Εδώ και μερικές μέρες, η ΝΑΤΟική στρατιά των 3.500 ανδρών στοιχειώνει ήδη, κατά κύματα, «ασφαλείς» περιοχές της ΠΓΔΜ. Για να «αφοπλίσουν» λέει τους Αλβανούς αυτονομιστές του «Εθνικού Απελευθερωτικού Στρατού». Δίχως να έχει ακόμη... συμφωνηθεί (ανάμεσα σε ΝΑΤΟ και «UCK» «εννοείται»...) ο αριθμός των όπλων που θα έχουν την ευγενή καλοσύνη να καταθέσουν οι αυτονομιστές στις περιοχές που θα τους υποδείξει με την ίδια αβροσύνη η αποστολή. Ομως, ακόμη και η ίδια η ονομασία της ΝΑΤΟικής αποστολής, προδίδει και προδιαγράφει την κατάληξή της:«Απαραίτητη Συγκομιδή». Δηλαδή, ο καθείς «παραδίδει» ό,τι και όσα όπλα δεν του χρειάζονται... Και σ' αυτόν τον τραγελαφικό «αφοπλισμό» αναγκάστηκαν να συναινέσουν όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί των κοινοβουλευτικών κομμάτων της ΠΓΔΜ, συμπεριλαμβανομένης και της κυβέρνησης του πρωθυπουργού Λιούπτσο Γκεοργκιέφσκι.

Ολοι τους, εντός και εκτός Σκοπίων, γνωρίζουν και αναγνωρίζουν ότι η διαδικασία του «αφοπλισμού» δεν είναι παρά μία ΝΑΤΟική φιέστα, με το πρόσχημα της «βοήθειας» για τη δήθεν αποτροπή ενός μεγαλύτερου πολέμου που θα σημάνει πλέον και ντε φάκτο την οριστική διάλυση της νεοσύστατης -μόλις εννιά ετών ας μην ξεχνάμε...-ΠΓΔΜ. Ομως, όλοι τους την προσυπέγραψαν. Αλλοι, όπως οι Αλβανοί πολιτικοί ηγέτες Ιμέρ Ιμέρι και Αρμπεν Τζαφέρι, γιατί εξυπηρετούσε τα συμφέροντα της αλβανικής μειονότητας, και επομένως και τα δικά τους. Αλλοι, όπως ο πρωθυπουργός Λιούπτσο Γκεοργκιέφσκι, γιατί δεν μπορούσαν-λόγω των ισχυρών, έξωθεν, κυρίως πιέσεων- να κάνουν διαφορετικά παρά τις έντονες αντιρρήσεις και διαφωνίες τους.

Τότε προς τι η 30ήμερης διάρκειας, όπως έχει ανακοινωθεί, «Απαραίτητη Συγκομιδή»; Εάν οι 3.500 στρατιώτες του ΝΑΤΟ δεν πάνε εκεί για να «αφοπλίσουν», όπως διατείνεται το Βορειοατλαντικό Σύμφωνο, τους Αλβανούς αυτονομιστές τότε για ποιους λόγους μεταβαίνουν εκεί;

Δε χρειάζεται και μεγάλη σοφία, για να δει κανείς τις επιπτώσεις που θα έχει η ανάπτυξη της ΝΑΤΟικής επέμβασης στην ΠΓΔΜ ακόμη και εάν όλα πάνε καλά...

Ηδη, εδώ και καιρό και παρά τις λεκτικές, κατά καιρούς, καταδίκες του ΓΓ ΝΑΤΟ για τη δράση τού εκεί «UCK», το Βορειοατλαντικό Σύμφωνο, οι ΗΠΑ και η ΕΕ έχουν επιβάλει την αναγνώριση των Αλβανών αυτονομιστών στο πολιτικό τραπέζι των Σκοπίων δίχως να είναι απαραίτητη η εκεί άμεση παρουσία τους (καθώς την «εκπροσώπησή» τους έχουν αναλάβει εργολαβικά το ΝΑΤΟ και οι Αμερικανοί)...

Την ίδια ώρα, η ανάπτυξη της «Απαραίτητης Συγκομιδής» σε συγκεκριμένες περιοχές της ΠΓΔΜ δεν έχει στόχο τον οριστικό τερματισμό των συγκρούσεων αλλά την εδραίωση και καθιέρωση των βορειοδυτικών περιοχών της χώρας, που κατέλαβαν και ελέγχουν οι αυτονομιστές. Είναι δε ενδεικτική και μία σειρά γεγονότων.

Οπως το γεγονός πως λίγες ώρες πριν το Συμβούλιο Μόνιμων Πρεσβευτών του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες ανάψει το πράσινο φως για την ανάπτυξη των υπόλοιπων 3.100 στρατιωτών στην ΠΓΔΜ (βράδυ της περασμένης Τρίτης), το υπουργείο Αμυνας της χώρας είχε ανακοινώσει πως ο στρατός και οι ειδικές δυνάμεις της Αστυνομίας αποχωρούν από τις πρώτες γραμμές των- μέχρι πρότινος σφοδρών- συγκρούσεων για να «διευκολύνουν τη ΝΑΤΟική αποστολή». `Η πως όταν ο «πολιτικός ηγέτης» των Αλβανών αυτονομιστών, Αλί Αχμέτι, ήθελε- και έδωσε... παρά την αντίδραση της κυβέρνησης των Σκοπίων- συνέντευξη Τύπου στη Σιπκόβιτσα του Τέτοβο, ΝΑΤΟικοί αξιωματούχοι απάντησαν στις αντιδράσεις των Σκοπίων, λέγοντάς τους σαρκαστικά πως μάλλον δε θα ήταν σκόπιμο να χρησιμοποιήσουν στρατιωτικά ελικόπτερα και μαχητικά αεροπλάνα πάνω από την περιοχή (οιωνός «εναέριας απαγορευμένης ζώνης» τύπου Ιράκ...).

