Η κατάσταση στα Δυτικά Βαλκάνια περιπλέκεται, από την όξυνση πολλαπλών ανταγωνισμών. Για παράδειγμα, μετά την υπουργοποίηση τεσσάρων Κοσσοβάρων στην αλβανική κυβέρνηση, που προωθεί τα σχέδια της λεγόμενης «Ενοποιητικής Πλατφόρμας» Αλβανίας - Κοσσυφοπεδίου, η ΠΓΔΜ διαμαρτύρεται επειδή στο προωθούμενο νομοσχέδιο για την προστασία εθνικών μειονοτήτων, γίνεται αναφορά και σε ύπαρξη βουλγαρικής μειονότητας στην Αλβανία. Σύμφωνα με την ΠΓΔΜ, αυτό είναι αποτέλεσμα πιέσεων της Βουλγαρίας και απειλών ότι αν δεν αναγνωριστεί τέτοια μειονότητα, θα ασκήσει βέτο στην ένταξη της Αλβανίας στην ΕΕ. Βλέποντας έμμεση απειλή για τη χώρα τους από τον βουλγαρικό εθνικισμό, αναφέρουν μάλιστα ότι «οι "Μακεδόνες" στην Αλβανία δεν είναι Βούλγαροι». Και καθώς δεν λείπει ο Μάρτης απ' τη Σαρακοστή, στο Βελιγράδι μετέβη η αναπληρώτρια γγ του ΝΑΤΟ για συναντήσεις με τη σερβική ηγεσία, αλλά και για να συμμετάσχει σε πάνελ με θέμα «Η εταιρική σχέση ΝΑΤΟ - Σερβίας και η συνεισφορά της στην ασφάλεια των Δυτικών Βαλκανίων». Τι δείχνουν όλα αυτά; Οτι τα Βαλκάνια βρίσκονται σε διαρκή αναβρασμό. Και ότι η προσπάθεια της Ελλάδας να αναλάβει αναβαθμισμένους ρόλους στη διευθέτηση οξυμένων αντιθέσεων, στο πλαίσιο της γενικότερης στρατηγικής των ΝΑΤΟ - ΗΠΑ - ΕΕ, σε καμιά περίπτωση δεν εγγυάται την ειρηνική συνύπαρξη των λαών της περιοχής, πόσο μάλλον την «ασφάλεια» του ελληνικού λαού. Το ακριβώς αντίθετο προοιωνίζονται οι εξελίξεις, και γι' αυτό χρειάζεται ο λαός να επαγρυπνεί.