Η κριτική για κυβερνητική απραξία, που ακούγεται κύρια από την πλευρά της ΝΔ αλλά όχι μόνον, άλλους στόχους εξυπηρετεί. Πριν απ' όλα να κρύψει την ταύτιση με την κυβερνητική πολιτική στα βασικά ζητήματα και δεύτερον να πιέσει την κυβέρνηση για ακόμα πιο αποφασιστική προώθηση αυτών των μέτρων που είναι απαιτήσεις της ολιγαρχίας.

Το ΚΚΕ δεν έκανε και ούτε θα κάνει αυτήν την ανέξοδη κριτική. Με όλες του τις δυνάμεις μέσα κι έξω από τη Βουλή αντιτάχθηκε σ' αυτές τις επιλογές, προβάλλοντας ταυτόχρονα τη δική του πρόταση, την προοπτική των συσπειρώσεων και του λαϊκού μετώπου.

Με τις παρεμβάσεις του μέσα στη Βουλή αποκάλυψε τη βαθιά ταξική αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης.

Ετσι αντιτάχθηκε στην πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων και της λεγόμενης απελευθέρωσης της αγοράς, που η κυβέρνηση προώθησε μέσα από μια σειρά μέτρα και αποφάσεις. Μέτρα που ουσιαστικά έρχονται να παραδώσουν στα χέρια του κεφαλαίου κερδοφόρους τομείς της οικονομίας, ενώ οι εργαζόμενοι ως καταναλωτές θα αναγκάζονται να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη και να ακριβοπληρώσουν τις υπηρεσίες αυτές.

Αντιτάχθηκε στην ανατροπή των εργασιακών σχέσεων και των άλλων κατακτήσεων των εργαζομένων (κατάργηση του 8ωρου κλπ.), που στόχο έχουν να δημιουργήσουν συνθήκες για την ακόμα μεγαλύτερη εκμετάλλευση της εργατικής τάξης και των άλλων εργαζομένων.

Αντιτάχθηκε στα μέτρα περιορισμού των κοινωνικών παροχών και στα μέτρα για την υγεία, με τα οποία επιδιώκεται η εμπορευματοποίηση του κοινωνικού αγαθού της υγείας - πρόνοιας και η ενίσχυση της επιχειρηματικής δραστηριότητας με την ανάπτυξη του ιδιωτικού τομέα.

Ξεχωριστή όμως σημασία έχει η γενικότερη ενίσχυση του αυταρχικού οπλοστασίου με νέα μέτρα και την ενίσχυση των μηχανισμών καταστολής (συνοριακών φυλάκων, ειδικών φρουρών κλπ.), που αποκορύφωμά τους στάθηκε η ψήφιση του «τρομονόμου» που στόχο της έχει να αγορεύσει σε τρομοκράτες τους εργαζόμενους που παλεύουν για τα δικαιώματά τους και τον οποίον ψήφισαν μαζί ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.

Η γενικότερη αντιδραστική στροφή αποτυπώθηκε και στις νέες διατάξεις του Συντάγματος, που ψηφίστηκαν από την παρούσα Βουλή, που είναι αναθεωρητική. Είναι διατάξεις που έρχονται να διευκολύνουν την ενσωμάτωση της χώρας στην καπιταλιστική ολοκλήρωση στα πλαίσια της ΕΕ, ενισχύοντας τα δεσμά εξάρτησης, όπως για παράδειγμα το άρθρο 28 που προβλέπει τη συμμετοχή της χώρας μας στην ΕΕ, ενώ ταυτόχρονα αναγνωρίζει την υπεροχή του κοινοτικού δικαίου. Ενώ παραμένει άθικτο το βασικό αυταρχικό οπλοστάσιο, οι νέες διατάξεις διευκολύνουν τα νέα αντεργατικά μέτρα και την αφαίρεση των κατακτήσεων των εργαζόμενων. Μπροστά στις δυσκολίες που συναντά η προώθηση αυτών των επιλογών από τις αντιστάσεις των εργαζομένων, δε διστάζουν να προχωρήσουν ακόμα και στην περιθωριοποίηση αστικών θεσμών, όπως για παράδειγμα την υποβάθμιση της Βουλής, αφού με το νέο Σύνταγμα δίνεται η δυνατότητα να ψηφίζονται νομοσχέδια όχι από την Ολομέλεια της Βουλής, αλλά από επιτροπές. Δεν είναι ασφαλώς τυχαίο ότι η γενικότερη αυτή οπισθοδρόμηση, που αποτυπώνεται το νέο Σύνταγμα, είχε την ευρύτατη συναίνεση της ΝΔ.

Φυσικά, στα πλαίσια αυτού του άρθρου δεν είναι δυνατόν να αναφερθούμε αναλυτικά στα διάφορα μέτρα με τα οποία προωθήθηκε η κυβερνητική πολιτική, γι' αυτό και αναφερόμαστε στις πιο βασικές πλευρές.

Η δραστηριότητα των βουλευτών του ΚΚΕ δεν περιορίστηκε μόνον στην αποκάλυψη της αντιλαϊκής πολιτικής που ακολουθεί η κυβέρνηση. Με συνεχείς παρεμβάσεις μέσα από Αναφορές, Ερωτήσεις και Επερωτήσεις, στα πλαίσια του κοινοβουλευτικού ελέγχου, προσπάθησαν να αναδείξουν τα οξυμένα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι στους χώρους δουλιάς και κατοικίας από τα πιο μικρά μέχρι τα πιο μεγάλα, καθώς επίσης και ζητήματα προστασίας του περιβάλλοντος, πολιτισμού, αθλητισμού κλπ. Προβλήματα που αναμφίβολα θα οξυνθούν όσο θα ακολουθείται αυτή η πολιτική. Γι' αυτό και μεγάλο μέρος της δραστηριότητας των βουλευτών του ΚΚΕ ήταν η παρουσία στους μικρούς και μεγάλους αγώνες των εργαζομένων, που με την ανάπτυξή τους είναι σε θέση και να παρεμβάλουν σήμερα εμπόδια στις αντιλαϊκές επιλογές ή και να πετύχουν ορισμένες κατακτήσεις και με την προώθηση των συσπειρώσεων, την οικοδόμηση του λαϊκού μετώπου, να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για μια άλλη εξουσία, τη λαϊκή εξουσία. Αναγκαία όμως προϋπόθεση για να γίνουν αποφασιστικά βήματα στην κατεύθυνση αυτή είναι η ριζική ανατροπή του συσχετισμού των δυνάμεων, με την ολόπλευρη, αποφασιστική και εκλογική ενίσχυση του ΚΚΕ.