Επίδειξη καταστολής κάνει στη Γαλλία ο «ανανεωτής» Μακρόν, με αφορμή τις κινητοποιήσεις των «κίτρινων γιλέκων». Και να σκεφτεί κανείς ότι οι κινητοποιήσεις αυτές δεν κρύβουν κάποιον ριζοσπαστισμό, αλλά στηρίζονται και αξιοποιούνται από αστικές δυνάμεις και κόμματα που διεκδικούν αναβάθμιση του ρόλου τους στην ενδοαστική διαπάλη, αξιοποιώντας γι' αυτόν το σκοπό τη δικαιολογημένη δυσαρέσκεια από την αντιλαϊκή πολιτική. Θυμίζουν δηλαδή έντονα τους «αγανακτισμένους» και τις «πλατείες», που ζήσαμε και στην Ελλάδα πριν από μερικά χρόνια. Ακόμα όμως κι έτσι, η γαλλική κυβέρνηση στέλνει μηνύματα προς διάφορες κατευθύνσεις, κυρίως προς το εργατικό - λαϊκό κίνημα, με τον Μακρόν να διαμηνύει ότι δεν θα δεχτεί «ποτέ τη βία», ενώ ο πρωθυπουργός και κορυφαίοι υπουργοί ξεκαθάρισαν ότι «εξετάζουμε όλες τις διαδικασίες» για «να αποκαταστήσουμε την ασφάλεια ακόμα περισσότερο». Να μην ξεχνάμε άλλωστε ότι τη λήξη του «καθεστώτος έκτακτης ανάγκης», που είχε τεθεί σε εφαρμογή μετά τις πολύνεκρες επιθέσεις του Νοέμβρη του 2016, συνόδευσε η υπερψήφιση νέου «αντιτρομοκρατικού νόμου», που ούτως ή άλλως γενίκευε και μονιμοποιούσε διατάξεις του «καθεστώτος έκτακτης ανάγκης». Παρ' όλα αυτά, όταν ο Μακρόν γινόταν Πρόεδρος της χώρας, η εκλογή του προβλήθηκε και στην Ελλάδα από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ως το «αντίπαλο δέος» στην «ακροδεξιά» και σύμβολο νίκης των «δυνάμεων της προόδου» απέναντι στις «δυνάμεις της συντήρησης»! Γρήγορα αποδείχτηκε, όμως, ότι η αντιλαϊκή πολιτική για τα κέρδη του κεφαλαίου βρήκε έναν άξιο συνεχιστή στο πρόσωπο του Μακρόν, τόσο σε ό,τι αφορά τα μέτρα και τους νόμους που φτωχοποιούν τα λαϊκά στρώματα, όσο και την ένταση της καταστολής, που στοχεύει τον εχθρό λαό.