον κατώτατο μισθό και θα λειτουργούν σαν κανονικές επιχειρήσεις αφού θα έχουν πρόσβαση στο Ταμείο Κοινωνικής Οικονομίας και στο Εθνικό Ταμείο Επιχειρηματικότητας, σε προγράμματα στήριξης της επιχειρηματικότητας αλλά και σε προγράμματα του ΟΑΕΔ αντλώντας τζάμπα εργασία για μεγαλύτερο κέρδος.