Δηλαδή, ο διαμελισμός της ΠΓΔΜ (με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ευρύτερη περιοχή) προχωρά σύμφωνα με το σχέδιο και τη βούλα του ΝΑΤΟ...

Ενώ, ήδη, το χρονοδιάγραμμα των υποτιθέμενων 30 ημερών (που υποτίθεται πως θα διαρκέσει η «Απαραίτητη Συγκομιδή») έχει ήδη τρόπον τινά παραβιαστεί! Καθώς ο αντίστροφος χρόνος μέτρησης δε μετρά από την περασμένη Κυριακή, (οπότε αναπτύχθηκαν οι πρώτοι 400 (κυρίως Βρετανοί και Τσέχοι στρατιώτες), αλλά όταν (μετά από περίπου 10 μέρες) ολοκληρωθεί η πλήρης ανάπτυξη της δύναμης του συνόλου των 3.500 στρατιωτών...

Απ' την άλλη, όπως άλλωστε αναγνώρισε και ο ΓΓ του ΝΑΤΟ, Λόρδος Τζορτζ Ρόμπερτσον (περασμένη Τετάρτη συνέντευξη Τύπου στις Βρυξέλλες), η συγκεκριμένη αποστολή ελλοχεύει «κινδύνους». Μεταξύ άλλων, αφ' ενός γιατί η «γυάλινη εκεχειρία» στην ΠΓΔΜ εξακολουθεί να παραβιάζεται σποραδικά (όπως φαίνεται κύρια από την πλευρά των Αλβανών αυτονομιστών), αφ' ετέρου γιατί στο παιχνίδι έχει μπει και το άλλο «νεόκοπο» παρακλάδι του «UCK» ονόματι «Αλβανικός Εθνικός Στρατός» (που απειλεί με νέες επιθέσεις, γιατί δεν ικανοποιείται το βασικό, όπως διακηρύσσει, αίτημα των Αλβανών για τη δημιουργία της Μεγάλης Αλβανίας!) και, τέλος, επειδή δεν είναι σενάριο φαντασίας η εμπλοκή ΝΑΤΟικών στρατιωτών σε πυρά ή ένοπλες συγκρούσεις, στις οποίες βεβαίως μπορούν να κάνουν χρήση πυρ (για λόγους αυτοάμυνας)... Αυτό το τελευταίο εξυπακούεται πως θα είχε ως συνέπεια δύο ενδεχόμενα: είτε την «άτακτη φυγή» των ΝΑΤΟικών στρατιωτών και τη ραγδαία επανέναρξη και κλιμάκωση των συγκρούσεων, είτε την εδραίωση και ενίσχυση της ΝΑΤΟικής δύναμης μέχρι τη μετατροπή του μισού ή εξολοκλήρου της ΠΓΔΜ σε προτεκτοράτο της λεγόμενης «διεθνούς κοινότητας». Και στις δύο περιπτώσεις «μάλλον» είναι προφανές ποιος ή καλύτερα ποιοι βγαίνουν κερδισμένοι...

Πέρα απ' όλα αυτά, δε θα πρέπει κανείς να ξεχνά, τις επιπτώσεις που προκαλεί η υπογραφείσα και επιτευχθείσα, με τη «μεσολάβηση» των απεσταλμένων ΗΠΑ και ΕΕ (Τζέιμς Πάρντιου και Φρανσουά Λεοτάρ), «ειρηνευτική συμφωνία» στις 13 του περασμένου Αυγούστου. Αυτή η «ειρηνευτική συμφωνία» που υπέγραψαν όλοι οι πολιτικοί ηγέτες της ΠΓΔΜ θα πρέπει να τεθεί σε εφαρμογή, αφού εννοείται προηγουμένως εγκριθεί -εκτός απροόπτου...-σε κανέναν μήνα από το κοινοβούλιο..

Η ίδια η συμφωνία μεταμορφώνει ριζικά και σε πολλά επίπεδα αυτό που μέχρι τώρα αποκαλείται ΠΓΔΜ. Σε συνταγματικό, κοινοβουλευτικό, διοικητικό, θεσμικό και εκπαιδευτικό επίπεδο. Ακόμη και σε επίπεδο ανασύνταξης και αναδιοργάνωσης των αστυνομικών δυνάμεων, στις οποίες θα πρέπει μέχρι το 2002-3 να έχουν ενταχθεί περίπου 2.000 Αλβανοί, ακόμη και αυτονομιστές υπό την προϋπόθεση πως δεν έχουν εκδοθεί εναντίον τους (τοπικά ή διεθνή) εντάλματα σύλληψης για εγκλήματα πολέμου (και όχι μόνον).

Με λίγα λόγια, η ΠΓΔΜ είτε λόγω της ΝΑΤΟικής επέμβασης, είτε λόγω της «συμφωνίας» παύει να υφίσταται. Οχι μόνον η χώρα, αλλά και η ίδια η κρίση περνά σε άλλο επίπεδο, είτε για να «παγώσει» προσωρινά, είτε για να συμπαρασύρει μαζί της- με το ένα ή άλλο πρόσχημα, με τον έναν ή άλλο τρόπο- και άλλες περιοχές ευρύτερα...