Συνέρχεται τη Δευτέρα στο Λουξεμβούργο το Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων (ΣΕΥ) της ΕΕ, με την ατζέντα να ανοίγεται σε μια σειρά μέτωπα, πεδία και αγορές, όπου ευρωενωσιακά μονοπώλια επιχειρούν παρέμβαση, διείσδυση, ενίσχυση του ρόλου τους και εδραίωση, στην κόντρα τους με τις αστικές τάξεις άλλων δυνάμεων.

Συγκεκριμένα, στην ατζέντα φιγουράρει καταρχάς το Ιράν, καθώς προγραμματίζεται συζήτηση των συμμετεχόντων υπουργών πάνω στο σχέδιο για τον έλεγχο του πυρηνικού προγράμματος της χώρας («Joint Comprehensive Plan of Action»).

Επίσης, θα γίνει συζήτηση για την κατάσταση στην Κορεατική Χερσόνησο, με την ΕΕ να κατηγορεί την Πιονγιάνγκ για «προβοκατόρικες ενέργειες». Σε αυτό το πλαίσιο, το Συμβούλιο, σε συνέχεια και της προηγούμενης, άτυπης συνεδρίασής του στο Ταλίν της Εσθονίας, αναμένεται να υιοθετήσει πρόσθετες κυρώσεις εκ μέρους της ΕΕ, συμπληρωματικές προς αυτές του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, σε βάρος της Βόρειας Κορέας. Επιπλέον, στο ΣΕΥ θα γίνει συζήτηση για το πώς μπορεί να «συνεισφέρει» η ΕΕ, ασκώντας προφανώς πίεση, οικονομική ή άλλη, για την εφαρμογή των κυρώσεων του ΣΑ του ΟΗΕ από όλα τα κράτη - μέλη του Οργανισμού.

Παραπέρα, οι υπουργοί Εξωτερικών των κρατών - μελών της ΕΕ θα «ανταλλάξουν απόψεις» για την «πολιτική κατάσταση» στην Τουρκία, ενόψει και της σχετικής συζήτησης που θα γίνει για τις σχέσεις με την Αγκυρα στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο που θα γίνει στις Βρυξέλλες στις 19 - 20 του Οκτώβρη, οπότε οι μετέχοντες αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων προγραμματίζεται να ανοίξουν τη βεντάλια σε τέτοια θέματα, συζητώντας μεταξύ άλλων πρόσθετα μέτρα για την αποτροπή μεταναστευτικών ροών στα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ, ενώ θα εστιάσουν και στη «συνεργασία με την Τουρκία σχετικά με την κατάσταση στην ευρύτερη περιοχή».

Επιπλέον, οι υπουργοί θα συζητήσουν το πώς προχωρά η στρατιωτική συνεργασία της ΕΕ («Permanent Structured Cooperation (PESCO) on Defence»), αλλά και γενικά το πώς διαμορφώνονται οι εξωτερικές σχέσεις της ΕΕ. Επιπλέον, στο ΣΕΥ της Δευτέρας, ανάμεσα στα θέματα της ημερήσιας διάταξης φιγουράρουν και τα λεγόμενα «ανθρώπινα δικαιώματα», η προστασία και προώθησή τους, έννοιες που στο ιμπεριαλιστικό λεξιλόγιο χρησιμοποιούνται πλείστες φορές ως πρόσχημα για τη «νομιμοποίηση» επεμβάσεων σε τρίτες χώρες.