Αυτό το καλοκαίρι βρεθήκαμε στους Λειψούς, το νησί της Καλυψούς. Ενα μικρό και ήσυχο νησάκι, με φιλόξενους και ανοιχτόκαρδους ανθρώπους, που πασχίζουν καθημερινά να επιβιώσουν και να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες της ζωής, μόνοι τους, και ξεχασμένοι από όλους. Σ' αυτό το νησάκι, που εκτείνεται 10 μίλια ανατολικά της Πάτμου και που απέχει ελάχιστα από τις τουρκικές ακτές, βρίσκει κανείς την ηρεμία και τη γαλήνη. Καθημερινά από τους Λειψούς φεύγει καΐκι που κάνει το γύρο των νησιών, για μπάνιο και φαγητό και επιστρέφει το απόγευμα στο νησί.

Οι Λειψοί, ή η Λειψώ, σύμφωνα με τη μύθο, είναι η μυθική Ωγυγία, το νησί της νύμφης Καλυψούς. Πρώτοι κάτοικοι του νησιού, αναφέρονται οι Κάρες. Οι ελληνιστικοί χρόνοι ήταν από τις σημαντικότερες ιστορικές περιόδους, ενώ τη βυζαντινή εποχή, αναγνωρίστηκε η στρατηγική σημασία του νησιού. Μέχρι το 1522, οι Λειψοί παρέμειναν στην κυριότητα της Μονής της Πάτμου. Ο σημερινός οικισμός ιδρύθηκε το 1669 από έναν Κρητικό ονόματι Λιό (Ηλία), την εποχή που πολλοί Κρητικοί έφευγαν από την Κρήτη για να εγκατασταθούν σε άλλα νησιά.

Φτάσαμε μέσω Σάμου,- από Πυθαγόρειο με δελφίνι - το απόγευμα του Σαββάτου στους Λειψούς, μετά από πολύωρο ταξίδι με το πλοίο. Καθώς είδαμε το λιμανάκι και τα βαρκάκια των ψαράδων παρατεταγμένα το ένα δίπλα στο άλλο και τα δίχτυα έτοιμα για την επόμενη ψαριά και τον οικισμό να απλώνεται στο λόφο, εκεί όπου ο Λιός ο Κρητικός, έχτισε το πρώτο σπίτι στο νησί, μας εντυπωσίασε.

Αφού τακτοποιηθήκαμε στο δωμάτιο, το οποίο είχε θέα το αραξοβόλι των καϊκιών και τον κόλπο του λιμανιού, αναζητήσαμε ένα ταβερνάκι, για να απολαύσουμε φρέσκο ψάρι και χταπόδι. Μετά από ένα τέτοιο ταξίδι, η όρεξή μας ήταν σε εγρήγορση, για να γευτεί τη φρεσκοτιγανισμένη αθερίνα, το χταποδάκι και τη χωριάτικη σαλάτα, που μας ετοίμασε στα γρήγορα, ο ιδιοκτήτης του καφενείου στο λιμάνι. Μετά από λίγη ανάπαυση βγήκαμε για μια βόλτα, για να δούμε αν όντως ήταν τόσο κοντά οι παραλίες, «μόλις 5 λεπτά με τα πόδια», όπως μας είχαν πει οι ντόπιοι στο καφενείο. Πράγματι, η πρώτη παραλία, η Λιεντού φάνηκε μπροστά μας, και λίγο πιο κάτω στο διπλανό κόλπο η παραλία του Κάμπου. Και οι δύο παραλίες πολύ καλές, με ρηχά γαλαζοπράσινα νερά με άμμο μέσα και έξω και πολλά αλμυρίκια για ίσκιο.

