Με τη συμμετοχή για πρώτη φορά της Ελλάδας - σε «αναγνώριση» των «ακάματων» προσπαθειών της κυβέρνησης για προώθηση των ευρωατλαντικών σχεδιασμών στα Δ. Βαλκάνια - πραγματοποιήθηκε χτες στο Λονδίνο η «Διαδικασία του Βερολίνου».

Πρόκειται για διαδικασία που ξεκίνησε το 2014, με πρωτοβουλία της καγκελάριου Αγκελα Μέρκελ, «προκειμένου να κρατά ζωντανή την προοπτική της σχέσης και της σύνδεσης των Δυτικών Βαλκανίων με την Ευρωπαϊκή Ενωση», διευρύνοντας την επιρροή της κόντρα σε αυτή της Ρωσίας, να «σπρώχνει» τις αναγκαίες για τον σκοπό αυτό μεταρρυθμίσεις και η διεξαγωγή της αποκτά πλέον νέο αναβαθμισμένο περιεχόμενο, υπό το πρίσμα των εξελίξεων και των διευθετήσεων που τρέχουν στα Βαλκάνια, στο πλαίσιο της «ευρωατλαντικής ολοκλήρωσής» τους.

Στη χτεσινή Σύνοδο συμμετείχαν οι αρχηγοί κυβερνήσεων, οι υπουργοί Εξωτερικών και οι υπουργοί Εσωτερικών των Δυτικών Βαλκανίων και οι ομόλογοί τους από οκτώ κράτη - μέλη της ΕΕ (Αυστρία, Βουλγαρία, Κροατία, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Σλοβενία και Βρετανία).

Προσερχόμενη στη Σύνοδο, η ύπατη εκπρόσωπος της ΕΕ για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Ασφάλειας, Φεντερίκα Μογκερίνι, δήλωσε ότι «τα τελευταία χρόνια συνεργαζόμαστε όλοι για να τραβήξουμε την περιοχή όλο και πιο κοντά στην ΕΕ, πολιτικά, οικονομικά και στην ασφάλεια. Και έχουμε δει αξιοσημείωτα αποτελέσματα, λύσεις στα πιο δύσκολα διμερή ζητήματα».

Στο πλαίσιο αυτό, στο επίκεντρο και της χτεσινής Συνόδου βρέθηκαν τα ζητήματα της οικονομίας, της ασφάλειας και της «πολιτικής συνεργασίας» στην περιοχή.

Σε ό,τι αφορά τον τομέα της οικονομίας, η συζήτηση εστίασε στην εφαρμογή του «σχεδίου δράσης για τη δημιουργία μιας Περιφερειακής Οικονομικής Περιοχής», όπως συμφωνήθηκε πέρυσι, στοχεύοντας στο να γίνει η περιοχή πιο «ελκυστική» για επενδύσεις και για την προώθηση του εμπορίου, καθώς επίσης και στα έργα διασυνδεσιμότητας, υποδομών στους τομείς της Ενέργειας και των Μεταφορών, στην «ψηφιακή ατζέντα» της ΕΕ για τα Δ. Βαλκάνια που εγκρίθηκε τον Ιούνη στη Σόφια, καθώς και τα σχετικά «χρηματοδοτικά εργαλεία» για τη στήριξη των επιχειρηματικών αυτών σχεδίων. Η θεματική της ασφάλειας εστίασε «στην ενίσχυση της περιφερειακής συνεργασίας», σε ζητήματα όπως η «τρομοκρατία», η «ριζοσπαστικοποίηση», οι κυβερνοεπιθέσεις, το οργανωμένο έγκλημα, καθώς και η διαφθορά.

Το πολιτικό σκέλος της Συνόδου περιλαμβάνει τη συζήτηση για την επίλυση διμερών διαφορών στα Δυτικά Βαλκάνια, όπως για παράδειγμα είναι αυτές μεταξύ Ελλάδας - Αλβανίας.

Στην παρέμβασή του, ο Αλ. Τσίπρας εγκωμίασε την προσπάθεια της ΕΕ να πατήσει γερά πόδι στην περιοχή, εκτιμώντας ότι τα πράγματα αλλάζουν «με τη Συμφωνία των Πρεσπών, τη Συμφωνία Βουλγαρίας - ΠΓΔΜ, με την προσπάθεια επίλυσης ζητημάτων Ελλάδας - Αλβανίας, με την επιτυχημένη Βουλγαρική Προεδρία της ΕΕ και την αναβίωση της Ατζέντας της Θεσσαλονίκης για διεύρυνση της ΕΕ» και παίνεψε την κυβερνητική πολιτική για την προώθηση των ευρωατλαντικών σχεδιασμών, σε αντιδιαστολή τάχα με τις δυνάμεις που έχουν «τη γραμμή του εθνικισμού».

Παρουσιάζοντας τις βασικές «προτεραιότητες» της αστικής τάξης της χώρας, πρόταξε τέσσερις θεματικές: «Μια ολοκληρωμένη πολιτική για την Ευρώπη στο Προσφυγικό», «την ανάπτυξη περιφερειακών υποδομών μεταφορών και logistics (όπως η δημιουργία ταχέων σιδηροδρομικών συνδέσεων του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης με τα Βαλκάνια ή την ανάπτυξη των λιμανιών Θράκης και Μακεδονίας)», «την ενίσχυση της ενεργειακής διασύνδεσης (TAP, IGB, Vertical Corridor και τη μονάδα LNG της Αλεξανδρούπολης)», «την προώθηση της χρηματοδότησης από ευρωπαϊκά κονδύλια ώστε να δοθούν κίνητρα στους πολίτες μας».

Στο περιθώριο της Συνόδου, εξάλλου, ο Αλ. Τσίπρας είχε συνάντηση με τον πρωθυπουργό της Αλβανίας, Ε. Ράμα, κι ενώ «τρέχει» η προσπάθεια της κυβέρνησης να «διευθετήσει» με τη γείτονα ζητήματα όπως αυτό των θαλάσσιων ζωνών που αφορούν την εκμετάλλευση του πλουτοπαραγωγικού πλούτου της περιοχής που έλκει και διεθνή ενεργειακά και άλλα μονοπώλια, ως κομμάτι των ευρύτερων ευρωατλαντικών σχεδίων για την περιοχή.

Εξάλλου, το «στίγμα» των προσπαθειών της κυβέρνησης έδωσε χτες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, που παρουσίασε τη συμμετοχή στη Σύνοδο ως απόδειξη ότι «η Ελλάδα ισχυροποιεί τη θέση της στα Βαλκάνια και αναδεικνύεται πλέον ως πυλώνας σταθερότητας και παράγοντας λύσεων στην ευρύτερη περιοχή».