Με τις εξελίξεις στην τουρκική οικονομία ασχολήθηκαν τις περασμένες μέρες τα ΜΜΕ. Στο επίκεντρο βρέθηκε μεταξύ άλλων και η «έκθεση» των ελληνικών επιχειρήσεων στη γείτονα, το κατά πόσο θα επηρεαστούν οι εξαγωγές και η κερδοφορία τους, αλλά και η «γενική εικόνα», αν και πόσο επηρεάζεται η προσπάθεια «εξόδου στις αγορές» για το κεφάλαιο, με την κυβέρνηση να σπεύδει να διαβεβαιώσει ότι το «μαξιλάρι» που μάζεψε από τη φοροληστεία και το γδάρσιμο του λαού είναι αρκετό ώστε να μην επηρεάζεται η προσπάθεια, παρά τα απαγορευτικά επιτόκια, ενώ κατ' άλλους η κατάσταση αυτή θα επηρεάσει τις κυβερνητικές εξαγγελίες που αναμένεται να γίνουν στη ΔΕΘ. Ανεξάρτητα πάντως από τη συγκεκριμένη υπόθεση και την εξέλιξή της, που έχει και έντονο γεωπολιτικό «άρωμα», το ίδιο «μοτίβο» έχουν να το δουν πολλές φορές ακόμα μπροστά τους οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα. Γιατί μετά τα ταρατατζούμ για το τάχα «τέλος των μνημονίων» από Δευτέρα, έρχονται οι απειλές, οι «νουθεσίες» και οι προειδοποιήσεις για τις «θυσίες που δεν πρέπει να κινδυνεύσουν» με επιστροφή όσων έχασε ο λαός στα χρόνια της κρίσης, για το «δυσμενές διεθνές περιβάλλον», που δεν επιτρέπει χαλάρωση κ.ο.κ. Τα διλήμματα και οι αγωνίες δηλαδή του κεφαλαίου, όπως και τα «ζόρια» που τραβάει η καπιταλιστική οικονομία παγκόσμια, θα γίνονται πάλι κάλεσμα στο λαό για θυσίες και «υπομονή» χωρίς τέλος, με τη μία ή την άλλη αφορμή. Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να πέσουν στην παγίδα της αναμονής. Να οργανώσουν τον αγώνα τους για την άμεση ανάκτηση των απωλειών, την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών τους.