Την άλλη μέρα το πρωί, επισκεφτήκαμε πρώτα τις απόμακρες παραλίες του νησιού, τον Πλατύ Γιαλό, την Κατσαδιά και τη Χοχλακούρα, με το πουλμανάκι της δημοτικής συγκοινωνίας και το απόγευμα κάναμε μπάνιο στη Λιεντού και τον Κάμπο. Στο νησί υπάρχουν δύο πουλμανάκια και δύο ταξί για τις μετακινήσεις από και προς τις παραλίες. Υπάρχουν, όμως, και άλλες παραλίες στο νησί που δεν πάει αυτοκίνητο, με λίγο περπάτημα όμως, είναι εύκολα προσβάσιμες.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα των 700 περίπου ψυχών που κατοικούν στο νησί, είναι το νερό. Χωρίς αυτό δεν μπορούν να κάνουν τίποτα. Ούτε τη γη τους να καλλιεργήσουν. Γι' αυτό, όσοι έχουν αμπέλια, είναι ξερικά, δε θέλουν δηλαδή πότισμα, όπως και οι λιγοστές ελιές που είδαμε στο νησί ξερικές και αυτές. Στο νησί έχει γίνει μια γεώτρηση και κάθε μέρα, με βυτία, μοιράζουν νερό στους κατοίκους. Ομως, οι κάτοικοι ζητούν από την πολιτεία να ληφθούν άμεσα μέτρα για να δοθεί η λύση της αφαλάτωσης.

Στο νησί, υπάρχει γιατρός και ασθενοφόρο. Φαρμακείο όμως δεν υπάρχει! Ο γιατρός χορηγεί και φάρμακα, φτάνει να υπάρχουν στο φαρμακείο του. Αλλιώς το παραγγέλνει και έρχεται από το πιο κοντινό νησί. Για τα επείγοντα περιστατικά, ή για οδοντιατρική κάλυψη οι κάτοικοι είναι αναγκασμένοι με τα καΐκια να πηγαίνουν στα κοντινά νησιά, Λέρο Σάμο, Κάλυμνο, ή ακόμα και στην Αθήνα για να βρουν την υγεία τους.

Το νησί φημίζεται για το κόκκινο και πλούσιο σε γεύση κρασί, που είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε.Το κρασί αυτό, όπως και τα καλαμάρια, φυλάγονται για το πανηγύρι που γίνεται στις 23 Αυγούστου, όταν στο νησί γιορτάζουν τα εννιάμερα της Παναγίας του Χάρου και το γλέντι διαρκεί ως το πρωί.

Η εκκλησία πήρε το όνομα αυτό, από το ιερό κειμήλιό της, την εικόνα της Παναγίας, στην οποία η Παναγία απεικονίζεται να κρατά το Χριστό όχι ως βρέφος, όπως την έχουμε συνηθίσει, αλλά κρεμασμένο νεκρό στο σταυρό του μαρτυρίου.

Στο νησί υπάρχει εκκλησιαστικό - λαογραφικό μουσείο. Εκεί θα δείτε εκτός από εικόνες του 16ου-17ου αιώνα, χρυσοκέντητα ιεροκαλύμματα, τοπικές ενδυμασίες, αντικείμενα καθημερινής χρήσης, και άλλα εκθέματα που βρέθηκαν χάρη στις προσπάθειες του ιερέα του νησιού, του δήμου και των κατοίκων. Επίσης, στο μουσείο υπάρχει και μια αρχαιολογική συλλογή από ευρήματα που έχουν βρεθεί τυχαία από τους κατοίκους, όπως το μαρμάρινο ιωνικό κιονόκρανο (τμήμα του 4ου αιώνα), λύχνοι του 3ου αιώνα, κ.α.

Εκτός από το κρασί, που αν το βρείτε από κανένα ντόπιο και σας δώσει θα είστε πολύ τυχεροί, μπορείτε να πάρετε μέλι θυμαρίσιο και τυρί κατσικίσιο. Τα μικρά ντοματάκια του νησιού είναι επίσης νοστιμότατα για τη σαλάτα σας. Πάρτε 2 κιλά, θα με θυμηθείτε. Στο νησί επίσης, υπάρχουν 2 σούπερ μάρκετ για τα ψώνια σας και για να προμηθευτείτε εμφιαλωμένο νερό. Οσες μέρες μείνετε στο νησί εκμεταλλευτείτε την ευκαιρία που σας δίνετε να γευτείτε φρέσκο ψάρι και χταπόδι που καθημερινά προμηθεύουν τις ταβέρνες οι ψαράδες. Διαλέγετε εσείς τα ψάρια που θα φάτε και ζυγίζονται μπροστά σας. Ακόμη, σας προτείνουμε να δοκιμάσετε κοκκινιστό κουνέλι με μακαρονάδα.

Καλή διαμονή