Η Νοτιοανατολική Μεσόγειος και η Κύπρος έχουν μπει για τα καλά στο στόχαστρο ισχυρών μονοπωλιακών ομίλων

Το ρόλο που επιφυλάσσουν στην Κύπρο ισχυρά ιμπεριαλιστικά κέντρα για την προώθηση ευρύτερων ενεργειακών και γεωπολιτικών συνεργασιών ανέδειξε η παρέμβαση του Προέδρου της χώρας, Νίκου Αναστασιάδη, στο 6o Ενεργειακό Συμπόσιο που ξεκίνησε χτες στη Λευκωσία. Πρόκειται για μια συνάντηση με βασικό οργανωτή το Ινστιτούτο Ενέργειας ΝΑ Ευρώπης (ΙΕΝΕ), η οποία έφερε στο προσκήνιο τα ισχυρά μονοπωλιακά συμφέροντα που επενδύουν σημαντικά στις εξελίξεις σε όλη τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, μεταξύ άλλων και στο Κυπριακό.

Ο Κύπριος ηγέτης ξεκαθάρισε πάλι ότι η Λευκωσία ιεραρχεί ψηλά τη «στενή ενεργειακή συνεργασία με τις γείτονες χώρες που το επιθυμούν» και, ξεκαθαρίζοντας ότι αυτό αφορά όλες τις πλευρές, σε άλλα σημεία της ομιλίας του είπε ότι «η ανακάλυψη σημαντικών αποθεμάτων υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο μπορεί και πρέπει να λειτουργήσει ως καταλύτης για ευρύτερη συνεργασία σε περιφερειακό επίπεδο...». Συνδέοντας πιο συγκεκριμένα αυτήν την «ευρύτερη συνεργασία» με τις εξελίξεις στο Κυπριακό μετέφερε «την ελπίδα πως επιτέλους η Τουρκία θα υιοθετήσει την απαραίτητη εποικοδομητική και ρεαλιστική στάση που αρμόζει στις απαιτήσεις του 21ου αιώνα, που συνάδει απόλυτα με το διεθνές δίκαιο, όπως το έχω περιγράψει, και τη βασική αρχή πως το κάθε κυρίαρχο κράτος θα πρέπει να είναι πλήρως ανεξάρτητο στη λήψη των όποιων αποφάσεων, ευελπιστώντας πως θα καταστεί μέρος των ευρύτερων ενεργειακών συμπράξεων και σχεδιασμών στην περιοχή μας». Και συνέχισε: «Είχα πολλές φορές αναφέρει και έχουμε από κοινού διατυπώσει σε όλες τις τριμερείς πως ο στόχος είναι η συνεργασία όλων όσοι ευρίσκονται στην ευρύτερη περιοχή και όχι η απομόνωση του οποιουδήποτε. Είναι στόχος η συνεργασία και δεν στρέφεται εναντίον κανενός. Συνεπώς, ουδείς από τους εταίρους στις τριμερείς συνεργασίες ή όπως αυτές θα εξελιχθούν, έχει ως στόχο την Τουρκία ή τον αποκλεισμό της από τη συνεργασία, προκειμένου να πετύχουμε το καλύτερο δυνατό. Γιατί να πρέπει να υπάρχουν διαφορές με την Τουρκία, εάν και εφόσον θα υπάρξει μια λύση προς το καλώς νοούμενο συμφέρον των Κυπρίων; Γιατί δεν θα πρέπει να είναι μέρος της συνεργασίας η Τουρκία; Γιατί δεν θα πρέπει να είναι μέρος των δρώμενων όσον αφορά στα ενεργειακά, αφού και η ίδια ωφεληθεί από τον πλούτο της περιοχής που, επαναλαμβάνω, όσον αφορά στην ΑΟΖ ανήκει σε όλους τους νόμιμους κατοίκους της Κυπριακής Δημοκρατίας;».

Οι εκκλήσεις συνεργασίας προς την Τουρκία (αντίστοιχες φυσικά εκκλήσεις απευθύνει και η ίδια η Τουρκία) δεν μπορεί παρά να αξιολογούνται μες στο πλαίσιο ευρύτερων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και συμβιβασμών που εξετάζονται, σε ένα γεωστρατηγικό σταυροδρόμι που «γειτνιάζει» με κρίσιμες εξελίξεις σε Κουρδικό, Συριακό, Ιρανικό κ.λπ. Σε αυτήν τη βάση ισχυρά ιμπεριαλιστικά συμφέροντα μεθοδεύουν την ενίσχυση και της στρατιωτικής τους παρουσίας στην περιοχή (βλέπε τη «Δήλωση Προθέσεων» που υπέγραψαν οι ΗΠΑ με την Κύπρο).

Σε αυτό το φόντο και ο Κύπριος Πρόεδρος απέδωσε ιδιαίτερη σημασία «στο ενδιαφέρον που και οι Ηνωμένες Πολιτείες επέδειξαν για συμμετοχή στην τριμερή Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ, γεγονός που αναμένω πως σύντομα θα επιβεβαιωθεί εμπράκτως. Ταυτόχρονα υπάρχει ενδιαφέρον από πλευράς Γαλλίας για συμμετοχή στις τριμερείς Ελλάδας - Κύπρου - Αιγύπτου και όχι μόνο».

Κατά τ' άλλα, ο Ν. Αναστασιάδης συμπλήρωσε πως εντός Γενάρη θα συνέλθει στη Λευκωσία η Σύνοδος των επτά μεσογειακών χωρών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, εκτιμώντας ότι πρόκειται για «ένα γεγονός που αναδεικνύει το ρόλο που μπορεί η Κύπρος να διαδραματίσει όχι μόνο στα Ενεργειακά, αλλά και ως πυλώνας σταθερότητας στην ευρύτερη περιοχή» και ότι «οι πολυμερείς αυτοί μηχανισμοί δεν περιορίζονται σε διακηρύξεις κενού περιεχομένου, αλλά αποτελούν την πρακτική αποτύπωση των οφελών που μπορούν να επιτευχθούν όταν χώρες με κοινές ανησυχίες και κοινά συμφέροντα ενώνουν δυνάμεις αντί να αυτο-απομονώνονται».

Σημειωτέον, τα περιθώρια και τα πλεονεκτήματα μιας συνεργασίας με την Τουρκία απασχολούν πρώτα από όλα δυνάμεις όπως οι ΗΠΑ και η ΕΕ, που αυτήν την περίοδο κλιμακώνουν ολόπλευρα το αλισβερίσι με την Αγκυρα, με απώτερο στόχο τους την αναμέτρησή τους από ισχυρότερη θέση με τη Ρωσία, που επίσης εντείνει σχεδιασμένα τη διείσδυσή της στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική.