Το εξώφυλλο της έκδοσης που θα παρουσιαστεί στην αυριανή εκδήλωση

«... το 1975 όλες οι σοσιαλιστικές χώρες μαζί κάλυψαν περισσότερο από το 40% της παγκόσμιας βιομηχανικής παραγωγής. Στα 1951-1975 το ποσοστό συμμετοχής των σοσιαλιστικών χωρών στην παγκόσμια βιομηχανική παραγωγή διπλασιάστηκε (το 1950 ήταν περίπου 20%), ενώ το ποσοστό συμμετοχής της βιομηχανίας των αναπτυγμένων καπιταλιστικών χωρών μειώθηκε από 80% σε λίγο περισσότερο από 50%. Η αλλαγή αυτή ήταν αποτέλεσμα της γρηγορότερης ανάπτυξης της οικονομίας των χωρών του σοσιαλιστικού οικονομικού συστήματος. Το ειδικό βάρος της ΕΣΣΔ στην παγκόσμια βιομηχανική παραγωγή αυξήθηκε από 1% το 1922, σε 10% το 1937 και σε 20% το 1975».

Τα παραπάνω είναι μερικά από τα στοιχεία που περιέχονται στην πρώτη ενότητα της νέας έκδοσης της «Σύγχρονης Εποχής», με τίτλο «Επιτεύγματα και κατακτήσεις της εργατικής τάξης στο σοσιαλισμό», που θα παρουσιαστεί αύριο Τετάρτη, σε ειδική εκδήλωση της ΚΕ του ΚΚΕ. Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στις 8.30 μ.μ., στο Δημοτικό Θέατρο του Αιγάλεω «Αλέξης Μινωτής» (Μπαρουτάδικο), και θα μιλήσουν ο Γιάννης Πρωτούλης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, ο Στέφανος Λουκάς, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, και η Βιβή Δάγκα, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ. Θα ακολουθήσει καλλιτεχνικό πρόγραμμα.

Η νέα αυτή έκδοση, που εντάσσεται στην πολύμορφη δραστηριότητα για τα 100 χρόνια από την Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση, δίνει με εκλαϊκευτικό τρόπο στοιχεία τόσο από τα επιτεύγματα και τις κατακτήσεις στο σοσιαλισμό, όσο και από την οικονομική βάση στην οποία στηρίζονταν αυτά. Αναδεικνύει μέσα από σπάνια υλικά, πλούσια στοιχεία και οπτικό υλικό την ανωτερότητα των κομμουνιστικών σχέσεων παραγωγής που κατάφερε να οικοδομήσει η εργατική τάξη και επέτρεψαν να ικανοποιηθούν ανάγκες της, που ακόμα και σήμερα ο καπιταλισμός αδυνατεί να καλύψει.

Η έκδοση αναφέρει για παράδειγμα, για τον κεντρικό σχεδιασμό που εφαρμόστηκε στην ΕΣΣΔ: «Γινόταν με πενταετή σχέδια (πλάνα), τα οποία εκπονούνταν από τα αρμόδια όργανα, έμπαιναν σε παλλαϊκό διάλογο και μετά γίνονταν νόμος του κράτους. Το πενταετές πλάνο καθόριζε τι, πόσο και από ποιον θα παραχθεί, τις "επενδύσεις", την κατανομή της εργατικής δύναμης στους κλάδους και στις περιφέρειες (τις ανάγκες σ' επιστημονικό εξειδικευμένο κ.λπ. εργατικό δυναμικό και την κατανομή του), τις αμοιβές, την ανάπτυξη των κοινωνικών υπηρεσιών, της εκπαίδευσης, της υγειονομικής περίθαλψης, ανάπαυσης, αναψυχής κ.λπ.».

Ανάμεσα στις κατακτήσεις της εργατικής τάξης ξεχωρίζει το σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας στην ΕΣΣΔ. Διαβάζουμε μεταξύ άλλων στη δεύτερη ενότητα, που είναι αφιερωμένη στα επιτεύγματα του σοσιαλισμού σε μια σειρά τομείς:

«Προεπαναστατικά η Κοινωνική Ασφάλιση στη Ρωσία κάλυπτε μόνο 2 από τα 11 εκατομμύρια των εργαζομένων και οι εισφορές κατά τα 3/5 πληρώνονταν από τους ίδιους τους εργάτες. Στην ΕΣΣΔ, πριν την ανατροπή του σοσιαλισμού, η Κοινωνική Ασφάλιση κάλυπτε όλους τους εργαζόμενους στις κοινωνικοποιημένες μονάδες παραγωγής και στις υπηρεσίες και τα μέλη των οικογενειών τους και όλους τους κολχόζνικους (συνεταιρισμένους) αγρότες. Η Κοινωνική Ασφάλιση χρηματοδοτούνταν αποκλειστικά από τον κρατικό προϋπολογισμό, τα έσοδα του οποίου προέρχονταν από τις επιχειρήσεις και τα κολχόζ.

Για τη χορήγηση σύνταξης μετά από τον εργάσιμο βίο χρειαζόταν μόνο η συντάξιμη ηλικία και ο χρόνος εργασίας».

«Στην ΕΣΣΔ ο γενικός κανόνας συνταξιοδότησης ήταν ο εξής: Οι γυναίκες έπαιρναν σύνταξη στα 55 τους χρόνια με χρόνο εργασίας 20 χρόνια, οι άντρες στα 60 με χρόνο εργασίας 25 χρόνια».

«Οι γυναίκες που δούλευαν στην εξορυκτική, χημική, μεταλλουργική βιομηχανία, στις μεταφορές, στις κατασκευές και στην οικοδομή, στην υφαντουργία, μπορούσαν να πάρουν σύνταξη στα 45-50 χρόνια. Στις επιχειρήσεις αυτές απαγορευόταν να χρησιμοποιείται η γυναικεία εργασία στις βαριές, ανθυγιεινές, υπόγειες εργασίες. Για τους άντρες που δούλευαν στις επιχειρήσεις αυτές, η συντάξιμη ηλικία καθοριζόταν στα 50-55 χρόνια. Δηλαδή, οι εργαζόμενοι στα βαριά και ανθυγιεινά επαγγέλματα έπαιρναν σύνταξη πέντε χρόνια νωρίτερα».