«Σκοτάδι - φως», «πρόοδος - συντήρηση», «αντίδραση - ανοιχτή κοινωνία»... Οπως και αν ονομαστεί, το δίπολο που συντηρεί η κυβέρνηση είναι παραπάνω από κάλπικο. Πότε με αφορμή τις αποφάσεις του ΣτΕ για τα Θρησκευτικά, πότε με αφορμή σκοταδιστικές τοποθετήσεις της ΝΔ, πότε με τη σκανδαλολογία, ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να κατοχυρώσει στη λαϊκή συνείδηση ότι παραμένει το «μικρότερο» ή το ...«αναγκαίο κακό». Ταυτόχρονα, πιέζει και το ΠΑΣΟΚ - Κίνημα Αλλαγής για να αυξήσει τις πιθανότητες κυβερνητικής σύμπλευσης μαζί του. Τι κι αν σε όλα τα στρατηγικής σημασίας ζητήματα η ταύτιση με τη ΝΔ βγάζει μάτι; Η σύγκλιση όχι απλά ανάμεσα στην κυβέρνηση και την αξιωματική αντιπολίτευση, αλλά συνολικά ανάμεσα στα αστικά κόμματα, για την καπιταλιστική ανάπτυξη, τη διασφάλιση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρηματικών ομίλων, τη συμμετοχή στους ευρωΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς, είναι δεδομένη. «Διακομματική», ανάμεσα στις αστικές δυνάμεις, είναι και η συμφωνία ότι όσα έχασαν οι εργαζόμενοι κατά τη διάρκεια της κρίσης, είναι «περασμένα - ξεχασμένα»... Οπως έχει αποδειχθεί, κάθε φορά που κλιμακώνεται η αντιλαϊκή επίθεση, γίνονται και πιο «ομηρικοί» οι καβγάδες ανάμεσα στα αστικά κόμματα. Γι' αυτό η εργατική τάξη πρέπει να εστιάζει στις «χοντρές» συμφωνίες ανάμεσά τους και όχι στις επιμέρους διαφωνίες τους, όσο κι αν μεγεθύνονται από σκοπιμότητα...