«Εχουμε θεσμοθετήσει τρεις νέους θεσμούς που νομίζουμε ότι σ' ένα βάθος τριετίας θα αρχίσουν να κανονικοποιούν το χώρο της Ανώτατης Εκπαίδευσης», δήλωνε από το βήμα του συνεδρίου του «Economist» στις 9 Μάρτη ο υπουργός Παιδείας, Κ. Γαβρόγλου. Και ακολούθησε η αναφορά του στο Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας και Ανθρώπινου Δυναμικού, όπου «συνυπάρχουν εκπρόσωποι των εκπαιδευτικών δομών, αλλά και εκπρόσωποι των παραγωγικών δομών», τα Ακαδημαϊκά Περιφερειακά Συμβούλια, «ώστε να δούμε με ποιον τρόπο αυτοί οι θεσμοί - τα Πανεπιστήμια, τα ΤΕΙ και τα Ερευνητικά Κέντρα - μπορούν να συμβάλουν στις τοπικές αναπτυξιακές ανάγκες και προοπτικές» και στα διετή προγράμματα σπουδών μέσα στα Ιδρύματα Ανώτατης Εκπαίδευσης, τα οποία «θα μπορούν να ιδρύσουν τα διάφορα Ιδρύματα Ανώτατης Εκπαίδευσης σε συνεργασία με τοπικούς φορείς», όπως είχε πει. Η «κανονικοποίηση», λοιπόν, της υποχρηματοδοτημένης, γεμάτης ελλείψεις, όλο και πιο ταξικής Ανώτατης Εκπαίδευσης, περνά μέσα από μέτρα που φέρνουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τις επιχειρήσεις ακόμα πιο κοντά ή και μέσα στα πανεπιστήμια, αναθέτοντάς τους αναβαθμισμένο ρόλο. Που προωθούν την ακόμα στενότερη σύνδεση των Ιδρυμάτων Ανώτατης Εκπαίδευσης, των σπουδών, της Ερευνας, του μέλλοντος των αποφοίτων της με τους σχεδιασμούς και τις ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων, σε κεντρικό και περιφερειακό επίπεδο. Αλλωστε, ούτε η σημερινή, ούτε οι προηγούμενες κυβερνήσεις έκρυψαν ποτέ ότι αυτός είναι ο «οδηγός» για τις αναδιαρθρώσεις που γίνονται στην Ανώτατη Εκπαίδευση...